Recensie Netflix-serie 'The Umbrella Academy' seizoen 3
Alles waar we op gewacht hebben en nog veel meer.
In de aanloop naar het derde seizoen van The Umbrella Academy was veel media-aandacht gevestigd op Elliot Page, die in de eerste twee seizoenen Vanya speelde. Toen Elliot, voorheen bekend als Ellen, in december 2020 naar voren kwam als transgender, waren de verwachtingen voor de serie al enige tijd hooggespannen. Hoe zou dit gegeven in de verhaallijn worden verwerkt zonder in te leveren op de geloofwaardigheid van het grote geheel?
Net als het eerste seizoen eindigde seizoen twee met een cliffhanger van jewelste. Nadat de wereld werd gered van een bitter einde in 1963 keren de helden terug naar hun eigen tijd. Het welkom dat hen daar wacht is allesbehalve warm en voor het eerst maken we kennis met The Sparrow Academy: een meer gestructureerde en gedisciplineerde variant van de superheldenschool.
Met de charme van Mary Poppins glijden de Umbrella Academy-leerlingen aan hun paraplu je huiskamer in. Hoewel de Sparrows niet zitten te wachten op de verloren gewaande kinderen van weleer, heroveren Klaus, Five, Vanya, Diego, Luther en Allison binnen no time hun plekje in het hart van de kijker, die bijna twee jaar heeft moeten wachten op de terugkomst van hun favoriete tijdreizigers.
In de eerste afleveringen wordt de overgang van Vanya naar Viktor duidelijk. Door dit deel van het verhaal ogenschijnlijk klein te houden met louter accepterende en warme reacties, wordt dit onderwerp precies genoeg en zeker niet te veel belicht. "Jij mag zijn wie je wil zijn, maar zullen we nu eerst even de wereld redden?" lijkt het motto. Als Viktor lijken bovendien de bijzondere eigenschappen die Elliot Page zijn personage toebedient nog beter uit de verf te komen.
Je kunt alleen maar houden van Klaus, de rebel van het gezelschap. Het is genieten hoe hij met zijn onhandigheid en verwarrende manier van vertellen toch een belangrijke bijdrage levert aan het grote geheel. Met bewegingen die een mengelmoes lijken te zijn van Mick Jagger en Jack Sparrow fladdert Robert Sheehan over het scherm met een attitude waar de gemiddelde hippie jaloers op is.
Aidan Gallagher speelt met zijn personage, Five, een oudere versie van zichzelf die in zijn jeugdige lichaam is beland. Dit zet hij zo overtuigend neer dat het makkelijk is om te vergeten dat hij eigenlijk nog geen echte oude man is. Zijn lichaamshouding en kenmerkende fronsende gezicht lijken zo natuurlijk en constant dat deze eigenschappen ervoor zorgen dat de verhaallijn overeind blijft en niets aan spektakel verliest.
Waar veel series zichtbaar moeite hebben om meerdere seizoenen de kwaliteit hoog te houden, lijkt dit voor The Umbrella Academy verre van het geval. De fantastisch humoristische dialogen en buitengewoon passende muziek tillen de serie naar een hoog niveau. Tel daar de acteerprestaties van deze sterrencast bij op en je wenst nog minstens tien extra afleveringen voor dit seizoen. Zelfs de originele manier waarop het Umbrella-logo iedere aflevering wordt weergegeven getuigt van zoveel creativiteit van de makers dat werkelijk alles lijkt te kloppen.
The Umbrella Academy is te zien bij Netflix.