Regie: Loni Peristere, Max Winkler, Many Coto, e.a. | Cast: Sierra McCormick (Scarlett Winslow), Paris Jackson (Maya), Merrin Dungey (Dr. Andi Grant), Selena Sloan (Erin), Ashley Martin Carter (Rowena), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 41-49 minuten | Jaar: 2022

Het leek er even op dat de spin-off van de ongekend populaire serie American Horror Story slechts één seizoen zou krijgen, vanwege de geniale laatste aflevering die een ode aan de beide series was. Gelukkig voor de fans is deze korteverhalenserie net zo ondood als de meeste van haar personages.

Met de legendarische Danny Trejo als moordende Kerstman (die voorgoed een andere betekenis aan het woord 'kerstgedachte' heeft gegeven) nog in het achterhoofd, kunnen we deze Halloween genieten van een gloednieuw seizoen van American Horror Stories. De acht op zichzelf staande verhalen hebben dit keer geen terugkerende personages voor een gevoel van afsluiting en betekenis, en ook zijn de personages niet gebaseerd op openstaande verhaallijnen uit de originele serie. Tot slot is van het vintage tintje weinig te bekennen. Wat blijft er dan over?

Het nieuwe seizoen begint matig met clichés als het spook dat vergeving wil, het slachtoffer dat dader blijkt te zijn en de ontvoerde vrouw die zich onmiddellijk bij haar lot neerlegt. Vanaf aflevering vier kan de kijker weer zijn hart ophalen bij een misselijkmakende interpretatie van de uitvinding van een vaccin (mooi passend bij onze huidige omstandigheden), gevolgd door het aanschouwen van een oogverblindende Dominique Jackson als Afro-Amerikaanse variant op Bloody Mary, om zo een uitgekauwde legende nieuw leven in te blazen en ook nog een geschiedenislesje te geven over het Amerikaanse slavernijverleden.

Maar pas bij aflevering zes keert American Horror Stories terug naar het concept dat de oorspronkelijke serie zo goed maakte: het menselijke, met onderwerpen en emoties die dichtbij komen. Het is juist die herkenbaarheid, die de series zo angstaanjagend maakt. Thema's en personages die ijzingwekkend dicht bij de realiteit komen. De afwisseling met het overdadige bloedvergieten is bijna een welkome afleiding van de intieme, confronterende menselijke portretten.

De laatste afleveringen hebben de beste thema's, zoals de moderne obsessie met plastische chirurgie, de eeuwenoude fascinatie met de dood en het collectieve schuldgevoel van veel Amerikanen over de bloederige geschiedenis die hun voorvaderen schreven. Ook het gruwelijkste liefdesverhaal allertijden dat tegelijkertijd een ongekend mooie liefdesgeschiedenis is laat de kijker omvergeblazen achter. Het lijkt haast of de matige start de beste afleveringen extra goed doen uitkomen. En dan bekruipt de kijker een onbehaaglijke gedachte: was dit de bedoeling van de makers?

Hebben de genieën van American Horror Stories soms expres lage verwachtingen gecreëerd om ons eens goed te manipuleren? Echt iets voor de meesters van het horrorgenre om de kijker onverwachts naar de keel te grijpen, als een hand die uit het graf omhoogschiet in de laatste scène. Deze series laten niet los; geen zilveren kogel, houten staak of duiveluitdrijving kan ons nog redden. Gedoemd is de kijker - zoals de personages dikwijls gedoemd zijn - om als zombies aan het beeldscherm gekluisterd te zitten voor elk nieuw seizoen. En het ziet ernaar uit dat die cyclus zich zal blijven herhalen...



American Horror Stories is te zien bij Disney+.

Regie: Per-Olav Sørensen, Hallgrim Haug | Cast: Edvin Endre (Daniel Ek), Christian Hillborg (Martin Lorentzon), Ulf Stenberg (Per Sundin), Gizem Erdogan (Petra Hansson), Joel Lutzöw (Andreas Ehn), Janice Kavander (Bobbi T), e.a. | Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 45-56 minuten | Jaar: 2022

Spotify is wereldwijd een van de grootste spelers in de muziekwereld geworden. Hoe heeft deze startup uit Zweden zo snel de hele industrie naar zijn hand kunnen zetten? In The Playlist wordt op een slimme manier een verhaal gemaakt van dit culturele fenomeen. Op een gefragmenteerde manier wordt de ontstaansgeschiedenis vanuit zes verschillende hoeken verteld. Verwacht geen reclamepraatje, maar knap in elkaar stekende fictie die je nog wel een paar keer laat nadenken over het gebruik van de app.

De eerste aflevering staat stil bij de oprichter en bedenker van Spotify, Daniel Ek, met een bekend verhaal volgens een vast patroon. De jonge tech-geek wordt nergens serieus genomen, maar heeft fantastische ideeën over technologie die hij bij niemand kwijt kan. Met het idee voor Spotify komt hij recht tegenover zowel de muziekindustrie als de internetpiraten te staan en wordt tegen alle verwachtingen in steenrijk.

Dan is er aan het eind van de aflevering een volledig onverwacht moment. Een ander personage, Per Sundin, de baas van Sony, vertelt dat het helemaal niet zo is gegaan. Waar in eerste instantie een standaard 'rags to riches'-verhaal lijkt te worden verteld, slaat de serie een complete andere richting in. In elke aflevering wordt een ander onderdeel van het ontstaan van Spotify belicht.

De bedenker, de industrie, de wetgeving, de programmeur, de partner en de artiest krijgen allemaal een eigen aflevering. Op deze manier wordt een complex verhaal gevormd rondom de ethische, culturele en economische vraagstukken rondom de streamingdienst. Omdat elk personage dit verhaal vanuit een eigen perspectief benadert, wordt al snel duidelijk dat er geen eenduidige manier is om Spotify te belichten. Dat blijkt ook wel als de verschillende invalshoeken elkaar nogal contrasteren.

Elk van de afleveringen heeft daarbij een eigen stijl van filmen. Vooral in de derde aflevering wordt vrij geëxperimenteerd met de vorm. Een lange gang vormt de basis van het decor. Steeds loopt Petra Hansson van kamer naar kamer, waar steeds weer andere kantoren of vergaderruimtes achter schuilen. De makers weten het juridische gesteggel als een kafkaëske koortsdroom te presenteren.

Met het laatste deel van deze miniserie zetten de makers al helemaal een gewaagde stap, door het verhaal in de nabije toekomst te laten afspelen. Dit is natuurlijk helemaal niet iets wat we als kijker gewend zijn van een biografisch vehikel. Toch werkt dit erg goed omdat hiermee op een bepaalde manier de onhoudbaarheid van het verdienmodel van Spotify wordt getoond. Want zelfs artiesten met honderdduizenden streams verdienen weinig via de streaminggigant.

The Playlist neemt de tijd om te laten zien hoe nieuwe en verse ideeën snel onderdeel kunnen worden van bestaande systemen. De utopie van een vrij internet waarbij artiesten ook nog betaald worden, slaat gedurende de serie steeds meer om richting een vorm van uitbuiting en puur kapitalisme waarbij een paar mensen heel rijk worden over de rug van een hele industrie. Vooral de transformatie van Daniel Ek als vrije denker naar uiterst zakelijke bestuursvoorzitter is hierbij erg fraai vorm gegeven.

Een van de betere afleveringen laat zien hoe Per Sundin zich geen raad weet met het nieuwe fenomeen van internetpiraterij. Zijn muzieklabel verliest bakken met geld, terwijl zelfs zijn zoon muziek illegaal downloadt. Om iets van dit alles proberen te redden besluit hij toch in zee te gaan met Spotify, alleen moet hij zijn bazen nog even overtuigen dat er een toekomst in dit nieuwe medium zit. De aflevering toont een bijna ideologische oorlog tegen de piraterij.

Misschien is het ook wel niet mogelijk om de muziekindustrie te veranderen door samen te werken met de platenlabels. Toch laat de serie ook weinig heel van het idealisme van The Pirate Bay, want daarmee konden artiesten helemaal niets meer met hun muziek verdienen. De serie laat een interessante overgang zien in het denken over culturele uitingen, of het nou over films, series of muziek gaat, als 'content'. Een cultureel product om te kopen, waarbij de uiteindelijke inhoud steeds minder uitmaakt, zolang het maar views, clicks of streams oplevert.

In het deel dat zich in de toekomst afspeelt wordt er wel heel idealistisch gehoopt op een wereldwijd protest van muzikanten, met daarbij een voorstel voor een minimumbedrag per stream. Natuurlijk zou dit mooi zijn, maar het lijkt niet in de lijn der verwachting te liggen, aangezien elk land apart zijn regels rondom het internet probeert te maken, waarbij de grote techbedrijven toch elke weer lijken te winnen.

Met The Playlist wordt een knappe miniserie afgeleverd. Het spel met verschillende perspectieven en de experimenten met vorm dragen bij aan het fragmentarische geheel. Het is dan ook moeilijk om een eenduidige mening over Spotify te vormen. Daarmee zijn de vragen die gesteld worden over de werkwijze van het bedrijf zeer valide.

Na het bekijken van de serie blijft vooral de vraag hangen: wat is het alternatief? Misschien is dit de kans voor een volgende tech-utopist om een nieuw platform te bedenken, dat wel echt eerlijk is. Een groot deel van de serie kan dan gelijk als waarschuwing dienen om vooral niet opgeslokt te raken in de industrie.



The Playlist is te zien bij Netflix.

Na het ongelofelijke succes van de Netflix-serie Dahmer zijn veel mensen op zoek naar vergelijkbare series over waargebeurde misdaad. Gelukkig zijn er nog een hoop andere misdaadseries op Netflix, waaronder Mindhunter.

Dahmer heeft enorm hoge kijkcijfers gehaald, waardoor series over misdrijven nu populairder lijken dan ooit tevoren. Waar Dahmer zich focust op de daden van één seriemoordenaar, komen er in Mindhunter een hele hoop aan bod.

Het brein van een seriemoordenaar
De serie Mindhunter liep van 2017 tot 2019 en gaat over twee FBI-agenten die onderzoek doen naar seriemoordenaars. Ze willen zo goed mogelijk proberen hun brein te begrijpen om deze kennis toe te passen op lopende zaken, om deze hopelijk op te lossen.

Het eerste seizoen speelt zich eind jaren 70 af, toen de criminele psychologie nog in de kinderschoenen stond. Onder andere seriemoordenaar Edmund Kemper komt voor in dit seizoen, gespeeld door Cameron Britton. Hij vermoordde tien mensen, waaronder een meisje van 15 en zijn eigen moeder.

Derde seizoen in aantocht?
In het tweede seizoen zien we onder andere Oliver Cooper als seriemoordenaar David Berkowitz (of wel Son of Sam), die in de jaren 70 acht mensen doodschoot in New York. Ook sekteleider Charles Manson komt voor in dit seizoen.

Of er een derde seizoen aankomt is nog niet helemaal duidelijk. Executive producer David Fincher zegt geïnteresseerd te zijn in het maken van meer seizoenen, maar er zijn nog geen plannen voor de nabije toekomst.

Seizoen 1 en 2 van Mindhunter zijn te bekijken op
Netflix.

Er is al behoorlijk wat inkt gevloeid over de nieuwe succesreeks van Netflix, namelijk The Watcher. Het kunnen produceren van deze reeks heeft duidelijk niet alleen heel wat geld, maar ook behoorlijk veel moeite gekost. Zo moest Netflix verplicht aanpassingen maken aan het waargebeurde verhaal.

Dat The Watcher de moeite en inspanningen waard was is ondertussen wel gebleken. Ze is dan ook niet voor niets de best bekeken serie op Netflix van het moment. De reeks vertelt het waargebeurde verhaal van Nora en Dean Bannock die hun intrek nemen in hun droomhuis. Die droom verandert echter al zeer snel in een nachtmerrie.

Aanpassingen
Hoeveel de familie Bannock in werkelijkheid ontving voor de rechten van hun verhaal is niet bekend. Verschillende geruchten wijzen in de richting van een bedrag van zo'n slordige 10 miljoen Amerikaanse dollar.

Wie de rechten op het verhaal wist te bemachtigen moest wel voldoen aan twee verzoeken van de echte familie. In eerste instantie mochten hun echte namen niet worden gebruikt. De echte familienaam van het gezin is dan ook niet Bannock. Bovendien mochten de personages ook niet gelijken op de echte familieleden.

Om een duidelijk verschil te creëren kozen de makers er eveneens voor om geen drie kinderen deel uit te laten maken van het gezin (zoals in het echt het geval is), maar slechts twee.

Belangrijk om weten is wel dat de brieven die werden ontvangen echt zijn. De inhoud ervan is dus één op één overgenomen van de echte brieven. Heb je The Watcher nog niet gezien? Dat is uiteraard nu mogelijk op omschrijvingNetflix!

Sinds kort is de nieuwste versie van Hellraiser te streamen. De klassieker van Clive Barker's Hellraiser uit 1987 is door streamingdienst Hulu nieuw leven ingeblazen en nu komen ze met nieuwe beelden met meer diepgang over de beruchte 'Cenobites'.

In de nieuwe remake, alsmede het origineel uit 1987, draait het verhaal om een persoon die in het bezit komt van een magische kubusvormige puzzel. Meerdere incidenten en scenario's volgen maar het is tijdens het oplossen van de puzzel dat hiermee de 'Cenobites' worden opgeroepen.

Verrassende nieuwe twist
De 'Cenobites' zijn de bovennatuurlijke heersers van de buitenwereldse dimensies. Zij staan erom bekend om hun slachtoffers helse martelingen te laten ondergaan maar hen soms ook hemelse genoegen laten beleven. Zelf zeggen ze ook "Duivels voor sommigen, engelen voor anderen".

In de nieuwe featurette wordt er een blik geworpen op de geheel vernieuwde Cenobites. Ze hebben proberen recht te doen aan het klassieke imago uit de films van Clive Barker maar daarnaast hebben ze ook hun eigen inbreng toegepast. Zo wordt de rol van de bekende Pinhead, de leider van de Cenobites, gespeeld door een transgender-vrouw.

Kijk hieronder naar de nieuwe featurette over deze 'Cenobites' en zie ze in actie in de film Hellraiser op Hulu.

In de finale van seizoen 1 van The Rings of Power wordt de echte identiteit van Sauron bekend gemaakt en hebben we een idee gekregen van wie The Stranger zou kunnen zijn. Toch had de kijker een bepaald detail al veel eerder kunnen opmerken. Daniel Weyman, die The Stranger speelt, geeft ons een hint.

De laatste aflevering onthult dat The Stranger een Istari is, of wel een tovenaar, en dat hij naar de locatie moet reizen die op zijn kaart aangegeven staat. Veel mensen speculeren hierdoor dat The Stranger eigenlijk Gandalf is, maar hier zijn verder geen concrete bewijzen voor.

Detail voor de goed oplettende kijker
In een interview heeft acteur Daniel Weyman nu een hint gegeven die de meeste fans waarschijnlijk niet hebben opgemerkt: 'Ik weet niet of het mensen is opgevallen, maar het kostuum verandert een beetje in de loop van het seizoen.'

'Het feit dat ze The Stranger omsingelden betekende dat ze zichzelf subtiel veranderden en aanpastten. Het is alsof ze er allemaal in werden getrokken, en zo verandert het van een heel groot, wild kostuum naar een kostuum dat meer lijkt op dat van een Istari.'

Fans die goed op hebben gelet, hadden dus al eerder kunnen merken dat The Stranger eigenlijk een Istari was.

Seizoen 1 van The Rings of Power is te zien op Amazon Prime Video.

Regie: Paris Barclay, Jennifer Lynch, Ryan Murphy, e.a. | Cast: Bobby Cannavale (Dean), Naomi Watts (Nora), Margo Martindale (Big Mo), Richard Kind (Mitch), Noma Dumezweni (Theodora Birch), Jennifer Coolidge (Karen), Mia Farrow (Pearl Winslow), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 44-52 minuten | Jaar: 2022

Ryan Murphy is de drukste seriemaker van dit moment, en dat is hij al een tijdje. Haast tegelijkertijd met The Watcher verscheen ook zijn serie Dahmer - Monster: The Jeffrey Dahmer Story op Netflix. Murphy neemt graag spannende waargebeurde verhalen, van praktisch roddelbladniveau, en maakt er kwaliteitsseries van. Maar dat maakt het nog niet meer dan wat het was. Ook niet bij The Watcher, waar hij een hoop zelf bij heeft verzonnen.

Dean en Nora verhuizen met hun twee kinderen naar een prachtige woning buiten New York. Ze zijn er nog maar net ingetrokken of er beginnen zich al vreemde zaken voor te doen, waar voornamelijk de buren bij betrokken lijken. En dan komen de mysterieuze en dreigende brieven; iemand bespioneert ze. Dean bijt zich hier zo extreem in vast dat hij niet ziet hoe hij van zijn gezin wegdrijft.

Murphy staat er overigens zelden alleen voor: hij schrijft en produceert zijn series meestal met een vast clubje andere schrijvers. Wat wel al sinds het begin van zijn carrière kenmerkend is, is dat zijn series niet consistent zijn. Binnen een seizoen is het al wankel en als een doorlopend verhaal een tweede seizoen krijgt, gaat het helemaal de mist in.

In The Watcher is dat zowaar een keer minder merkbaar. Dat komt misschien doordat er meerdere personages zijn die al vanaf de eerste aflevering zo maf zijn dat je in principe alle kanten met ze op kunt. Zelfs het hoofdpersonage Dean ontspoort al snel. Zijn vrouw merkt het zelfs letterlijk op. Maar het was dan wel handig geweest om te weten hoe Dean zich voorheen dan gedroeg.

Het is niet zonder reden, want de bedoeling is dat Dean steeds meer gaat flippen over al die bizarre zaken die er in en rondom zijn nieuwe huis gebeuren. De dreigende brieven, lastige buren en een politiechef die niet mee lijkt te werken gaan Dean niet in de koude kleren zitten. En ook als kijker vraag je je steeds af wat er aan de hand is.

Dat is een goede afleiding voor het feit dat het ergens allemaal niet bijzonder logisch is. Het is bijvoorbeeld allerminst geloofwaardig hoe die politiechef te werk gaat, vooral in zo'n rijke wijk. Of een extreem voorval dat plaatsvindt bij een buurgezin dat later anders in elkaar blijkt te steken dan gedacht, maar niemand die opmerkt hoe extreem het in de eerste instantie was.

The Watcher maakt zich er af en toe iets te makkelijk van af. Enkele voorvallen zijn onrealistisch en bepaalde reacties van personages maken het te makkelijk om niet te lang te blijven hangen bij iets onverklaarbaars. Of neem het gegeven dat Nora kunstenares is, maar ze geen enkele keer zichtbaar werkt en haar kunst nooit in beeld komt. Dit is het probleem wanneer je een flinterdun waargebeurd verhaal neemt waar je zelf een hoop bij moet verzinnen om het op te vullen.

Het verhaal gaat over een groot mysterieus huis waar heel wat mensen geobsedeerd door lijken te zijn, het nieuwe gezin dat er woont kampt met persoonlijke problemen, af en toe is seksualiteit een thema en er is een rol voor een oude actrice die voorheen geen fatsoenlijk werk kreeg aangeboden... Dat komt allemaal erg bekend voor: het is het eerste seizoen van American Horror Story zonder bovennatuurlijke elementen.

En net zoals die serie is dit een strakke productie. Goed in beeld gebracht, heel wat grote namen in de cast die uitmuntend acteren, prachtige sets, muziek van de componisten van American Horror Stories en een verhaal dat wellicht een beetje rommelig voortkwakkelt maar intrigerend genoeg is om lekker door te blijven kijken.

Kortom: een goede serie. Maar wel die niet bijzonder veel om het lijf heeft, waarbij de schrijvers te vaak voor makkelijke uitvluchten kiezen en wel heel veel in dialoog laten uitleggen. Film en serie zijn visuele media, dus er is niets zo saai als een personage dat gewoon letterlijk middels een monoloog vertelt hoe de vork in de steel zit. Maar toch, het boeit genoeg om te bingen. En dat maakt van jou precies datgene wat Netflix wilde: de watcher.



The Watcher is te zien bij Netflix.

Het verhaal van Matthew Perry is niet alleen glitter en glamour. De geliefde Friends-acteur heeft namelijk een verleden met verslaving. In zijn nieuwe memoir vertelt Perry over deze moeilijke tijd

Perry, 53, heeft een hartverscheurend memoir geschreven. In Friends, Lovers and the Big Terrible Thing deelt de auteur zijn glorieuze hoogtepunten, maar ook zijn treurige dieptepunten.

Perry draait er niet omheen en begint zijn memoir met de onthulling dat hij op 49-jarige leeftijd bijna een paar keer is gestorven. Toen dit gebeurde vertelde Perry publiekelijk dat hij leed aan een gastro-intestinale perforatie.

Hierdoor lag hij een lange vijf maanden in het ziekenhuis, waarvan twee weken in coma. In een interview met PEOPLE vertelde Perry dat hij toen 2 procent kans had om te overleven.

Het verbergen van zijn toestand
Perry probeerde op de set van Friends zijn toestand te verbergen, maar zijn fysieke veranderingen waren te heftig om niet op te vallen.

Gelukkig stond de cast en crew compleet achter hem en Perry vergelijkt ze met pinguïns. Hij vertelde PEOPLE dat de andere pinguïns een zieke pinguïn blijven helpen, totdat deze weer zelf kan lopen. En dat is wat de rest van de cast voor hem deed.

Nu Perry weer nuchter is, zet hij alles op alles om anderen te helpen die ook geworsteld hebben met een verslaving.

Regie: Joe Berlinger | Afleveringen: 3 | Speelduur: 58-62 minuten Jaar: 2022

Als er een serie was die de afgelopen maand domineerde bij de al dan niet virtuele koffieautomaat, dan is het wel de Ryan Murphy-serie over serie- en lustmoordenaar Jeffrey Dahmer. Nabestaanden voelden zich niet betrokken en organisaties belast met het bijstaan van slachtoffers vonden dat je seriemoord van dit kaliber niet moest dramatiseren en al helemaal niet in moest zetten voor entertainment.

Hoewel er heus wel wat valt te zeggen voor dit standpunt, wordt na het zien van de driedelige documentaireserie Conversations with a Killer: The Jeffrey Dahmer Tapes alleen nog maar duidelijker dat de makers zich over het algemeen keurig aan de werkelijkheid hebben gehouden. Voor dramatisch effect zijn enkele personages samengevoegd, met name in een buurvrouw die in werkelijkheid niet naast Dahmer woonde maar er tegenover. Ook over de ruim twintig slachtoffers blijkt seriemaker Ryan Murphy de boel niet aangedikt, maar zelfs enigszins verzacht te hebben.

Uitgangspunt van deze true crime-documentaire is honderddertig uur aan tapes die werden opgenomen door een ambitieuze jonge advocate die bij de Dahmer-zaak betrokken was. We horen een opvallend zelfbewuste en welbespraakte man die op heel heldere wijze en zelfs soms met morele zelfoordelen over zijn natuur en handelen praat. Het is dus geen wonder dat het beroep op ontoerekeningsvatbaarheid niet slaagde.

Als je de serie van Murphy hebt verslonden, dan is deze docuserie taaie kost. Op chronologische en weinig creatieve wijze worden de gruwelijkheden van Dahmer afgewerkt. Betrokkenen, waaronder politierechercheurs, advocaten, medewerkers van het Openbaar Ministerie en journalisten draaien gezagsgetrouw hun verhaaltjes af die ze zichtbaar al honderden keren hebben opgedreund. Teleurstellend is dat de persoonlijk betrokkenen, zoals Dahmers ouders (die nog steeds leven) enkel op archiefbeelden voorbijkomen.

Dit zorgt ervoor dat er geen nieuwe inzichten worden opgeworpen. Vooral teleurstellend is dat in de laatste vijf minuten nog even de impact van Dahmers wandaden er doorheen moeten worden gejaagd. Het gebrek aan bescherming van de zwarte gemeenschap, de evidente discriminatie waarbij het woord van de witte getuige het zwaarst weegt, de fouten die de politiediensten hebben gemaakt en de rol van de homobeweging: het zijn aspecten die er bekaaid vanaf komen.

Het geschetste tijdsbeeld komt nog best aardig uit de verf door het gebruik van archiefmateriaal, maar kruisverbanden kan je wel vergeten. Dit maakt The Dahmer Tapes in navolging van soortgelijke series over John Wayne Gacy en Ted Bundy een slaafse opsomming van feitjes zonder echt emotionele lading. De drie afleveringen van een uur zijn soms tergend traag en dus moeilijk door te komen. Het doet eens te meer beseffen dat de fictieserie de beste keuze is, vooral met de wetenschap dat Ryan Murphy daarvoor met precisie en respect voor de slachtoffers te werk is gegaan.



Conversations with a Killer: The Jeffrey Dahmer Tapes is te zien bij Netflix.

Fans waren niet te spreken over het einde van de mini-serie The Watcher. Deze serie is losjes gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar het einde zat niet helemaal lekker bij kijkers.

De regisseur, Ryan Murphy, baseerde de serie op de het verhaal van van 657 Boulevard in Westfield, New Jersey. In dit verhaal werd de familie bedreigd door brieven.

Murphy heeft veel creatieve vrijheid genomen tijdens het maken van deze serie, maar niet voor het einde. De ware identiteit van de briefschrijver wordt namelijk, zoals in het echt, niet bekend gemaakt.

Een serie zonder antwoorden
Wat gebeurde er dan op het einde van The Watcher? De privédetective, Theodora, van de hoofdpersonages wordt opgenomen in het ziekenhuis. Hier geeft ze toe dat zij de brieven verstuurde.

Het huis van de hoofdpersonages was namelijk Theodora's droomhuis en ze woonde hier met alle plezier. Helaas moest ze het huis verkopen, omdat ze het niet kon betalen.

Na de dood van haar man kwam ze erachter dat hij heel veel geld verstopt had. En dus kwam ze met het plan om de familie uit hun huis te drijven.

Op Theodora's begrafenis vertelt haar buurvrouw dat Theodora nooit in dat huis gewoond heeft. Ze heeft dit verhaal alleen maar bedacht, omdat ze de werkelijke briefschrijver nooit heeft kunnen identificeren.

Kijk hier The Watcher

Het laatste seizoen van Game of Thrones deed een hoop fout - daar zijn de meesten het wel over eens - maar House of the Dragon lijkt van de fouten van zijn voorganger geleerd te hebben. Deze fout corrigeert de prequel in de nieuwste aflevering. Spoilers!

Een van de meest controversiële Game of Thrones-afleveringen is seizoen 8 aflevering 5, 'The Bells'. Hierin zien Daenerys King's Landing grotendeels verbranden, simpelweg omdat ze boos werd na het afgaan van de bellen in de stad.

Betekenis van de bellen in House of the Dragon
In aflevering 5 'The Bells' werden we verteld dat het rinkelen van de stadsbellen zou betekenen dat ze zich overgeven. Tyrion vertelde dit meermaals aan Daenerys, maar het was een verwarrende uitspraak.

In de geschiedenis van Game of Thrones en de boekenserie waarop het gebaseerd is, is dit namelijk zeker niet het geval. Zo rinkelen de bellen als een stad aangevallen wordt, ja - maar niet omdat ze zich overgeven. Ze bereiden zich dan voor op de verdediging.

Ook rinkelen de bellen als een koning is overleden. En dit is waar House of the Dragon in het spel komt. In aflevering 8 van het eerste seizoen zagen we koning Viserys Targaryen sterven, met alle gevolgen van dien. De bellen worden aan het begin van aflevering 9 echter nog niet meteen gerinkeld, want het feit dat de koning dood is moet geheim blijven.

Later in de aflevering horen we echter regelmatig de bellen rinkelen, wanneer het raadgeving van de koning besloten heeft wie hem op moet volgen en van plan is Aegon op de troon te zetten.

Op deze manier corrigeert House of the Dragon een fout die Game of Thrones seizoen 8 maakte. Bekijk het eerste seizoen van de prequel nu op HBO Max.

The Crown seizoen 5 gaat in november van start, maar Harry en Meghan staan niet op het punt om de serie te kijken. Ze leveren kritiek op een gebeurtenis uit de eerste aflevering.

Die kritiek komt vanuit John Major, de voormalig Premier van het Verenigd Koninkrijk. Een gebeurtenis uit de eerste aflevering noemt hij "een lading onzin." Dit heeft gevolgen voor een aankomende documentaire.

Harry en Meghan op Netflix
In de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van The Crown zou een scène zitten waarin Charles een gesprek heeft met Major over het mogelijk afzetten van de Queen. In de scène zijn beide personages voorstanders van het idee.

Major is het niet eens met deze scène. Hij noemt de serie "een lading onzin", en zegt dat dergelijke gesprekken nooit gevoerd zijn. Dit heeft als gevolg dat een documentaire over Harry en Meghan, die in december zou verschijnen, uitgesteld is naar volgend jaar.

Een bron vertelde Deadline dat ze geschrokken zijn bij Netflix, en dat ze niet lang nadachten over de keuze om de documentaire uit te stellen.

The Crown wordt echter niet uitgesteld, waardoor iedereen in november zal gaan zien hoe Major gesprekken voert over het afzetten van de Queen. Wellicht zitten er nog wel meer controversiële scènes in het seizoen...

Het vijfde seizoen van The Crown gaat 9 november in première op Netflix.

Het gaat de laatste tijd niet zo geweldig met Netflix. Links en rechts verliezen ze abonnees, en de content die op de service verschijnt wordt steeds minder hoog gewaardeerd.

Maar de streamingdienst geeft zich niet zomaar gewonnen, en ze zijn op zoek naar nieuwe manieren om weer succes te bereiken met de streamingdienst. Zo zijn ze van plan zich meer te gaan richten op gaming.

Gaming op Netflix
Dat doen ze al een tijdje, door een bepaald assortiment games aan te bieden via Netflix. Die tak van de service willen ze uitbreiden, op verschillende manieren. Zo zijn ze serieus bezig met het onderzoeken van Cloud Gaming op de dienst.

Netflix geeft aan niet van plan te zijn zichzelf als een consolevervanger in de markt te zetten. Het is een ander businessmodel, gebaseerd op het feit dat je via Cloud Gaming overal kan spelen waar je wil.

Ook opent Netflix een interne gaming studio in Californië. Hier gaan ze dus hun eigen games maken voor het platform. Dit team wordt geleid door Chacko Sonny, de voormalig uitvoerend producent van Overwatch.

Een andere manier waarop Netflix meer abonnees probeert aan te trekken, is door het aanbieden van een goedkopere abonnementsvorm met reclames. Deze gaat binnenkort live.

Alweer zo'n 10 maanden geleden kwam MrBeast (Jimmy Donaldson) met een video waarin hij de serie Squid Game van Netflix opnieuw liet spelen, uiteraard zonder dodelijke gevolgen. Wel was er een flinke geldprijs te winnen voor de deelnemers.

De aflevering $456,000 Squid Game In Real Life! verscheen op 24 november 2021 online en dat was zo'n twee maanden nadat de Noord-Koreaanse serie debuteerde op Netflix. Binnen enkele dagen werd de video van MrBeast miljoenen keren bekeken.

Van de 456 deelnemers bleef uiteindelijk Player 079 als laatste over. Hij nam $456.000 mee naar huis.

Bijna 300 miljoen views op YouTube
De video van 25 minuten kostte MrBeast maar liefst 3,5 miljoen om te maken. Ter vergelijking: seizoen 1 van Squid Game kostte $21,4 miljoen om te maken en dat is $2,4 miljoen per aflevering.

De video van de YouTuber MrBeast, al jaren een van de grootste namen online, is ondertussen ruim 294 miljoen keer bekeken en de 300 miljoen is dus in de buurt.

Hiermee is de video een van de best bekeken YouTube-video's die in 2021 verscheen. MrBeast heeft ondertussen 106 miljoen volgers op YouTube en even geleden bouwde hij nog de chocoladefabriek van Willy Wonka.

Nederland is dit najaar qua series flink aan het opschalen. Bekijk het lijstje van de redactie van SerieTotaal hieronder en zorg ervoor dat je niets mist!

Het Gouden Uur | AVROTROS | Beschikbaar vanaf 23 oktober bij NPO Plus
Deze actieserie, geproduceerd door NL Film, werd gemaakt voor de AVROTROS en verhaalt over rechercheur Mardik, gespeeld door Gouden Kalf-winnaar Nasrdin Dchar.

Zijn hele leven wordt opgeschrikt wanneer zijn Afghaans jeugdvriend Faysal (Abbas Fasaei) naar Nederland komt en er een dag later een terroristische aanslag plaatsvindt. Een klopjacht volgt, waarbij niet alles is wat het lijkt…



Judas 2; Het Dagboek van een Getuige | Videoland | Beschikbaar vanaf 10 november
De dramaserie is gebaseerd op het beruchte boek van Astrid Holleeder, waarin ze vertelt over haar leven met haar broer Willem Holleeder en de aanloop naar zijn strafzaak.

Nu komt na twee jaar wachten eindelijk seizoen 2 uit bij Videoland. Het eerste seizoen is voor de liefhebbers nu al op de streamingdienst te vinden (hieronder de trailer van seizoen 1)!



Moedermaffia | Videoland | Kijk nu!
Een komedieserie van eigen bodem zou natuurlijk niet mogen missen in een rijtje van Nederlandse series! In de serie moet de 'luie' moeder Daan zich zien te bewijzen als zorgzame ouder tegenover de kinderbescherming.

Mocht ze daarin falen, dan kan ze haar eigen zoontje kwijtraken aan de perfecte stiefmoeder Monique. Koste wat het kost moet Daan leren wat goed ouderschap is, en dat lukt langzaam en met een hele hoop gestuntel.

Westeros, het fantasierijke continent in de wereld van de series Game of Thrones en House of the Dragon is een belangrijk element in deze indrukwekkende series. Een fan heeft nu de landkaart van Westeros ingepast in onze huidige wereld en een vernieuwde topografische kaart van Westeros gemaakt via Google Maps.

De wereld van Game of Thrones en House of the Dragon wordt 'The Known World' genoemd, de meeste actie vindt, zoals wij weten, plaats op het continent Westeros. Westeros omvat veel verschillende regio's, waaronder de Crownlands aan de oostkust, waar de IJzeren Troon zich bevindt in de hoofdstad King's Landing. Een van de andere belangrijke landen in Westeros is Winterfell, het noordelijke land dat wordt geregeerd door de familie Stark.

Fanaccount maakt kaart
Het fanaccount House of the Dragon Source deelde onlangs de kaart van Westeros zoals deze eruit zou zien in Google Maps. De afbeelding werd gedeeld zonder een artiest te noemen hoewel de afbeelding lijkt te passen bij een werk dat eerder aan Reddit-gebruiker Selvag werd toegeschreven.

De afbeelding toont het hele verticale stuk van Westeros, helemaal vanaf The Lands of Always Winter op het noordelijkste punt en The Summer Sea in het zuiden.

Westeros, but in google maps format pic.twitter.com/cr2ftTn3y8

— House Of The Dragon Source (@HOTDsource) October 18, 2022

'Game of Thrones' had op deze manier goed kunnen eindigen

Zelfs George R.R. Martin mag pilot geannuleerde 'Game of Thrones' spin-off niet zien

Vanaf 2023 gaat Netflix gebruikers laten betalen voor het zogeheten 'account sharing'. Goedkoop een account delen met mensen buiten je gezin, zoals je ouders, broer of zus is er vanaf 2023 dus helaas niet meer bij.

Netflix heeft een systeem getest waarmee ze account sharing zullen tegengaan. In dit kader gaat Netflix vanaf 2023 aan gebruikers vragen om hun thuislocatie op te geven. IP-adressen en serienummers van apparaten zullen worden gekoppeld aan een account. Zo zal Netflix kunnen achterhalen wanneer een account buiten het eigen huis op een ander apparaat wordt gebruikt.

In een aantal landen in Zuid Amerika dient er door Netflix-abonnees al 3 dollar extra betaald te worden voor account sharing.

Na twee weken extra betalen
In Nederland zal een toeslag, waarvan de hoogte nog onbekend is, onder andere in rekening worden gebracht indien een account langer dan twee weken buiten de thuislocatie wordt gebruikt. In die situatie is het volgens Netflix aannemelijk dat iemand anders meelift op het account. Dit geldt gelukkig niet voor mobiele apparaten.

Uitzondering mobiel
Mobiele apparatuur wordt natuurlijk ook buiten de thuislocatie gebruikt en zorgt voor verbinding met andere netwerken en andere IP-nummers. Vakantiegangers hoeven niet te vrezen. Indien je vier weken rondreist in Spanje, worden je geen extra kosten in rekening gebracht. Op mobiele apparatuur kan je Netflix-account dus wel langer dan twee weken buitenshuis worden gebruikt.

We zijn uiteraard benieuwd hoe de regels er nu uiteindelijk precies uit gaan zien en houden je op de hoogte.

De graphic novel Watchmen leek onmogelijk te adapteren te zijn, maar desalniettemin waagde Zack Snyder zich aan een film in 2009. Ook HBO kon het niet laten om een televisieserie te schieten over het cultstripboek, maar dat neemt schrijver Alan Moore ze nogal kwalijk.

Tegen alle verwachtingen in werd de serie van HBO goed ontvangen en waren ook de filmcritici vol lof. Dit is niet te zeggen over Alan Moore, die samen met Dave Gibbons en John Higgins verantwoordelijk was voor het ontstaan van de graphic novel in 1986-1987.

Tijdens een gesprek met GQ onthulde Moore dat hij de serie in de ban heeft gedaan. Hij zou zelfs tegen de showrunner hebben gezegd om nooit meer contact met hem op te nemen. Moore zei dat hij een brief ontving toen de serie in ontwikkeling was, die opende met: "Beste meneer Moore, ik ben één van de klootz*kken die 'Watchmen' momenteel aan het vernietigen is."

Het oordeel van de kenner
Moore reageerde hierop: "Dat was niet de beste opening. "Het ging over een hoop, wat op mij overkwam als, neurotisch geratel… Ik schreef een snel en nogal vijandig antwoord terug waarin ik hem vertelde dat ik dacht dat Warner Brothers zich ervan bewust was dat zij of hun medewerkers, om welke reden dan ook, contact meer met mij mochten opnemen."

Hij vervolgde:"Toen ik de prijzen zag die de televisieshow blijkbaar gewonnen had, dacht ik: 'Oh, god, misschien is dit wat een groot deel van het publiek denkt dat 'Watchmen' was?' Ze denken dat het een duistere, dystopische superheldenfranchise was die iets te maken had met 'white supremacism'. Hebben ze 'Watchmen' dan helemaal niet begrepen?"

Zoals te verwachten valt, is Alan Moore niet van plan om ergens de komende tijd de HBO-serie op te gaan zetten. Hij zei erover:"Ik zou de laatste persoon zijn die verfilmingen van mijn werk zou willen zien… Het zou een marteling zijn, en zonder een goede reden."