Recensie Disney+-serie 'Extraordinary'
Het is nog niet helemaal duidelijk wat de achterliggende gedachte is, maar het is hoe dan ook lachen geblazen met deze serie.
Komedie is zo goed als altijd op zijn best wanneer degene die de grap maakt niet lollig probeert te zijn. Er zijn wat kinderachtige heren die beweren dat vrouwen nooit oprecht grappig kunnen zijn omdat die altijd meer hunkeren naar goedkeuring dan mannen. Hun ongelijk is al lang en breed bewezen, maar Máiréad Tyers doet dit nog maar eens. Haar hoofdpersonage in Extraordinary spreekt heel wat onnatuurlijke zinnen met een stalen gezicht uit en zoals altijd werkt dat effectief op de lachspieren. De serie heeft daarnaast nog wel meer te bieden.
Elke volwassene ter wereld heeft een superkracht. Behalve de Britse Jen. Er zijn meer mensen die nog wachten op de biologische activatie van hun gave, maar Jen is de enige die inmiddels vijfentwintig jaar oud is en nog nergens een uniek talent voor toont. Ondanks dat ze een vreemde eend in de bijt is probeert ze haar dagelijks leven te leiden, samen met haar beste vriendin als huisgenoot en diens partner, en haar nieuwe kat die ze net van de straat heeft geplukt - maar daar blijkt iets mee aan de hand te zijn.
Extraordinary werd gepromoot als een serie van de makers van Killing Eve. Dat mag je met een korreltje zout nemen, want slechts een paar van de producenten waren daarbij betrokken. Oftewel, niet de mensen met de grootste creatieve input maar wel de helden die zorgen dat dingen gemaakt worden. Je kan ook vrij snel zien wat ze aantrok in deze serie: een ongewone premisse en een vrouwelijk hoofdpersonage dat onverwachte dialoog voorschotelt.
In de wereld van Extraordinary moet je bij superkrachten ook niet uitsluitend denken aan kunnen vliegen of teleporteren. Sommige mensen kunnen dat, maar er is ook een personage wiens anus fungeert als 3D-printer en een knul die door aanraking bij anderen een direct orgasme veroorzaakt. Jens moeder heeft invloed op technologie, maar is te oud om moderne apparaten te begrijpen waardoor ze er weinig aan heeft.
Deze krachten zijn niet slechts bedoeld om eenmalige grapjes mee te maken (ook al doet men dat gretig), want de vaste personages die wél iets kunnen hebben talenten die worden toegepast in het plot - zoals het hoort in dit genre. Daarnaast is er natuurlijk de afwezigheid van Jens kracht, waarmee ze dagelijks wordt geconfronteerd door een onbegrijpende maatschappij.
Ondanks dat dit element vaak aanwezig is in het doorlopende plot lijkt het nog niet echt een diepere laag te hebben. Waar staat Jens gebrek aan superkracht precies voor? Zal ze in de allerlaatste aflevering van het laatste seizoen ontdekken dat ze al die tijd al een kracht had en die toepaste zonder hem door te hebben? Hoe dan ook, op dit moment is het nog niet duidelijk wat de reden achter het idee is.
Dat betekent niet dat Extraordinary hol is. Integendeel, de serie werpt een vermakelijke blik op hoe het is om een twintiger te zijn. Niet slechts in deze tijd maar in een realiteit waarin er nog een extra issue is om mee om te gaan. Vooral Jens liefdesleven is een puinhoop: het is niet-bestaand terwijl ze eigenlijk wel graag een partner zou willen hebben.
En het is gewoon een grappige serie, eentje waar je hardop om kan lachen. Met name om Máiréad Tyers die Jen speelt. Het is al in een absurde wereld met af en toe absurde gesprekken, maar haar zinnen moeten ook uitgesproken worden terwijl ze een emotie toont. En dat krijgt ze geheel oprecht voor elkaar. Extraordinary zal de serie zijn waarmee deze actrice naamsbekendheid zal verwerven. De rest van de cast doet het ook prima.
Extraordinary is leuk geschreven en prima uitgevoerd. En hoewel de oorzaak van het uitblijven van Jens superkracht niet erg onder de loep wordt gelegd, is de serie met dat gegeven ook best een spannend mysterie. Kom dus maar op met dat inmiddels toegezegde tweede seizoen, want die allerlaatste scène tijdens de aftiteling introduceert een smeuïg conflict.
Extraordinary is te zien bij Disney+.