Recensie Apple TV+-serie 'City on Fire'
Een laffe schietpartij in Central Park in de jaren na 9/11 legt een complex netwerk van relaties, anarchie en intriges bloot.
Acht jaar geleden verscheen het tweede en vooralsnog laatste boek van de Amerikaanse schrijver Garth Risk Hallberg. Dit verhaal speelt zich af in het New York van de jaren zeventig en draait om een laffe schietpartij in Central Park. Het boek blijkt zich uitzonderlijk goed te lenen voor een meeslepende achtdelige miniserie, waarbij de vraag wie de moord op zijn, haar of diens geweten heeft steeds meer naar de achtergrond verdwijnt.
De verfilming van Hallbergs roman gooit er dertig jaar bovenop en verplaatst het verhaal naar het jaar 2003. City on Fire speelt zich daardoor af in een stad die nog nauwelijks is bekomen van de terreur van de aanslagen op het World Trade Center. Een van de centrale hoofdpersonen, de wat bleue Charlie, heeft aan deze tragedie zelfs zijn vader verloren.
Charlie sluit een vriendschap met de vrijgevochten Samantha, die er een handjevol dubbellevens op nahoudt. De ogenschijnlijk brave studente heeft een affaire met een getrouwde man en houdt zich op in dubieus gezelschap. De anarchistische rockband waaraan ze zich heeft verbonden pleegt impactvolle aanslagen in de stad met als doel het kapitalisme en de oprukkende gentrificatie aan de kaak te stellen.
Deze Samantha wordt in de opening van de achtdelige serie door een onbekende neergeschoten. Omstanders zijn er snel bij. Zonder dat ze het allemaal weten blijken ze een connectie te hebben met het slachtoffer. Zo is onderwijzer Mercer het vriendje van de voormalige leadzanger van de rockband. Deze William Hamilton Sweeney is kunstenaar, drugsverslaafde en telg uit een stinkend rijke familie die het doelwit is van de aanslagen en is bovendien vervreemd van zijn vader en zus.
Alles grijpt in elkaar in deze krachtig opgetuigde serie, waarbij de onderlinge verhoudingen complex en vaak zelfs ongrijpbaar zijn. Dat verklaart misschien ook waarom het even duurt voor je er echt in komt. De vele personages zijn lastig in een hokje te plaatsen, ambigu en hebben verborgen agenda's. Serieschrijvers Josh Schwartz en Stephanie Savage, verantwoordelijk voor titels als Gossip Girl en The O.C., ontwarren de kluwen aan intriges mondjesmaat maar voldoende om de aandacht vast te houden.
Het blijkt een slimme zet om de tijd drie decennia vooruit te zetten. New York is dan een stad die de haast onoplosbare criminaliteit het hoofd heeft weten te bieden, maar zichzelf voor nieuwe uitdagingen gesteld ziet. De metropool verandert in rap tempo en lijkt onbereikbaar te worden voor de gewone man. Door zowel de levens van de normale als de welgestelde New Yorker te belichten doemt te vraag op wie nou eigenlijk het best af is.
[i[]City on Fire[/i] wordt bevolkt door geknakte zielen, zonder dat ze ooit intens medelijden opwekken. Vooral Nico Tortorella maakt indruk in hun vertolking van getergde drugsverslaafde en John Cameron Mitchell speelt een heerlijk sluwe smiecht. De onbegrensde mogelijkheden die New York lijkt te bieden blijken een illusie, want je afkomst vormt zowel een zegen als een vloek. Schwartz en Savage weten het niveau van de geijkte mozaïekserie en platte soap te ontstijgen door de gecompliceerde belangen, verlangens en interacties van de personages.
Het doet er gaandeweg steeds minder toe wie nu Samantha heeft neergeschoten en wat daarvoor de motieven waren. Dat met name de slotaflevering zich vergrijpt aan misplaatst melodrama is slechts een kleine smet op deze geslaagde romanverfilming vol onconventionele personages.
City on Fire is te zien bij Apple TV+.