Recensie
Recensie Disney+-serie 'Lambert contre Lambert: Au Nom de Vincent'
Deze documentaire laat iedereen ongehinderd zijn zegje doen, waardoor het vanzelf duidelijk wordt welk kamp het juiste was.
Regie: Élodie Buzuel | Afleveringen: 4 | Speelduur: 38-46 minuten | Jaar: 2023
"Better to remain silent and appear a fool than to speak and remove all doubt." Aldus schrijver Mark Twain, die verantwoordelijk was voor diverse citaten over gebrek aan kennis en intelligentie. Dagelijks bewijzen diverse mensen op sociale media de waarheid van zijn woorden door zich uit te laten over zaken waar ze geen verstand van hebben, maar te trots zijn om hun ongelijk te accepteren. Lambert contre Lambert: Au Nom de Vicent geeft zonder oordeel het woord aan iedereen die betrokken was bij een euthanasiezaak, resulterend in een prettig gebrek aan ruis.
In 2008 belandde de Franse Vincent Lambert na een auto-ongeluk in een coma. Daar ontwaakte hij uit, maar als kasplantje – iets wat zijn echtgenote als hoofdverpleegster zelf al direct kon concluderen. Desalniettemin kwamen er experts aan te pas die op dezelfde diagnose uitkwamen. Vincents religieuze moeder denkt er echter anders over, waardoor dit een beroemde juridische zaak wordt die Vincent lang in 'leven' zal houden.
Tussen aanhalingstekens, want leef je eigenlijk wel wanneer je niet kan praten of op een andere manier kan communiceren, bewegen, eten, lezen, televisiekijken, met iemand in bed duiken of een ouder voor je kind zijn? Biologisch: ja. Waardevol leven, of zelfs functioneel: nee. Dat wist Vincent, zeker nadat hij een opleiding als verpleegkundige volgde en dit soort patiënten moest verzorgen. Hij liet zich er kraakhelder over uit: als het hem ooit overkomt, maak er een eind aan.
Lambert contre Lambert lijkt eerlijk over te komen. Vincents vrouw, Rachel, neemt het vreemde besluit om de artsen de verzorging te laten beëindigen zonder de rest van de familie daarover in te lichten. De mensen die haar later bij zullen staan geven aan dat ze dit tot op de dag van vandaag niet begrijpen. Deze serie geeft daar ook geen antwoord op, maar het is een flink minpunt voor Rachel.
Toch blijkt zij uiteindelijk bij het juiste kamp te horen, want de tegenstanders zijn vele malen erger. Het begint al bij zijn ouders, met name zijn moeder, die vechten om hun geliefde zoon in leven te houden. Want dat moet van hun religie. Gebruik vooral niet je verstand, luister niet naar de woorden van je eigen kind en doe net alsof daar iemand in het ziekenhuisbed ligt die een rijk leven heeft.
Wat blijkt? Vincent bestaat omdat zijn ouders hem verwekten tijdens een affaire, toen ze beiden nog getrouwd waren met anderen. Even de biechtstoel in, een paar gebedjes en deze zonde is vergeven. Wanneer ze wel een gezin zijn verhuizen ze naar een huis waar geen ruimte is voor Vincent, die vervolgens als Harry Potter moet slapen in een kruiphok onder de trap.
Hij wordt afgescheept naar een katholiek internaat, waar een priester hem seksueel misbruikt. Volgens zijn moeder heeft die man dit opgebiecht en Vincent aangegeven dat hij niets wil ondernemen. Dus daar lieten ze het maar bij, deze ouders die overlopen van de liefde. De documentaire brengt het op een neutralere toon dan ik, maar als neutrale kijker kan hier geen andere eerlijke conclusie uit worden getrokken dan dat dit weer de gebruikelijke hypocrisie is van gelovigen.
De psyche van de jongvolwassen Vincent sluit ook goed aan bij dit verleden: een man die een gevoel van ongewenstheid niet kan losschudden, iemand die flirt met de dood door zo roekeloos te rijden dat anderen liever niet bij hem instapten. Maar ja, is dat het juiste rijgedrag voor iemand die zelf een kind heeft? Ook hierin is de documentaire oprecht: hij klinkt niet als een verantwoord iemand of een lieverdje.
Maar er zit zo veel meer in deze serie, die tot de nok gevuld is met gespreksvoer over de ethiek van euthanasie: wie heeft meer recht om te beslissen, mag een patiënt misbruikt worden in een juridisch gevecht (waarin advocaten doen alsof ze betrokken zijn, maar in principe een melkkoe tot de laatste druppel uitwringen), hoe makkelijk laat een groep zich manipuleren en ophitsen, wat heeft 'het volk' te maken met een privékwestie en mogen artsen zomaar met de dood worden bedreigd?
Het zit er allemaal in. Een paar zwakkere momenten zijn degene waarop bepaalde dingen worden aangekaart maar niet toegelicht. Zoals wanneer Vincents ouders een video delen waarin zijn moeder hem voert, maar hem een keer Jerome noemt. Of een korte insinuatie dat het ongeluk heel goed een zelfmoordactie kan zijn geweest.
Hoe dan ook, in deze zaak is het wel duidelijk wie er fout zat. Want iemand die gelijk heeft hoeft niet op leugens te steunen om dat te bewijzen. En daarbij herinnert deze documentaire er weer eens aan hoe belangrijk het is om eigen wensen op papier te hebben. Het laatste waar een arts zin in heeft is iemands leven beëindigen, maar het helpt als dat is wat de patiënt zelf wilde – ongeacht wat de boze meute daarvan vindt.
Lambert contre Lambert: Au Nom de Vincent is te zien bij Disney+.
"Better to remain silent and appear a fool than to speak and remove all doubt." Aldus schrijver Mark Twain, die verantwoordelijk was voor diverse citaten over gebrek aan kennis en intelligentie. Dagelijks bewijzen diverse mensen op sociale media de waarheid van zijn woorden door zich uit te laten over zaken waar ze geen verstand van hebben, maar te trots zijn om hun ongelijk te accepteren. Lambert contre Lambert: Au Nom de Vicent geeft zonder oordeel het woord aan iedereen die betrokken was bij een euthanasiezaak, resulterend in een prettig gebrek aan ruis.
In 2008 belandde de Franse Vincent Lambert na een auto-ongeluk in een coma. Daar ontwaakte hij uit, maar als kasplantje – iets wat zijn echtgenote als hoofdverpleegster zelf al direct kon concluderen. Desalniettemin kwamen er experts aan te pas die op dezelfde diagnose uitkwamen. Vincents religieuze moeder denkt er echter anders over, waardoor dit een beroemde juridische zaak wordt die Vincent lang in 'leven' zal houden.
Tussen aanhalingstekens, want leef je eigenlijk wel wanneer je niet kan praten of op een andere manier kan communiceren, bewegen, eten, lezen, televisiekijken, met iemand in bed duiken of een ouder voor je kind zijn? Biologisch: ja. Waardevol leven, of zelfs functioneel: nee. Dat wist Vincent, zeker nadat hij een opleiding als verpleegkundige volgde en dit soort patiënten moest verzorgen. Hij liet zich er kraakhelder over uit: als het hem ooit overkomt, maak er een eind aan.
Lambert contre Lambert lijkt eerlijk over te komen. Vincents vrouw, Rachel, neemt het vreemde besluit om de artsen de verzorging te laten beëindigen zonder de rest van de familie daarover in te lichten. De mensen die haar later bij zullen staan geven aan dat ze dit tot op de dag van vandaag niet begrijpen. Deze serie geeft daar ook geen antwoord op, maar het is een flink minpunt voor Rachel.
Toch blijkt zij uiteindelijk bij het juiste kamp te horen, want de tegenstanders zijn vele malen erger. Het begint al bij zijn ouders, met name zijn moeder, die vechten om hun geliefde zoon in leven te houden. Want dat moet van hun religie. Gebruik vooral niet je verstand, luister niet naar de woorden van je eigen kind en doe net alsof daar iemand in het ziekenhuisbed ligt die een rijk leven heeft.
Wat blijkt? Vincent bestaat omdat zijn ouders hem verwekten tijdens een affaire, toen ze beiden nog getrouwd waren met anderen. Even de biechtstoel in, een paar gebedjes en deze zonde is vergeven. Wanneer ze wel een gezin zijn verhuizen ze naar een huis waar geen ruimte is voor Vincent, die vervolgens als Harry Potter moet slapen in een kruiphok onder de trap.
Hij wordt afgescheept naar een katholiek internaat, waar een priester hem seksueel misbruikt. Volgens zijn moeder heeft die man dit opgebiecht en Vincent aangegeven dat hij niets wil ondernemen. Dus daar lieten ze het maar bij, deze ouders die overlopen van de liefde. De documentaire brengt het op een neutralere toon dan ik, maar als neutrale kijker kan hier geen andere eerlijke conclusie uit worden getrokken dan dat dit weer de gebruikelijke hypocrisie is van gelovigen.
De psyche van de jongvolwassen Vincent sluit ook goed aan bij dit verleden: een man die een gevoel van ongewenstheid niet kan losschudden, iemand die flirt met de dood door zo roekeloos te rijden dat anderen liever niet bij hem instapten. Maar ja, is dat het juiste rijgedrag voor iemand die zelf een kind heeft? Ook hierin is de documentaire oprecht: hij klinkt niet als een verantwoord iemand of een lieverdje.
Maar er zit zo veel meer in deze serie, die tot de nok gevuld is met gespreksvoer over de ethiek van euthanasie: wie heeft meer recht om te beslissen, mag een patiënt misbruikt worden in een juridisch gevecht (waarin advocaten doen alsof ze betrokken zijn, maar in principe een melkkoe tot de laatste druppel uitwringen), hoe makkelijk laat een groep zich manipuleren en ophitsen, wat heeft 'het volk' te maken met een privékwestie en mogen artsen zomaar met de dood worden bedreigd?
Het zit er allemaal in. Een paar zwakkere momenten zijn degene waarop bepaalde dingen worden aangekaart maar niet toegelicht. Zoals wanneer Vincents ouders een video delen waarin zijn moeder hem voert, maar hem een keer Jerome noemt. Of een korte insinuatie dat het ongeluk heel goed een zelfmoordactie kan zijn geweest.
Hoe dan ook, in deze zaak is het wel duidelijk wie er fout zat. Want iemand die gelijk heeft hoeft niet op leugens te steunen om dat te bewijzen. En daarbij herinnert deze documentaire er weer eens aan hoe belangrijk het is om eigen wensen op papier te hebben. Het laatste waar een arts zin in heeft is iemands leven beëindigen, maar het helpt als dat is wat de patiënt zelf wilde – ongeacht wat de boze meute daarvan vindt.
Lambert contre Lambert: Au Nom de Vincent is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 