Recensie Prime Video-serie 'The Marvelous Mrs. Maisel' seizoen 5
Always leave them wanting more. Daar is deze serie dik in geslaagd.
Wanneer een serie over een personage in haar geplande laatste seizoen zit is de vraag: hoe zal het met haar of hem aflopen? Het wordt afwachten tot de laatste aflevering om daar antwoord op te krijgen. Tenzij het The Marvelous Mrs. Maisel is, want die serie geeft het antwoord al in de openingsscène weg: Midge is doorgebroken en is nu een wereldberoemde, steenrijke ster. De spanning ligt hem dan ineens bij de vraag wat die doorbraak dan precies gaat zijn.
Seizoen vier eindigde met Miriam die tijdens een sneeuwstorm voor een reclamebord van The Gordon Ford Show belandde, seizoen vijf begint met mild geheugenverlies wegens onderkoeling. Maar kort daarna bezoekt Gordon Ford, een talkshowpresentator, per toeval de club waar Miriam optreedt. Hij biedt haar een baantje aan als schrijver voor zijn programma, waar het een strikte regel is dat werknemers nooit een gast zullen mogen zijn. Miriam ziet dat meer als een uitdaging.
Elke aflevering zal even een blik in de toekomst werpen, maar de eerste deelt al de waarheid. Niet slechts dat Miriam beroemd is, maar dat niet iedereen Mrs. Maisel zo 'marvelous' vindt. Haar eigen dochter Esther is volwassen en zit in therapie om te praten over haar haat jegens haar moeder. Voor een moment doet het afvragen hoe iemand nou een hekel kan hebben aan zo'n charmante, getalenteerde vrouw. En dan komen haar minpuntjes bovendrijven.
Natuurlijk zullen haar kinderen hun issues hebben. Er zijn net vier seizoenen achter de rug waarin Miriam haar kinderen vaak bij anderen dumpt, ze hun weinig aandacht schenkt wanneer ze er is en zelfs grapjes over ze maakt in hun bijzijn. Dat niet alleen, Miriam is altijd al een rijk verwend nest geweest. Niet lui en ze werd op elke werkplek al gauw de meeste bekwame werker, maar niet bepaald een engeltje. Bedenker en schrijver Amy Sherman-Palladino is eerlijk over haar en zeer bekend met haar eigen personages.
Een verbluffend voorbeeld daarvan is te zien wanneer Miriams impresario en beste vriendin Susie wordt geroast, op de plek waar die traditie ooit is begonnen: de Friars Club. Wat een prestatie, om je personage zo goed te kennen dat je het doeltreffend kan laten roasten. Miriam is daarbij overigens afwezig want de twee blijken ruzie te hebben gehad, waarover de aflevering vervolgens in detail treedt.
Met name in het tweede seizoen deed The Marvelous Mrs. Maisel regelmatig denken aan Sherman-Palladino’s vorige serie The Gilmore Girls, met de vlotte en lange gesprekken over onbelangrijke details in onderwerpen. Het tempo waarin personages spreken is behouden, maar in dit laatste seizoen is alles zo gefocust op deze serie dat niets meer doet denken aan Lorelai en Rory. De perfect overtuigende interieurs en exterieurs helpen daar ook bij.
Als The Marvelous Mrs. Maisel ergens vanaf dag een ijzersterk in is geweest, dan is het wel geloofwaardig neerzetten dat het verhaal zich eind jaren vijftig en later begin jaren zestig afspeelt. Waar Mad Men dat tijdsbeeld creëerde door alles zich voornamelijk binnen te laten afspelen, lopen de personages in The Marvelous Mrs. Maisel regelmatig naar buiten, waar de wereld tot in detail is omgetoverd naar die van zestig jaar geleden – zelf in wijde shots.
Een deel daarvan moet ongetwijfeld met behulp van de computer worden ingevuld, maar dat is niet te zien. In de laatste aflevering lopen Miriams ouders door een lange straat in Manhattan waarin veel taxi's en andere auto's in de file staan. Honderden meters vol oude modellen en acteurs in kloppende kleding: dat zal een aardig prijskaartje hebben gehad, nog afgezien van hoe het tot stand is gebracht.
Het camerawerk en de mise-en-scène is zoals altijd uitmuntend. Er is deze keer wat minder tijd om optredens van artiesten rustig in beeld te brengen maar er zijn veel momenten waar er op een grote set van alles gebeurt, met tal van figuranten, en alles wordt zo vloeiend in beeld gebracht dat de kijker er gewoon bij is. Ook hierbij is het oog voor detail van het hoogste niveau.
De originele kern van de serie wordt nog steeds niet uit het oog verloren en dat is vrij makkelijk gezien de tijd waarin het zich afspeelt: deze keer moet Miriam als vrouw harder knokken dan de mannen om de aandacht te krijgen die ze meer verdient dan de rest. Zelfs nog op dat cruciale moment in de laatste aflevering.
De absolute afsluiter, de laatste sequentie in de slotaflevering, geeft een schrijnend beeld dat eindigt met de glimlach die deze serie zo vaak teweeg heeft gebracht. Er wordt niets uitgelegd (dat is al gebeurd in de vorige afleveringen), waardoor de kijker zelf alles kan invullen. De serie had nog seizoenen lang door kunnen gaan, maar dit is het punt waarop het verhaal altijd zou belanden. Veel elementen waren al vanaf het begin al indrukwekkend goed uitgevoerd en dit laatste seizoen bewijst dat de makers hun lat nooit hebben verlaagd.
The Marvelous Mrs. Maisel is te zien bij Prime Video.