Recensie Apple TV+-serie 'Hijack'
Idris Elba schiet in de regelstand wanneer zijn vliegtuig het doelwit van kapers wordt.
Het is altijd mooi meegenomen wanneer je je werkvaardigheden in compleet andere situaties kan toepassen. Vooral als je daarmee de levens van anderen kunt redden. Het is dan ook een groot geluk voor tweehonderdzestig vliegtuigpassagiers dat Sam Nelson zich onder hen bevindt tijdens een kaping. Sam is een professioneel onderhandelaar bij bedrijfsovernames en -crises. Het mag dan ook geen verrassing heten dat hij het op zich neemt met de kapers te babbelen in de hoop ze de goede kant op te manoeuvreren.
De man is op weg van Dubai naar Londen, een vlucht van zo'n zes uur. Thuis heeft zijn ex-vrouw Marsha het aangelegd met een andere man. Sam hoopt de band te herstellen en zo met zoon Kai weer een gelukkig gezinnetje te vormen. Dit dreigt in de soep te lopen wanneer vijf kapers het toestel overnemen.
Als je een conclusie kunt trekken over de gammele zevendelige thrillerserie Hijack, dan is het wel dat de makers enorm moeilijk doen en moeite hebben om een lijn in hun verhaal te houden. De kaping vangt aan wanneer er een kogel wordt gevonden in het toilet. Deze vondst zorgt voor een hoop gedoe en chaotische onduidelijkheid, maar dwingt de kapers ertoe zich vroegtijdig bekend te maken.
Duidelijkheid over wat ze precies van plan zijn en vooral waarom laat lang op zich wachten. Pas in de vijfde aflevering wordt duidelijk wat het doel van hun acties is. Het is dan ook een behoorlijk ongeorganiseerd en vooral onprofessioneel zooitje. Het moet dus niet zo moeilijk zijn om hen op andere gedachten te brengen
Bedenkers George Kay en Jim Field beginnen een haast eindeloze reeks aan mogelijkheden van de passagiers met elkaar te communiceren. Omdat de stekker van de wifi eruit is getrokken wordt er stiekem gepraat via kartonnen flesjes, briefjes en zelfs door middel van de chatfunctie van een spelletje dat verveelde passagiers kunnen spelen. Ondertussen heeft Sam er een noodbericht uit kunnen persen, wat ervoor zorgt dat ook de luchtverkeersleiding en de autoriteiten op de hoogte raken van wat zich op vlucht 29 van het fictieve Kingdom Airlines afspeelt.
Hijack speelt zich, als we af mogen gaan op de promotieverhalen, af in realtime. De vergelijking met de razendsuccesvolle serie 24, waarvoor de betrokkenen altijd op het hele uur een cliffhanger wisten te arrangeren, is daarmee snel gelegd. Idris Elba is in zijn dragende rol subtieler dan Kiefer Sutherland, maar de aanwezigheid van de bekende acteur verraadt dat zijn personage de boel naar zich toe zal weten te trekken. We worden nog even aan het twijfelen gebracht als Sam aanvankelijk niet zo sympathiek wordt neergezet.
De serie weet een keur aan bijfiguren op te trommelen. Logisch met ruim tweehonderd zielen aan boord, maar overzichtelijk wordt het er niet op. Regelmatig betrap jezelf op de gedachte: "Wie was dat ook alweer?" Helemaal een zwaktebod is als er tegen het einde een personage wordt opgevoerd dat een grote invloed heeft op de afloop. Dit geldt ook voor de hoge mate van toeval die de gebeurtenissen kleurt.
Vanwege de explosieve situatie moet er onder de passagiers veel overlegd worden en dat kan alleen op fluistertoon. Het vele gemompel is op momenten slecht te verstaan, dus ondertiteling is geen overbodige luxe. Door de uitlatingen van de betrokkenen worden voortdurend de capaciteiten en de dreiging van de kapers in twijfel getrokken, wat niet bepaald bijdraagt aan de spanning.
Door de overzichtelijke lengte van de afleveringen is Hijack een serie die je in een ruk uitkijkt. Zeker onderhoudend, maar je intelligentie wordt regelmatig op de proef gesteld. De serie is lomp en ongepolijst, ontbeert een echt spitsvondig plot en zit bovendien vol met onvolkomenheden en onwaarschijnlijkheden. Zo zit Elba eerst haast apathisch in zijn stoel, om vervolgens toch de actieheld uit te hangen. Enkel doordat de serie voldoende vaart en afwisseling heeft, krijgt zij schoorvoetend het voordeel van de twijfel.
Hijack is te zien bij Apple TV+.