Recensie
'Chicken Nugget': heerlijke losers in een pastelgekleurde wereld
Een komedie die verschillende stijlen combineert, maar vooral uitblinkt in domme woordenwisselingen.
Regie: Byeong-heon Lee| Cast: Jae-hong Ahn (Baek-joong), Seung-ryong Ryu (Seon-man), Seung-mok Yoo (professor In-won), Seung-gil Jeong (Tae-man), Yoo-jung Kim (Min-ah), Ho-yeon Jung (Hong Cha), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 28-36 minuten | Jaar: 2024
K-drama blinkt enerzijds uit in het ten tonele voeren van succesvolle, knappe mensen en anderzijds in het portretteren van gigantische losers. Chicken Nugget serveert ons een maaltijd uit de laatste categorie, want de enige aanwezige met een passend uiterlijk voor de voorkant van een modeblad verandert al na een kwartier in een... je raadt het al. De rest van de serie brengen we door met haar schlemielige vader en getikte aanbidder, maar dat is helemaal geen straf, want dit duo is uitermate komisch en innemend. De mensen met perfect haar en parelwit gebit worden geen moment gemist.
De dag begint goed voor Baek-joong wanneer de lieftallige Min-ah, de dochter van zijn baas op wie hij een oogje heeft, langskomt met kipnuggets. Deze komen van een fastfoodrestaurant bestierd door een kenau die de soepnazi uit Seinfeld zou doen verschieten. Desalniettemin bereiden ze er heerlijke kipnuggets volgens een eeuwenoud recept. Dit zijn niet die droge baksels van McDonalds of Burger King, maar sappige vleesballetjes besmeerd met glanzende saus en sesamzaadjes.
Geen wonder dat die heerlijke snack het laatste is waar Min-ah aan denkt, net voordat ze op de lichtgevende knop van die rare machinecabine drukt. Bam, nu is ze zelf een kipnugget! Baek-joong en Seon-man, de vader van Min-ah, moeten vervolgens achter het geheim van de paarse machine zien te komen om haar weer terug te veranderen. Ze ontrafelen het mysterie met meer geluk dan wijsheid en stuiten daarbij op een hele reeks bizarre verhalen en bijpassende weirdo's: een vermiste professor, een ex van Baek-joong die op zijn vetrolletjes viel en natuurlijk die kenau van het fastfoodrestaurant.
Chicken Nugget is een heerlijke komedie die het niet zozeer van de absurde gebeurtenissen moet hebben (die worden gewoon feitelijk gepresenteerd), maar veel meer van de dialogen, gedachten en gedragingen van de personages. Baek-joong, Seon-man en al die andere sukkels maken er een festival van domme plannetjes, misverstanden, irrelevante uitleg en ongemakkelijk samenzijn van. De acteurs combineren de expressieve, fysieke humor van Jim Carrey en Roberto Benigni met de subtiliteit in woord en gebaar van Peter Sellers, Larry David en alles ertussenin.
Vooral de droge, kleine interacties maken Chicken Nugget de moeite waard. De personages raken constant afgeleid en verwikkeld in doodlopende gesprekjes over irritaties, loze gedachten en andere bijzaken. Ook de serie zelf deinst er niet voor terug om ons geschiedenislesjes te geven over de paarse machine (inclusief metacommentaar) of een foto van een hamster te tonen, gewoon omdat iemand even aan een hamster denkt. Maar nogmaals, deze serie is niet leuk omdat de beelden en gebeurtenissen bizar zijn, maar omdat de kijker wordt meegevoerd in de dommige mix van emoties die de personages beleven en met elkaar delen.
Ook visueel is Chicken Nugget een feest. Van de psychedelische intro tot de zoetsappig getinte omgevingen en de belachelijke felgekleurde outfit van Baek-joong (die hij zevenmaal in zijn kast heeft hangen); alles in deze serie trekt de aandacht. Combineer dat met een behoorlijk vernuftig plot en die heerlijke losers die deze wereld bevolken en je hebt een topserie. Zoals een schoolmeisje zegt als ze Baek-joong dansend voorbij ziet komen: "Het is sneu, maar ik kan niet stoppen met kijken."
Chicken Nugget is te zien bij Netflix.
K-drama blinkt enerzijds uit in het ten tonele voeren van succesvolle, knappe mensen en anderzijds in het portretteren van gigantische losers. Chicken Nugget serveert ons een maaltijd uit de laatste categorie, want de enige aanwezige met een passend uiterlijk voor de voorkant van een modeblad verandert al na een kwartier in een... je raadt het al. De rest van de serie brengen we door met haar schlemielige vader en getikte aanbidder, maar dat is helemaal geen straf, want dit duo is uitermate komisch en innemend. De mensen met perfect haar en parelwit gebit worden geen moment gemist.
De dag begint goed voor Baek-joong wanneer de lieftallige Min-ah, de dochter van zijn baas op wie hij een oogje heeft, langskomt met kipnuggets. Deze komen van een fastfoodrestaurant bestierd door een kenau die de soepnazi uit Seinfeld zou doen verschieten. Desalniettemin bereiden ze er heerlijke kipnuggets volgens een eeuwenoud recept. Dit zijn niet die droge baksels van McDonalds of Burger King, maar sappige vleesballetjes besmeerd met glanzende saus en sesamzaadjes.
Geen wonder dat die heerlijke snack het laatste is waar Min-ah aan denkt, net voordat ze op de lichtgevende knop van die rare machinecabine drukt. Bam, nu is ze zelf een kipnugget! Baek-joong en Seon-man, de vader van Min-ah, moeten vervolgens achter het geheim van de paarse machine zien te komen om haar weer terug te veranderen. Ze ontrafelen het mysterie met meer geluk dan wijsheid en stuiten daarbij op een hele reeks bizarre verhalen en bijpassende weirdo's: een vermiste professor, een ex van Baek-joong die op zijn vetrolletjes viel en natuurlijk die kenau van het fastfoodrestaurant.
Chicken Nugget is een heerlijke komedie die het niet zozeer van de absurde gebeurtenissen moet hebben (die worden gewoon feitelijk gepresenteerd), maar veel meer van de dialogen, gedachten en gedragingen van de personages. Baek-joong, Seon-man en al die andere sukkels maken er een festival van domme plannetjes, misverstanden, irrelevante uitleg en ongemakkelijk samenzijn van. De acteurs combineren de expressieve, fysieke humor van Jim Carrey en Roberto Benigni met de subtiliteit in woord en gebaar van Peter Sellers, Larry David en alles ertussenin.
Vooral de droge, kleine interacties maken Chicken Nugget de moeite waard. De personages raken constant afgeleid en verwikkeld in doodlopende gesprekjes over irritaties, loze gedachten en andere bijzaken. Ook de serie zelf deinst er niet voor terug om ons geschiedenislesjes te geven over de paarse machine (inclusief metacommentaar) of een foto van een hamster te tonen, gewoon omdat iemand even aan een hamster denkt. Maar nogmaals, deze serie is niet leuk omdat de beelden en gebeurtenissen bizar zijn, maar omdat de kijker wordt meegevoerd in de dommige mix van emoties die de personages beleven en met elkaar delen.
Ook visueel is Chicken Nugget een feest. Van de psychedelische intro tot de zoetsappig getinte omgevingen en de belachelijke felgekleurde outfit van Baek-joong (die hij zevenmaal in zijn kast heeft hangen); alles in deze serie trekt de aandacht. Combineer dat met een behoorlijk vernuftig plot en die heerlijke losers die deze wereld bevolken en je hebt een topserie. Zoals een schoolmeisje zegt als ze Baek-joong dansend voorbij ziet komen: "Het is sneu, maar ik kan niet stoppen met kijken."
Chicken Nugget is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 