Recensie
'Based on a True Story': maatschappijkritische concurrent voor 'Only Murders in the Building'
Een moordenaar niet aangeven maar een podcast met hem maken; wat kan er misgaan?
Regie: Jennifer Arnold, Alexander Buono, Francesca Gregorini, e.a. | Cast: Kaley Cuoco (Ava), Chris Messina (Nathan), Tom Bateman (Matt), Pricilla Quintana (Ruby), Li Jun Li (Michelle), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 23-44 minuten | Jaar: 2023
Misdaad is al eeuwenlang een populair onderwerp voor verhalen en onze tijd is niet anders. Sinds enkele jaren zijn podcasts over moordzaken onwijs in trek bij Amerikanen en dat zien we terug op televisie; naast de gebruikelijke misdaadseries zijn er inmiddels ook series over misdaadpodcasts, zoals Only Murders in the Building. Die serie heeft er met Based on a True Story een concurrent bij. Deze is weliswaar minder grappig, maar bevat scherpere kritiek.
Ava is een groot fan van truecrimepodcasts en is dan ook door het dolle heen wanneer er in haar buurt een seriemoordenaar actief blijkt. Voor de rest gaat het niet zo goed: het wil haar niet lukken als makelaar en haar man Nathan wordt op zijn werk gedegradeerd. Als amateurspeurneus ontdekt Ava wie die lokale seriemoordenaar is, maar ze heeft een lucratiever plan dan hem aan te geven: een podcast met hem maken.
Niet bepaald verstandig, maar slechte beslissingen nemen op basis van een impuls is waar deze hele serie om draait. En het duurt even voordat die boodschap inzinkt. Het is namelijk niet de bedoeling dat de kijker zich vanaf de eerste minuut afvraagt wat de diepere laag van het verhaal is. Zo zijn er meerdere personages en momenten die fout gedrag heel nonchalant brengen. Dat Ava's drie beste vriendinnen allemaal buitenechtelijke affaires hebben wordt door hen gebracht alsof het eigenlijk een must is binnen een huwelijk.
Maar wanneer tijdens een uitje in Las Vegas de hoogzwangere Ava alcohol achterover gaat gooien en haar altijd nuchtere man een pil slikt, maakt de serie het wel heel bont. Hebben we hier alweer te maken met een scenarist die zijn werk gebruikt om een wereld te creëren waarin onverstandige keuzes eigenlijk helemaal niet zo verkeerd zijn? Nee, dit is de kern van de serie.
Zoals een zwangere vrouw misschien snakt naar een glas wijn, zo snakt een seriemoordenaar ernaar om iemand van het leven te beroven. Maar de mens moet beter zijn en niet als een primaat elk instinct volgen. Zowel Ava als Nathan hebben seksuele fantasieën over anderen. En dat mag, geef er alleen niet aan toe of kies er samen voor om een open huwelijk te hebben.
Kaley Cuoco is lekker actief bezig als actrice en producent, alhoewel ze voor haar rol als Ava op komisch bedoelde momenten toch weer terugvalt op simpele trucjes waar ze tijdens haar sitcomtijd op kon rekenen. Chris Messina is als Nathan wat minder voor de hand liggend, maar dat is dan ook meer een filmacteur. De moordenaar wordt gespeeld door de Britse Tom Bateman, die alleen al door zijn lengte zorgt voor een dreigende aanwezigheid. Echter, af en toe vervalt hij in wat flauwe en clichématige acteur-die-psychopaat-speelt-trekjes.
Het plot vermijdt voorspelbaarheid door zich amper te richten op het maken van de podcast en meer op de gevolgen die ieders keuzes hebben. Maar door de onverstandige beslissingen van de personages en hun niet bijster brede persoonlijkheden, zal de kijker niet met gekruiste vingers op een goede afloop hopen wanneer ze weer in een benarde situatie belanden.
Toch fijn dat er eindelijk wat kritiek komt op de Amerikaanse obsessie met moord en moordenaars. Wanneer de podcast bekendheid verwerft, zijn er mensen die oproepen om deze te cancellen. Een actieve en anonieme seriemoordenaar een podium geven gaat wel heel ver. "Is dat wie wij zijn geworden als maatschappij?" vraagt iemand zich af.
Maar het blijft de zoveelste serie over moord, ook al is deze komisch van aard. De laatste aflevering heeft een wel heel flauw fantasiemoment. En een open einde, maar dat is niet verrassend. Of maker Craig Rosenberg al heeft uitgevogeld hoe dit moet aflopen is niet bekend, maar het is duidelijk een serie waarmee men nog jaren door wil. Er zijn slechtere series, dus kom maar op.
Based on a True Story is te zien bij Prime Video.
Misdaad is al eeuwenlang een populair onderwerp voor verhalen en onze tijd is niet anders. Sinds enkele jaren zijn podcasts over moordzaken onwijs in trek bij Amerikanen en dat zien we terug op televisie; naast de gebruikelijke misdaadseries zijn er inmiddels ook series over misdaadpodcasts, zoals Only Murders in the Building. Die serie heeft er met Based on a True Story een concurrent bij. Deze is weliswaar minder grappig, maar bevat scherpere kritiek.
Ava is een groot fan van truecrimepodcasts en is dan ook door het dolle heen wanneer er in haar buurt een seriemoordenaar actief blijkt. Voor de rest gaat het niet zo goed: het wil haar niet lukken als makelaar en haar man Nathan wordt op zijn werk gedegradeerd. Als amateurspeurneus ontdekt Ava wie die lokale seriemoordenaar is, maar ze heeft een lucratiever plan dan hem aan te geven: een podcast met hem maken.
Niet bepaald verstandig, maar slechte beslissingen nemen op basis van een impuls is waar deze hele serie om draait. En het duurt even voordat die boodschap inzinkt. Het is namelijk niet de bedoeling dat de kijker zich vanaf de eerste minuut afvraagt wat de diepere laag van het verhaal is. Zo zijn er meerdere personages en momenten die fout gedrag heel nonchalant brengen. Dat Ava's drie beste vriendinnen allemaal buitenechtelijke affaires hebben wordt door hen gebracht alsof het eigenlijk een must is binnen een huwelijk.
Maar wanneer tijdens een uitje in Las Vegas de hoogzwangere Ava alcohol achterover gaat gooien en haar altijd nuchtere man een pil slikt, maakt de serie het wel heel bont. Hebben we hier alweer te maken met een scenarist die zijn werk gebruikt om een wereld te creëren waarin onverstandige keuzes eigenlijk helemaal niet zo verkeerd zijn? Nee, dit is de kern van de serie.
Zoals een zwangere vrouw misschien snakt naar een glas wijn, zo snakt een seriemoordenaar ernaar om iemand van het leven te beroven. Maar de mens moet beter zijn en niet als een primaat elk instinct volgen. Zowel Ava als Nathan hebben seksuele fantasieën over anderen. En dat mag, geef er alleen niet aan toe of kies er samen voor om een open huwelijk te hebben.
Kaley Cuoco is lekker actief bezig als actrice en producent, alhoewel ze voor haar rol als Ava op komisch bedoelde momenten toch weer terugvalt op simpele trucjes waar ze tijdens haar sitcomtijd op kon rekenen. Chris Messina is als Nathan wat minder voor de hand liggend, maar dat is dan ook meer een filmacteur. De moordenaar wordt gespeeld door de Britse Tom Bateman, die alleen al door zijn lengte zorgt voor een dreigende aanwezigheid. Echter, af en toe vervalt hij in wat flauwe en clichématige acteur-die-psychopaat-speelt-trekjes.
Het plot vermijdt voorspelbaarheid door zich amper te richten op het maken van de podcast en meer op de gevolgen die ieders keuzes hebben. Maar door de onverstandige beslissingen van de personages en hun niet bijster brede persoonlijkheden, zal de kijker niet met gekruiste vingers op een goede afloop hopen wanneer ze weer in een benarde situatie belanden.
Toch fijn dat er eindelijk wat kritiek komt op de Amerikaanse obsessie met moord en moordenaars. Wanneer de podcast bekendheid verwerft, zijn er mensen die oproepen om deze te cancellen. Een actieve en anonieme seriemoordenaar een podium geven gaat wel heel ver. "Is dat wie wij zijn geworden als maatschappij?" vraagt iemand zich af.
Maar het blijft de zoveelste serie over moord, ook al is deze komisch van aard. De laatste aflevering heeft een wel heel flauw fantasiemoment. En een open einde, maar dat is niet verrassend. Of maker Craig Rosenberg al heeft uitgevogeld hoe dit moet aflopen is niet bekend, maar het is duidelijk een serie waarmee men nog jaren door wil. Er zijn slechtere series, dus kom maar op.
Based on a True Story is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 