Recensie
'Good Times': creatief geanimeerde en enorm goed geschreven sitcom
Het gezinsleven van de Evansen wordt met absurde conflicten op de proef gesteld.
Regie: Tyree Dillihay | Cast (stemmen): J.B. Smoove (Reggie Evans), Yvette Nicole Brown (Beverly Evans), Jay Pharoah (Junior Evans), Marsai Martin (Grey Evans), Slink Johnson (Dalvin), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 24-27 minuten| Jaar: 2024
De familie Evans leeft in een klein appartementje in een niet nader genoemde Amerikaanse stad. Iedere aflevering stuit het gezin op een probleem waardoor de onderlinge relaties op het spel komen te staan, maar telkens wordt de dreiging overwonnen. Met tien afleveringen die steeds die formule volgen zou je verwachten Good Times eentonig wordt, maar het tegendeel blijkt waar.
Van Mexican standoffs en een wedstrijd wie de beste familie is tot baby's die drugs dealen; alles komt voorbij in deze animatieserie. Ook wordt gespeeld met uiteenlopende genres als sciencefiction, western, thriller en zelfs een vleugje horror. Hoewel de thematiek steeds hetzelfde blijft (familie overwint alles), zijn de conflicten iedere aflevering anders. De twee kinderen in het gezin stuiten op veelvoorkomende puberproblemen (eenzaamheid, liefdesverdriet, drugsgebruik,) maar die nemen de meest uiteenlopende vormen aan.
Zo heeft Junior in aflevering twee problemen met focussen, wat invloed heeft op zijn schoolprestaties. Daarop besluiten zijn ouders hem medicijnen te geven die ze van een obscure particuliere apotheek hebben. We zien vervolgens niet alleen de invloed die deze medicatie op Junior heeft, maar ook een kijkje in zijn hoofd, waar verschillende personages aan het werk zijn in een soort controlekamer. Na inname van de medicijnen transformeert Focus, een kleine baby, in een soort Hulk. Zo vindt de serie steeds creatieve ideeën om conflicten op grappige wijze te visualiseren.
Ook excelleert Good Times in haar dialogen. Waar de gesprekken in andere series vaak plat en uitleggerig zijn, zijn ze hier opvallend verfijnd. Er zijn grappige woordspelingen en alle personages hebben een unieke manier van spreken. Dit maakt ze authentiek en daardoor sympathiek. Good Times benadrukt daarmee het belang van goede scenaristen.
Wat betreft het tempo houdt de serie duidelijk rekening met haar publiek: de TikTok-generatie. Scènes duren geen seconde langer dan nodig. Ook wordt er wild heen en weer geschakeld tussen shots. In de tijd dat je even naar je kop koffie kijkt om deze op te pakken, kun je makkelijk acht shots hebben gemist. Iets meer rust in de montage had waarschijnlijk voor een prettigere kijkervaring gezorgd, ook al zou dat resulteren in langere afleveringen.
Het risico van de snelheid waarin shots zich opvolgen, is dat je als kijker steeds heen en weer moet kijken als bij een tenniswedstrijd. Maar omdat zichtbaar veel aandacht is besteed aan de compositie is dat niet het geval. De regel van derden, een basisbegrip binnen de fotografie en cinematografie, is zorgvuldig toegepast. De objecten in beeld (waar de focus op ligt) worden constant in één positie gekadreerd, waardoor het fijn heen en weer kijkt.
Daarnaast zorgt het tempo ervoor dat uitgebreide verhalen in een korte tijd worden verteld. Sommige afleveringen hebben premisses die makkelijk een uur zouden kunnen vullen, maar geen van de afleveringen duurt langer dan een halfuur. Dit dwingt de makers om de plots zo helder mogelijk uiteen te zetten, wat resulteert in het weglaten van onnodige scènes of subplots. Wederom de verdienste van de schrijvers.
Good Times is te zien bij Netflix.
De familie Evans leeft in een klein appartementje in een niet nader genoemde Amerikaanse stad. Iedere aflevering stuit het gezin op een probleem waardoor de onderlinge relaties op het spel komen te staan, maar telkens wordt de dreiging overwonnen. Met tien afleveringen die steeds die formule volgen zou je verwachten Good Times eentonig wordt, maar het tegendeel blijkt waar.
Van Mexican standoffs en een wedstrijd wie de beste familie is tot baby's die drugs dealen; alles komt voorbij in deze animatieserie. Ook wordt gespeeld met uiteenlopende genres als sciencefiction, western, thriller en zelfs een vleugje horror. Hoewel de thematiek steeds hetzelfde blijft (familie overwint alles), zijn de conflicten iedere aflevering anders. De twee kinderen in het gezin stuiten op veelvoorkomende puberproblemen (eenzaamheid, liefdesverdriet, drugsgebruik,) maar die nemen de meest uiteenlopende vormen aan.
Zo heeft Junior in aflevering twee problemen met focussen, wat invloed heeft op zijn schoolprestaties. Daarop besluiten zijn ouders hem medicijnen te geven die ze van een obscure particuliere apotheek hebben. We zien vervolgens niet alleen de invloed die deze medicatie op Junior heeft, maar ook een kijkje in zijn hoofd, waar verschillende personages aan het werk zijn in een soort controlekamer. Na inname van de medicijnen transformeert Focus, een kleine baby, in een soort Hulk. Zo vindt de serie steeds creatieve ideeën om conflicten op grappige wijze te visualiseren.
Ook excelleert Good Times in haar dialogen. Waar de gesprekken in andere series vaak plat en uitleggerig zijn, zijn ze hier opvallend verfijnd. Er zijn grappige woordspelingen en alle personages hebben een unieke manier van spreken. Dit maakt ze authentiek en daardoor sympathiek. Good Times benadrukt daarmee het belang van goede scenaristen.
Wat betreft het tempo houdt de serie duidelijk rekening met haar publiek: de TikTok-generatie. Scènes duren geen seconde langer dan nodig. Ook wordt er wild heen en weer geschakeld tussen shots. In de tijd dat je even naar je kop koffie kijkt om deze op te pakken, kun je makkelijk acht shots hebben gemist. Iets meer rust in de montage had waarschijnlijk voor een prettigere kijkervaring gezorgd, ook al zou dat resulteren in langere afleveringen.
Het risico van de snelheid waarin shots zich opvolgen, is dat je als kijker steeds heen en weer moet kijken als bij een tenniswedstrijd. Maar omdat zichtbaar veel aandacht is besteed aan de compositie is dat niet het geval. De regel van derden, een basisbegrip binnen de fotografie en cinematografie, is zorgvuldig toegepast. De objecten in beeld (waar de focus op ligt) worden constant in één positie gekadreerd, waardoor het fijn heen en weer kijkt.
Daarnaast zorgt het tempo ervoor dat uitgebreide verhalen in een korte tijd worden verteld. Sommige afleveringen hebben premisses die makkelijk een uur zouden kunnen vullen, maar geen van de afleveringen duurt langer dan een halfuur. Dit dwingt de makers om de plots zo helder mogelijk uiteen te zetten, wat resulteert in het weglaten van onnodige scènes of subplots. Wederom de verdienste van de schrijvers.
Good Times is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 