'Thank You, Goodnight: The Bon Jovi Story': doorleefde terugblik op het rocksterbestaan
Een trotse, maar gegroefde carrière-overdenking van een uiterst vermoeide rockzanger.
"Ik werd geboren met een zonnebril en een gitaar", glimlacht een melancholische Jon Bon Jovi als het begin van zijn jongensdroom ter sprake komt. De vierdelige muziekdocumentaire Thank You, Goodnight: The Bon Jovi Story heeft het voorkomen van een versierde jukebox, maar de ziel van een vermoeide zanger. Veertig jaren in de schijnwerpers hebben hun tol geëist, zo bleek in 2022 tijdens de zoveelste concertreeks. Deze trotse, maar gegroefde carrière-overdenking is op onderhoudende wijze in die concertreeks verankerd.
In het voorjaar van 2020 zette de coronapandemie een dikke streep door een Bon Jovi-tournee die vernoemd was naar het passend getitelde studioalbum 2020. Twee jaar later zag de iconische rockband alsnog kans het podium weer te betreden. Voor het eerst in tientallen jaren vielen de optredens leadzanger Jon Bon Jovi loodzwaar en kostten ze hem meer energie dan hij van het publiek terugkreeg. In de zomer van 2022 bleek een stemoperatie noodzakelijk.
Het is tekenend dat de rockband Bon Jovi genoemd is naar zijn leadzanger. Die heeft er naar eigen zeggen nooit een messiascomplex op nagehouden, maar sleepte wel jarenlang iedereen mee in zijn energieke manier van doen en denken. Op dat vlaggenschip was geen ruimte voor twee ego's en dus is het een klein wonder dat het pas in 2013 definitief botste met hoofdgitarist en harmoniezanger Richie Sambora.
Na het megasucces van derde album Slippery When Wet (1986) was er ook al een periode waarin verschillende bandleden, onder wie Bon Jovi zelf, worstelden met de hoe-nu-verder-vraag. Reüniealbum Keep the Faith (1992) bracht destijds redding, vertelt de zanger. Als een heilige doet de man zich geen moment voor en toch wekt de zachtblauwe belichting van zijn interviewfragmenten de suggestie van een aureool.
Thank You, Goodnight reist door de tijd, maar verliest zich nooit in een eindeloze viering van een vervlogen verleden. Het uitgangspunt van de documentaire, de beladen tour van 2022, is namelijk volledig in de afleveringen verweven. Zo kan het gebeuren dat een beeldencompilatie van jarentachtigsuccessen zonder poespas overgaat in een achter-de-schermenregistratie van een geplaagd optreden, bijna veertig jaar later. De rockgod van weleer ligt uitgeput op een vloerkleed.
Vooral in de eerste twee afleveringen is de balans tussen toen en nu nog wat onwennig. De chronologische afwerking van de gloriejaren voelt wat als een verplicht nummertje en roept in eerste instantie de vraag op of regisseur Gotham Chopra niet over een documentaire van speelfilmlengte had moeten nadenken. Gaandeweg wordt duidelijk dat de tweede aflevering met anderhalf uur flink aan de lange kant is, maar het restant overtuigt wel. Hoe dichter Thank You, Goodnight bij de tour van 2022 komt, hoe passender de doorleefde terugblik aandoet.
Chopra en Bon Jovi kunnen er nog zo veel cassettebandjes en antieke concertbeelden bijhalen, de hoogtepunten zijn de momenten waarop de muzikale vedette van toen het nog wel probéért maar niet meer kan. Onverbloemd, over jarentachtighit Livin' on a Prayer: "Ik heb spijt van die verandering in toonhoogte. Je kunt van een zestigjarige niet verwachten dat hij dat nog haalt." Thank You, Goodnight is absoluut geen leedvermaak, maar een eerlijke neerslag van het tanende rockersbestaan.
Thank You, Goodnight: The Bon Jovi Story is te zien bij Disney+.