Recensie
'Dead Boy Detectives': komt pas op gang wanneer zwak uitgevoerd persoonlijk drama minder aandacht krijgt
Dat er maar weinig 'boy' is aan deze volwassen mannen, blijkt iedere keer dat ze 'kids' worden genoemd.
Regie: Glen Winter, Andi Armaganian, Pete Chatmon, e.a. | Cast: George Rexstrew (Edwin), Jayden Revri (Charles), Kassius Nelson (Crystal), Yuyu Kitamura (Niko), Jenn Lyon (Esther), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 52-57 minuten | Jaar: 2024
Voor het spelen van tieners worden vaak volwassen acteurs gecast, zodat de opnames niet hoeven te worden onderbroken voor lessen aan leerplichtige kinderen. Maar soms maakt men het wel heel erg bont. De acteurs uit Dead Boy Detectives zijn allerminst de zestienjarigen die ze moeten voorstellen, maar doordat volwassen personages regelmatig opmerken dat zij slechts kinderen zijn benadrukt de serie alleen maar de te hoge leeftijd van deze acteurs.
Edwin en Charles zijn twee jonge speurneuzen in Londen. Alleen zijn hun cliënten geesten, net als zijzelf. Op een dag vertelt een meisje hen dat ze contact heeft met een levende die haar kan zien, maar dat deze zich de laatste tijd vreemd gedraagt. De jongens leren zo Crystal kennen. Het oplossen van haar mysterie leidt ze naar een Amerikaans dorpje waar heel wat raadsels hun aandacht vragen.
De titelfiguren van Dead Boy Detectives verschenen voor het eerst in de Sandman-strips van Neil Gaiman en kregen daarna hun eigen reeks. Van de eerstgenoemde heeft Netflix al een serie, waar Dead Boy Detectives bij thuis lijkt te horen. De enige bekende uit The Sandman, de Dood, duikt uitsluitend in de eerste paar minuten op en daarna is het wel gedaan met gastoptredens. Maar als serie is dit eigenlijk een spin-off van Doom Patrol. Een personage uit die HBO Max-serie, de door Ruth Connell gespeelde Night Nurse, duikt hier op in een vaste rol.
Toch hoeft niemand met ook maar iets van het bovenstaande bekend te zijn om deze serie te kunnen volgen. De opzet is in een handomdraai duidelijk en alle bovennatuurlijke elementen passen prima in de fantasybubbel van dit Neil Gaiman-universum. Minder logisch is hoe snel de twee hoofdpersonen omschakelen van opgekropte emoties naar het hart op de tong.
Terwijl het hele seizoen draait om het helpen van Crystal heeft elke aflevering ook een eigen kleinere zaak die het team moet oplossen. Maar met name in afleveringen twee tot en met vijf ligt vaak alles stil zodat er onsubtiele gesprekken kunnen worden gevoerd over gevoelens. Aangezien dit een eerste seizoen is en we deze mensen net pas leren kennen, is het eerder vermoeiend dan meeslepend dat alles zo direct wordt uitgesproken.
Dat het hele seizoen zich in hetzelfde dorpje afspeelt komt doordat Edwin wordt vervloekt door de Kattenkoning. In menselijke gedaante flirt deze figuur met hem, waardoor het voor Edwin duidelijk wordt dat hij op mannen valt. De serie speelt zich af in 2024 en Edwin is 123 jaar oud; erg ongeloofwaardig dat iemand zo lang in de kast heeft gezeten. Dat hij nu ineens uit de kast springt is een onderdeel van dat persoonlijke gezever.
De losse verhaaltjes zijn best aardig. Vooral in latere afleveringen wanneer het emotionele geneuzel wat afneemt wordt duidelijk dat dit de grootste kracht van de serie is. Meer dan het doorlopend verhaal van Crystal, maar dat is dan weer het overkoepelende thema: ongezonde liefdesrelaties en de schade die ze kunnen aanrichten.
Maar er is meer. In de eerste aflevering halen de helden zich de woede op de hals van een lokale heks en zij blijft tot het einde in beeld met een wraakplan. Op een paar clichématige uitschieters na speelt Jenn Lyon daarmee een heel vermakelijke slechterik. Ook het merendeel van de rest van de cast levert goed werk, zoals de eerdergenoemde Connell, die eerder in Supernatural een verademing was tussen de overwegend nietszeggende vrouwelijke personages. Minder sterk is Briana Cuoco (de zus van Kaley) die een vaste maar kleinere rol heeft als huurbaas en slachter.
Het was een slimme zet om dit seizoen voornamelijk in één dorp te laten afspelen. Dat bespaart een hoop op het budget, zodat er genoeg beschikbaar is voor fatsoenlijk camerawerk en speciale effecten. De set van de maagwand van een reuzenvis is de enige die goedkoop oogt, maar de rest, inclusief wat er allemaal uit de computer is komen rollen, is dik in orde.
Dead Boy Detectives heeft de potentie voor een leuke serie van meerdere seizoenen, maar de waardering voor dit seizoen wordt flink naar beneden getrokken door de lange onderbrekingen waarbij zo goed als onbekende mensen op oninteressante wijze spreken over hun sores. Gelukkig hebben de makers aan het einde alle open wonden gehecht, zodat de serie vanaf nu verder kan met meer focus op bovennatuurlijk speurwerk. Hopelijk gaan ze dat ook doen.
Dead Boy Detectives is te zien bij Netflix.
Voor het spelen van tieners worden vaak volwassen acteurs gecast, zodat de opnames niet hoeven te worden onderbroken voor lessen aan leerplichtige kinderen. Maar soms maakt men het wel heel erg bont. De acteurs uit Dead Boy Detectives zijn allerminst de zestienjarigen die ze moeten voorstellen, maar doordat volwassen personages regelmatig opmerken dat zij slechts kinderen zijn benadrukt de serie alleen maar de te hoge leeftijd van deze acteurs.
Edwin en Charles zijn twee jonge speurneuzen in Londen. Alleen zijn hun cliënten geesten, net als zijzelf. Op een dag vertelt een meisje hen dat ze contact heeft met een levende die haar kan zien, maar dat deze zich de laatste tijd vreemd gedraagt. De jongens leren zo Crystal kennen. Het oplossen van haar mysterie leidt ze naar een Amerikaans dorpje waar heel wat raadsels hun aandacht vragen.
De titelfiguren van Dead Boy Detectives verschenen voor het eerst in de Sandman-strips van Neil Gaiman en kregen daarna hun eigen reeks. Van de eerstgenoemde heeft Netflix al een serie, waar Dead Boy Detectives bij thuis lijkt te horen. De enige bekende uit The Sandman, de Dood, duikt uitsluitend in de eerste paar minuten op en daarna is het wel gedaan met gastoptredens. Maar als serie is dit eigenlijk een spin-off van Doom Patrol. Een personage uit die HBO Max-serie, de door Ruth Connell gespeelde Night Nurse, duikt hier op in een vaste rol.
Toch hoeft niemand met ook maar iets van het bovenstaande bekend te zijn om deze serie te kunnen volgen. De opzet is in een handomdraai duidelijk en alle bovennatuurlijke elementen passen prima in de fantasybubbel van dit Neil Gaiman-universum. Minder logisch is hoe snel de twee hoofdpersonen omschakelen van opgekropte emoties naar het hart op de tong.
Terwijl het hele seizoen draait om het helpen van Crystal heeft elke aflevering ook een eigen kleinere zaak die het team moet oplossen. Maar met name in afleveringen twee tot en met vijf ligt vaak alles stil zodat er onsubtiele gesprekken kunnen worden gevoerd over gevoelens. Aangezien dit een eerste seizoen is en we deze mensen net pas leren kennen, is het eerder vermoeiend dan meeslepend dat alles zo direct wordt uitgesproken.
Dat het hele seizoen zich in hetzelfde dorpje afspeelt komt doordat Edwin wordt vervloekt door de Kattenkoning. In menselijke gedaante flirt deze figuur met hem, waardoor het voor Edwin duidelijk wordt dat hij op mannen valt. De serie speelt zich af in 2024 en Edwin is 123 jaar oud; erg ongeloofwaardig dat iemand zo lang in de kast heeft gezeten. Dat hij nu ineens uit de kast springt is een onderdeel van dat persoonlijke gezever.
De losse verhaaltjes zijn best aardig. Vooral in latere afleveringen wanneer het emotionele geneuzel wat afneemt wordt duidelijk dat dit de grootste kracht van de serie is. Meer dan het doorlopend verhaal van Crystal, maar dat is dan weer het overkoepelende thema: ongezonde liefdesrelaties en de schade die ze kunnen aanrichten.
Maar er is meer. In de eerste aflevering halen de helden zich de woede op de hals van een lokale heks en zij blijft tot het einde in beeld met een wraakplan. Op een paar clichématige uitschieters na speelt Jenn Lyon daarmee een heel vermakelijke slechterik. Ook het merendeel van de rest van de cast levert goed werk, zoals de eerdergenoemde Connell, die eerder in Supernatural een verademing was tussen de overwegend nietszeggende vrouwelijke personages. Minder sterk is Briana Cuoco (de zus van Kaley) die een vaste maar kleinere rol heeft als huurbaas en slachter.
Het was een slimme zet om dit seizoen voornamelijk in één dorp te laten afspelen. Dat bespaart een hoop op het budget, zodat er genoeg beschikbaar is voor fatsoenlijk camerawerk en speciale effecten. De set van de maagwand van een reuzenvis is de enige die goedkoop oogt, maar de rest, inclusief wat er allemaal uit de computer is komen rollen, is dik in orde.
Dead Boy Detectives heeft de potentie voor een leuke serie van meerdere seizoenen, maar de waardering voor dit seizoen wordt flink naar beneden getrokken door de lange onderbrekingen waarbij zo goed als onbekende mensen op oninteressante wijze spreken over hun sores. Gelukkig hebben de makers aan het einde alle open wonden gehecht, zodat de serie vanaf nu verder kan met meer focus op bovennatuurlijk speurwerk. Hopelijk gaan ze dat ook doen.
Dead Boy Detectives is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 