Regie: Jakob Verbruggen, Roxann Dawson, Logan George, e.a. | Cast: Joel Edgerton (Jason Dessen), Jennifer Connelly (Daniela Vargas Dessen), Oakes Fegley (Charlie Dessen), Alice Braga (Amanda Lucas), Jimmi Simpson (Ryan Holder), Dayo Okeniyi (Leighton Vance), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 46-60 minuten | Jaar: 2024

Niet lang na Constellation brengt Apple TV+ met Dark Matter alweer een sciencefictionserie uit over parallelle werelden. De overeenkomsten zijn evident, maar de verschillen ook. Constellation is een langzaam ontsponnen tragedie waarin sfeer en mysterie belangrijker zijn dan een volgepropt plot. Dark Matter heeft juist een dynamisch verhaal en legt daarvoor zijn openingshand al vrij snel op tafel. Maar in het resterende deck zitten gelukkig ook nog genoeg azen.

In 1935 bedacht natuurkundige Erwin Schrödinger een leuk gedachtenexperiment met een kat dat er indirect voor zorgde dat de multiversumwaanzin stevig wortel heeft geschoten in film- en televisieland. Parallelle universums zijn de hoeksteen van Rick and Morty, Donnie Darko en de Spider-Verse-films en zorgde vorig jaar zelfs voor Oscargoud met Everything, Everywhere, All at Once. Zelfs It's a Wonderful Life uit 1946 valt onder deze paraplu. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Dark Matter een hommage brengt aan die kerstklassieker. Universums hoppen is een verleidelijk concept, want het zorgt voor onbegrensde narratieve mogelijkheden.

Dat laatste is echter een tweesnijdend zwaard. Want met de blik op het oneindige verliest elke specifieke gebeurtenis aan waarde en urgentie. Net als bij het concept van tijdreizen bestaat het risico om in het plot al te lukrake kralen aan elkaar te rijgen. Want als alles kan, is weinig belangrijk. Regels zijn nodig, ook al leiden die regels onvermijdelijk tot tegenstrijdigheden, want tijdreizen en universums hoppen zijn – heus waar – onmogelijk.

Niettemin, met een goed doordacht uitgangspunt kom je in sciencefictionland een heel eind. Dark Matter heeft een uitstekend framework van pseudowetenschap, waar de spannende slagen van het verhaal een vloeiend ritme op vinden. Elke keer dat je denkt een onoplosbare paradox – iets wat eigenlijk niet bestaat – te hebben gevonden, komt de serie met een best wel logische verklaring op de proppen.

We maken kennis met Jason Dessen, die een corridor met deuren uitvindt waarachter zich parallelle werelden bevinden. Deze oneindig lange gang lijkt een nogal geforceerd narratieve constructie, maar bestaat dan ook niet 'echt’. Het is een representatie van superpositie gemaakt door het brein; welke wereld zich achter een geopende deur bevindt wordt aangestuurd door de gedachten en emoties van de reiziger. Dit is een elegante verklaring voor al die hocuspocus en past prima binnen de context van het verhaal.

Jason is trouwens nogal een hufter, die zijn eigen dubbelganger in een van de andere werelden diep in de problemen brengt. Het leidt tot een spannende serie vol plotwendingen die je misschien wel aan ziet komen, maar die toch verrassend fris zijn als ze daadwerkelijk plaatsvinden. Dark Matter voelt ook niet echt als een whodunit of een ander soort denkwedstrijd tussen maker en publiek, maar eerder als een psychologische thriller.

Het belangrijkste emotionele vraagstuk van Dark Matter is hoe het leven zou zijn als je op belangrijke momenten een ander pad had gekozen. Hufterige Jason gebruikt zijn uitvinding om de plek van aardige Jason in te nemen en zo een vergissing uit zijn verleden te herstellen. De impact op alle betrokkenen is natuurlijk enorm en wordt voelbaar door de uitstekende vertolkingen van de acteurs, die in de meeste gevallen dubbelrollen spelen.

Vooral Joel Edgerton laat zien wat een groot acteur hij is door via kleine nuances de verschillende versies van Jason te portretteren. We zien dat deze Jasons in de kern dezelfde persoon zijn, maar de afwijkende levenspaden hebben een stempel gedrukt op hun gedrag en levensfilosofie. Edgerton legt het er echter nooit te dik bovenop: hij is een man van subtiele blikken, gebaren en intonatieveranderingen.

Dark Matter is op alle gebieden een zeer bekwaam gemaakte serie. Acteerwerk, cinematografie, muziek en geluidseffecten zijn allemaal van de bovenste plank. Voeg daar het intrigerende script van Blake Crouch (tevens showrunner en auteur van het gelijknamige boek) aan toe en je hebt een topproductie die de kijker zeker aan het denken zet over de kruispunten in zijn eigen leven. Wat als...?



Dark Matter is te zien bij Apple TV+.

Regie: Jon Karthaus | Cast: Oscar Aerts (Mike), Joep Paddenburg (Duuk), Lisa Zweerman (Esmee), Bo Maerten (Mila), Jatou Sumbunu (Zoe), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 25-31 minuten | Jaar: 2024

Costa!! de Serie is een vervolg op de film uit 2022, die op zijn beurt weer een hervertelling was van de film Costa! uit 2001 en de daaropvolgende serie. Net zoals in de 2022-film verkeert de Spaanse nachtclub uit de titel, die al dertig jaar bestaat, in de problemen. Hoogste tijd dus om het stokje over te dragen aan een nieuwe generatie. Dit had ook best mogen gebeuren met de betrokkenen van deze serie. Nu zijn de schrijvers merkbaar aan het gissen naar een realistische portrettering van de jeugd.

Want hoe hard men het ook probeert, de doelgroep blijft qua inhoud altijd net buiten het bereik. Dat qua kleding, taalgebruik en 'populaire' drugs constant de plank wordt misgeslagen zorgt vooral voor plaatsvervangende schaamte. De serie aast op een jong publiek, maar zal waarschijnlijk enkel nostalgische kijkers aantrekken die hun gloriejaren willen herbeleven.

Costa!! wordt bevolkt door verschrikkelijk voorspelbare personages. Een greep uit dit stereotypische gezelschap: een overspannen clubeigenaar, een boze barvrouw die mannen haat, een gestrande interrailer, een tweetal oversekste proppers en ga zo maar door. De vernieuwing is dus ver te zoeken en helaas blijven deze personages alsmaar in hun stereotypes hangen. Bij gebrek aan enige ontwikkeling voelt de serie tergend traag.

Dit wordt niet geholpen door het vreemde tempo gedurende de acht afleveringen. Het kost daardoor een hoop moeite om in de serie te komen, maar het is niet onmogelijk. Wanneer dat punt eenmaal is bereikt is het verhaal beter te volgen, ook al voelt het meer als acceptatie van de ridicule situaties dan het resultaat van een goede vertelling. In ieder geval wordt door deze overgave de oneindige stroom oneliners iets beter te verdragen.

Zodra de kijker de absurditeit weet te omarmen verschijnt Oscar Aerts als lichtpuntje van de serie. Zijn toewijding aan het idiote personage is bewonderenswaardig, ook al vallen zijn teksten nogal uit de toon. Dit doet vermoeden dat veel hiervan is geïmproviseerd, wat enkel Aerts' talent benadrukt. Het is geen hogere komedie, maar zeker een fijne afwisseling binnen het geheel.

Dit acteerwerk vult echter niet de gapende gaten in het verhaal. Het meest storende is dat niets consequenties heeft. Wanneer de problemen zijn opgelost herstelt de status quo volledig, zonder enige groei of verandering. Daardoor voelt elk plotpunt als een zijpad, in plaats van een gegrond onderdeel van het narratief. Het resulteert in een fletse kijkervaring.

Gezien dit de vierde versie is van een franchise die alweer in 2001 begon, lijkt het verhaal van de Spaanse nachtclub nu wel echt te zijn verteld. En hoewel de mogelijkheid voor een tweede seizoen wordt opengelaten, zou dit voor de zoveelste keer hetzelfde verhaal zijn. Costa!! zal hier en daar een lach opleveren, maar biedt geen uitspraken of scènes die een herinnering waard zijn.



Costa!! de Serie is te zien bij Netflix.

Regie: Sanjay Leela Bhansali | Cast: Manisha Koirala (Mallikajaan), Sharmin Segal (Alamzeb), Adito Rao Hydari (Bibbo), Sanjeeda Sheikh (Waheeda), Sonakshi Sinha (Fareedan), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 46-67 minuten | Jaar: 2024

Dat roem en rijkdom niet alles zijn wanneer de vrijheid van burgers onder druk komt te staan, blijkt maar weer uit Heeramandi: The Diamond Bazaar. In dit historische drama, dat zich afspeelt halverwege de negentiende eeuw in Brits-Indië, komen in de nu Pakistaanse stad Lahore rebellen in opstand tegen de Britse onderdrukking, waardoor alles in een ander perspectief komt te staan.

Zoals de titel al impliceert speelt de serie zich voor een groot deel af op een zeer specifieke locatie. Heeramandi was namelijk dé plek in Lahore waar gezelschapsdames rijke prinsen vermaakten met hun zang- en danskunsten. Waarschijnlijk bleef het daar niet bij, maar dat laat de serie niet concreet zien. Alle personages in dit verhaal hebben in meer of mindere mate een relatie met wat nu de rosse buurt van de stad zou worden beschouwd.

Het plot kent veel lagen, wat het geheel zeker interessant maakt. Van onderlinge vetes tussen de dames en politieke opstanden tot persoonlijke romances en barbaarse executies; alle facetten van de Britse Raj komen aan bod. De makers blijven trouw aan de geschiedenis, want hoewel het verhaal enigszins geromantiseerd en gedramatiseerd is, wordt een compleet beeld geschetst van wat zich op deze specifieke plek in deze specifieke periode moet hebben afgespeeld.

Het acteerwerk is van hoog niveau en erg geloofwaardig. Manisha Koirala schittert als Mallikajaan, die als madame van uiterst populaire tawaifs (gezelschapsdames) veel ontzag geniet. Maar deze hoogste koningin van Heeramandi is ook zeer gewiekst en letterlijk bereid om over lijken te gaan om haar doelen te bereiken. Manisha Koirala weet dit personage perfect neer te zetten. Ook de rest van de cast levert uitstekend werk.

Als kijker word je wel wat beïnvloed door de prachtige kostuums, sieraden en sets. Want op het eerste oog lijkt alles perfect en tot in detail uitgewerkt, maar zodra er een stap buiten de deuren van het paleis wordt gezet spat het greenscreeneffect van je scherm. Een gemiste kans voor een serie van dit kaliber, al maakt de overige pracht en praal veel goed.

Wat wél storend is, is de verschrikkelijk geplaybackte zang van de tawaifs. Elke aflevering bevat een vleugje musical in de vorm van een optreden van een van de dames, maar stuk voor stuk worden ze ronduit slecht geplaybackt. Geluidstechnisch zal dit vast zo bedoeld zijn, maar doe op zijn minst wat moeite om het eruit te laten zien alsof de vrouwen echt zingen of laat het gewoon achterwege.

Desondanks is Heeramandi: The Diamond Bazaar zeker de moeite van het kijken waard. Met een hoog show- en entertainmentgehalte zal dit historische drama menig romantisch hart weten te bekoren. Tel daar de spanning van de opstanden en het rebelse handelen van de diverse hoofdpersonages bij op en de serie zal menig kijker naar het puntje van zijn stoel brengen.



Heeramandi: The Diamond Bazaar is te zien bij Netflix.

Regie: Justin Chadwick | Cast: Arthur Hughes (Matthew Shardlake), Anthony Boyle (John Barak), Ruby Ashbourne Serkis (Alice), Joe Barber (Simon Whelplay), Sean Bean (Thomas Cromwell), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 49-56 minuten | Jaar: 2024

Toen Patrick Stewart eind jaren tachtig de hoofdrol van Star Trek: The Next Generation op zich nam, had hij nog nooit een aflevering van de originele serie gezien. In plaats van een beetje speels de baas van een ruimteschip spelen, koos hij voor een behoorlijk militaire aanpak. Stewarts kapitein Picard was de baas en als topacteur straalde hij dat uit. De hoofdrolspeler uit Shardlake krijgt dat ook voor elkaar. Tenminste, in de eerste twee afleveringen waarin hij daadkrachtig is. De titelrol is niet geschreven om die kracht tot aan het einde intact te houden. Best jammer.

Het is de zestiende eeuw en de koning van Engeland heeft besloten dat alle kloosters moeten sluiten. Advocaat Matthew Shardlake wordt naar een van de kloosters gestuurd om te zoeken naar een reden om alle monniken op straat te zetten, maar wanneer daar een moord blijkt te zijn gepleegd wil hij uitzoeken wie de dader is. Het blijkt niet het eerste lijk en het zal ook niet het laatste zijn.

Of nou het de regisseur is of de cameraman: een van die twee heeft een voorkeur voor de camera laag te laten beginnen en dan omhoog te bewegen. Zodra opvalt hoe vaak een dergelijk shot wordt toegepast, wordt het nogal een storend trucje. In de eerste paar minuten is het zelfs overbodig. De serie opent met een shot van een bos en even later wordt een prachtig klooster in de verte getoond. Enkele minuten later volgt dit shot weer, alleen nu is het dag in plaats van nacht.

En dat terwijl we verder op visueel gebied in goede handen lijken te zijn. De sets bevatten veel details en er komt een hoop in beeld zonder de indruk te wekken dat er bewust zo veel mogelijk wordt getoond omdat al die decoratie anders voor niets is neergezet. Bovendien accentueert dit het tijdsbeeld; op sommige momenten wekken de beelden van modder en verlepte groenten zelfs geuren op.

Het moordmysterie wordt uiterst mysterieus gepresenteerd, maar de lange dialoogscènes en onderbrekingen voor een subplot of karakterontwikkeling zorgen ervoor dat het nooit erg spannend wordt. Wanneer de vierde aflevering uitlegt hoe alles in elkaar zit, komt die onthulling niet aan als een harde klap of een smeuïge verrassing. Het is gewoon wat het is.

Dit seizoen is de eerste verfilming van een reeks boeken met het personage Matthew Shardlake als hoofdfiguur. Geen idee of dat in de boeken ook een man is met een bochel en een onderontwikkelde hand, maar vertolker Arthur Hughes heeft die in ieder geval wel. Dit heeft een acteercarrière niet in de weg gestaan en gelukkig maar, want hij heeft er het talent voor.

Echter, als hij de scripts voor alle afleveringen in handen had voordat de opnames van start gingen, dan had hij zijn rol wel wat consistenter mogen neerzetten. De Shardlake uit de tweede helft van de serie is namelijk een stuk kwetsbaarder en kleiner. Dat een sterke man ook emoties heeft is prima, maar Shardlake wordt een slachtoffer en gedraagt zich daar meer naar dan je zou verwachten van de man die we in de eerste helft hebben gezien.

Maar mogelijk ligt de schuld hiervoor bij regisseur Justin Chadwick. Aangezien hij verantwoordelijk is voor alle vier de afleveringen, heeft hij definitief het hele verhaal in handen gehad voordat hij op de set stond. Hughes is ook niet de enige met talent. Deze serie heeft een spreektaal die met een minder sterke cast al snel had kunnen aanvoelen als een toneelstuk waarin iedereen loopt te schmieren. Maar in deze serie praat iedereen op een alledaagse toon, wat flink bijdraagt aan de geloofwaardigheid.

Sean Bean doet zijn fans een groot plezier. De man sterft in zowat alles waar hij in zit, maar met zijn kleine rol in Shardlake overleeft hij het een keer. Of de serie zelf ook meer leven wordt gegund, is even afwachten. Dit seizoen is er helaas alweer een met een open einde. Ook lullig: de schrijver van de boeken overleed afgelopen maand, nét voordat de serie verscheen.



Shardlake is te zien bij Disney+.

Eigenlijk is iedereen in Nederland (en in vele landen daarbuiten) opgegroeid met Sesamstraat. In ons land werd het kinderprogramma, in een bewerkte versie, uitgezonden van 1984 tot en met 2018 en we zagen daarin vooral vele bekende poppen/muppets. Denk maar aan Koekiemonster en Pino.

LEGO is dol op televisieshows met een groot publiek. Al vele series en shows kregen een eigen set die bestaan uit de bekende bouwsteentjes en uiteenlopende minifiguren. In 2020 verscheen de set 21324 met de titel 123 Sesame Street.

Nostalgisch

De set raakt voor de nostalgische gevoelens van de fan door heel wat herkenbare onderdelen uit de Amerikaanse versie van Sesame Street te verwerken. We zien de herkenbare straat en vele herkenbare decors, bijvoorbeeld van Bert en Ernie.

De minifiguren zijn van de bekendste figuren, zoals Elmo, Koekiemonster, Bert en Ernie, Oscar Mopperkont en Big Bird, de Amerikaanse gele versie van de Nederlandse blauwe Pino.

Indrukwekkende set

Het formaat is net groot genoeg om indruk te maken met een hoogte van 24 centimeter, een breedte van ruim 36 centimeter en een diepte van 21 centimeter. In totaal bestaat de LEGO Ideas-set uit 1.400 steentjes.



Helaas wordt Sesamstraat al een tijdje niet meer uitgezonden, al worden er in de ochtend wel herhalingen vertoond op de publieke omroep. Op NPO Plus vind je ook nog heel wat afleveringen. De LEGO-set is "uit de handel" op de site van LEGO, maar via de bekende kanalen is er zeker nog een compleet nieuwe verkrijgbaar. Zij het voor enkele tientjes meer dan de oorspronkelijke adviesprijs van zo'n 170 euro.

Disclaimer: Dit artikel is geschreven omdat het onderwerp aansluit bij series en/of films, en is niet gesponsord door LEGO of enige andere leverancier.

Toen Netflix op 11 september 2013 voor het eerst de Nederlandse markt betrad, begon een eindeloze stroom aan series te vloeien. Temidden van deze overvloed schuilen echter enkele verborgen schatten die nog wel eens over het hoofd worden gezien. We hebben vier van deze juweeltjes voor je uitgelicht. Zijn deze wat voor jou?

Trailer Park Boys

---

Deze serie liep meer dan een decennium en is uitgegroeid tot een cultfenomeen. Onder het grote publiek is de serie wat minder bekend maar krijgt van hen desalniettemin een ruime 89% op Rotten Tomatoes.

Trailer Park Boys volgt de avonturen van een groep bewoners van een trailerpark, met inbegrip van twee hoofdpersonages die afwisselend in en uit de gevangenis zijn, die wonen in het fictieve Sunnyvale Trailer Park in Dartmouth, Nova Scotia.

Lilyhammer

---

New Yorkse maffia-praktijken in een klein Noors plaatsje. Deze humoristische serie uit 2012 scoort vooral bij het publiek goed met een 86% op de Tomatometer.

In Lillyhammer wordt ex-gangster Frank Tagliano na zijn getuigenis tegen de maffia opgenomen in het getuigenbeschermingsprogramma. Wat blijkt? Hij wil naar Noorwegen.

Derry Girls

---

Deze hilarische serie over een groep Noord-Ierse meiden wordt door zowel pers als publiek enorm gewaardeerd en krijgt van hen maar liefst een dikke 99% op Rotten Tomatoes.

Derry Girls is een ondeugende comedyserie waar vijf tieners te maken krijgen met de problemen rond opgroeien in Noord-Ierland in de jaren 90.

Cunk on Earth

---

Veel op het internet gedeeld, maar op Netflix nog weinig gezien. Deze serie weet als een van de weinige op Rotten Tomatoes de perfecte 100% score te behalen.

In Cunk on Earth laat Philomena Cunk ons zien hoe ver de mensheid het geschopt heeft, of niet, in deze geestige mockumentary die de geschiedenis van de beschaving volgt.

Na meer dan twee jaar wachten is het eindelijk zover: seizoen 3 van Bridgerton verschijnt deze maand op Netflix. Wil je weten wat je kunt verwachten van de nieuwe afleveringen? Lees dan het antwoord op de volgende vijf vragen.

Waar hield seizoen 2 op?

Ieder seizoen van Bridgerton focust zich op een specifiek lid van de familie Bridgerton. In seizoen 2 was dit Anthony, en zijn romance met Kate Sharma. Inmiddels zijn de twee een koppel in de serie, dus is het tijd om te focussen op een nieuw personage.

Waar gaat seizoen 3 over?

De personages die dit seizoen de focus krijgen zijn Colin Bridgerton en Penelope Feathertington. We weten dat Penelope al jaren verliefd is op Colin, maar tot nu toe zag Colin haar altijd enkel als een goede vriendin.

Wanneer het seizoen begint, heeft Penelope haar crush op Colin laten varen en is ze op zoek naar een echtgenoot die ervoor kan zorgen dat ze onafhankelijk kan leven. Colin is er echter op uit om hun vriendschap weer op te laten bloeien.

Waarom duurde het zo lang?

Het heeft een tijdje geduurd voordat dit seizoen eindelijk aangekondigd werd. De opnames van het seizoen waren vorig jaar in de lente al afgerond, maar het post-productiewerk kostte wat extra tijd. Er moesten namelijk dingen aangepast worden, omdat uitvoerend producent Shonda Rhimes naar verluidt niet tevreden was.

Wie zien we in dit seizoen?

Aangezien de focus op Penelope en Colin ligt in dit seizoen, is de meeste schermtijd weggelegd voor de acteurs in deze rollen. Als Penelope zien we Nicola Coughlan en als Colin zien we Luke Newton. Daarnaast zullen veel van de andere personages terugkeren die we in de vorige seizoenen zagen.

Moet je dit gaan kijken?

Fans van Bridgerton zullen geen seconde twijfelen of ze dit seizoen moeten kijken. Daarnaast is de serie absoluut een aanrader voor mensen die van kostuumdrama's en romantische series houden.

Seizoen 3 deel 1 van Bridgerton bekijk je vanaf 16 mei op Netflix.

Deze week krijgt de allerlaatste film van legende sir Michael Caine, The Great Escaper een release op Pathé Thuis. Tijdens de premiére van de dramafilm gaf de Britse acteur aan te stoppen met acteren na een carrière van bijna 75 jaar.

The Great Escaper vertelt het waargebeurde verhaal van oorlogsveteraan Bernard Jordan, die in 2014 uit zijn verzorgingstehuis in Engeland ontsnapte om het 70-jarige jubileum van D-Day te vieren in Normandië, Frankrijk.

Ontwikkeling

The Great Escaper werd geregisseerd door Oliver Parker, die eerder films als Othello en [/i]Johnny English Reborn[/i] maakte. Naast Michael Kaine is de andere hoofdrol weggelegd voor wijlen Glenda Jackson, die helaas enkele weken voor de premiére kwam te overlijden.

Gezien de leeftijd van de hoofdrolspelers, werd de gehele film in Zuid-Engeland opgenomen. De shots van de Franse omgeving werden door een aparte crew gefilmd en werden in de montage tussen de andere shots gesneden.

Ontvangst

The Great Escaper werd goed ontvangen door zowel het filmpubliek als door filmcritici. Op rottentomatoes.com scoort de film een solide 86 procent. Vooral het acteerwerk van de twee Hollywood-veteranen worden alom geprezen.



Financieel bleek de film een flinke tegenvaller te zijn. De film werd geproduceerd met een budget van $10 miljoen dollar en wist maar $3.8 miljoen dollar op te halen bij de Box Office. Ook lag de film meer dan een jaar op de plank, om meer momentum bij het publiek te kunnen creëren, wat helaas niet echt lukte.

Thuisbioscoop

Mocht je zelf de laatste film van zowel sir Michael Caine als Glenda Jackson willen zien, dan kan dat: de film is vanaf donderdag 9 mei te streamen via Pathé Thuis.

Rondstruinen op Rotten Tomatoes laat de nodige verrassende beoordelingen zien. Er zijn genoeg goede, of uitstekende, producties te zien die desondanks slechte beoordelingen kregen van de recensenten.

De kijkers doen echter ook hun zegje. Hieronder worden in het kort drie films besproken waarbij het publiek duidelijk het laatste woord had. We hebben het over Underworld, Warcraft en Fallen. Elke film heeft tienduizenden, soms zelfs honderdduizenden, kijkersbeoordelingen op RT en geniet de goedkeuring van de kijkers.

Heerlijke ode

Underworld is een heerlijk ode aan vampierfilms met een ijzersterke Kate Beckinsale als de 'death dealer' Selene. Haar doel is om de weerwolven, die 'lycans' worden genoemd, volledig uit te roeien. Selene gelooft dat de lycans destijds haar familie hebben vermoord. Haar adoptie-vampiervader wordt gespeeld door Bill Nighy (Harry Potter), die tevens de leider is van de vampiers. De film was de start van een franchise met veel leer, vampiers, weerwolven en de nodige actie.

Critici: 31%
Publiek: 79%

Kijk Underworld hier.

Fantasiewereld

De Australische acteur Travis Fimmel, die doorbrak in Vikings, speelt in de gameverfilming Warcraft (2016) in zijn eerste grote film. Als de krijger Lothar bindt hij de strijd aan met de orcs, die zijn wereld zijn binnengevallen. Een minpuntje aan deze vermakelijke productie was dat bepaalde dingen niet goed genoeg werden uitgelegd. De makers gingen er te veel van uit dat de kijkers al bekend waren met de game waarop de film gebaseerd is. Overigens heeft regisseur Duncan Jones de wereld van Azeroth prima tot leven gebracht en dit heeft hij duidelijk met veel liefde voor de game gedaan.

Critici: 29%
Publiek: 76%

Kijk Warcraft hier.

Psychologische thriller

Fallen (2008) heeft Denzel Washington in de hoofdrol, die als politierechercheur een seriemoordenaar achter de tralies krijgt. Deze psychologische thriller met bovennatuurlijke elementen steekt strak in elkaar en heeft een bijzonder einde. Naast Washington zien we veteranen John Goodman en Donald Sutherland in de film verschijnen, waardoor het met de cast duidelijk goed zit.

Critici: 40%
Publiek: 72%

Kijk Fallen hier.

Wordt je helemaal enthousiast van een goed politiedrama en ben je benieuwd of de gloednieuwe Will Trent een goede keuze is? De recensies op Rotten Tomatoes zullen je hier heel erg mee helpen. Is Will Trent de moeite waard of kan je beter op zoek naar een andere serie?

Will Trent is gebaseerd op de boekenreeks van Karin Slaughter. Het eerste seizoen is in januari 2023 uitgekomen en drie maanden later was de serie al vernieuwd voor een tweede seizoen.

Will Trent

De serie volgt Will Trent, een speciaal agent. Hij is de beste in zijn vak en handelt het grootste deel van de zaken af, wat hem niet de meest populaire persoon maakt op de werkvloer. Will Trent is wel heel populair bij kijkers. Zij geven de serie namelijk een score van 79% op Rotten Tomatoes (op het moment van schrijven).

De serie krijgt complimenten van David C over het schrijfwerk en de kwaliteit van de productie: "Will en de andere personages zijn goed uitgedacht en hebben een diepte die niet cliché is.".

"zo onverwacht"

"De serie is spannend en houdt je elke aflevering scherp! De reis van zelfontdekking maakt seizoen 2 om van te genieten, omdat het zo onverwacht is," aldus Alex B.



Het enige kritiekpunt bij velen is het schema waarop de afleveringen uitgezonden worden. Er zitten vaak namelijk onderbrekingen in. "Het [schema] breekt het momentum, waardoor de kijkers verdwijnen. Dit soort series worden uiteindelijk geannuleerd, omdat de kijkcijfers niet goed zijn. [...] Verpest deze serie alsjeblieft niet."

Disney+

Ben je benieuwd geworden naar de beste speciaal agent van dit moment? Stream Will Trent dan op Disney+.

Claire Danes acteert al sinds ze een tiener was en heeft al in heel wat films en series gespeeld. Maar haar bekendste rol blijft die van Carrie Mathison in Homeland, die liep van 2011 tot 2020. Sindsdien heeft ze nog in andere series gespeeld, maar hoe is het nu eigenlijk met haar?

Op 13-jarige leeftijd kreeg Danes haar eerste grote baan door te werken aan de sitcom genaamd Dudley. Ze speelde ook een gastrol in Law & Order in de aflevering van seizoen drie genaamd Skin Deep.

My So Called Life

Danes kreeg voor het eerst erkenning door te schitteren in de tienerdramaserie My So Called Life uit 1994, waarvoor ze een Golden Globe Award voor Beste Actrice in een Dramaserie won en een nominatie ontving voor de Emmy Award voor Beste Hoofdrolspeelster in een Dramaserie.

Dat jaar maakte ze haar filmdebuut in Little Women (1994), maar ze verwierf vooral bredere bekendheid door te schitteren in de romantische film Romeo + Juliet (1996) als Juliet naast Leonardo DiCaprio als Romeo. Regisseur van de film Baz Luhrmann noemde haar toen, op 16-jarige leeftijd, "de Meryl Streep van haar generatie". Later dat jaar werd gemeld dat ze de vrouwelijke hoofdrol in Titanic afwees.

Films

Danes is sindsdien verschenen in heel wat films als The Rainmaker (1997), Les Misérables (1998), Brokedown Palace (1999), The Hours (2002), Terminator 3: Rise of the Machines (2003), Shopgirl (2005) en Stardust (2007).


Maar tussendoor had Danes tijdelijk haar acteercarrière verlaten om naar Yale te gaan, nadat ze in vijf jaar tijd 13 films had gemaakt. In 2002 keerde ze terug naar de filmwereld en speelde ze onder andere de dochter van Clarissa Vaughan (gespeeld door Meryl Streep) in The Hours. Ze verscheen ook in een Off-Broadway productie van The Vagina Monologues in 2000 en maakte haar Broadway-debuut als Eliza Doolittle in een heropleving van Pygmalion in 2007.

Homeland

In 2010 maakte Danes de stap om opnieuw in series te spelen, want de laatste keer dat ze in een serie te zien was, was in My So Called Life. Haar eerste rol sinds haar terugkeer naar televisie was onmiddellijk een grote rol: Carrie Mathison in Homeland. Een jaar voordat ze als Carrie te zien was, speelde ze wel de titelrol in de HBO-film Temple Grandin. Voor deze rol won ze een Emmy Award en een Golden Globe.


Maar haar echte terugkeer naar televisie was dus in Homeland, waarin ze in alle negen seizoenen de hoofdrol speelde van Carrie Mathison. De serie liep van 2011 tot 2020 en was een groot succes. Het zou een van de grootste rollen in haar carrière worden. Voor haar rol in Homeland won Danes twee Emmy Awards en twee Golden Globes voor Beste Actrice in een Dramaserie.

Verdere carrière

Tijdens de periode van Homeland, speelde Danes ook in drie films, wat ook voorlopig haar laatste films zijn. Je hebt As Cool as I Am (2013), Brigsby Bear (2017) en A Kid Like Jake (2018). Ze was in die periode ook in een aflevering te zien van Master of None en Portlandia.


Nadat Homeland geëindigd was in 2020, duurde het twee jaar voordat we Danes opnieuw op ons scherm te zien kregen. Want in 2022 speelde ze in de miniseries The Essex Serpent, naast Tom Hiddleston, en Fleishman Is in Trouble. In 2023 verscheen ze ook in de miniserie Full Circle, wat voorlopig het laatste project is waarin Danes te zien was.

Kijken?

Voorlopig staan er geen nieuwe projecten gepland waarin Danes zal spelen, dus het is afwachten wat we nog van haar kunnen verwachten. Intussen kan je steeds genieten van haar als Carrie in Homeland, die je kan bekijken op Disney+.


Wil je de recentere series zien waarin ze speelde? The Essex Serpent is te vinden op Apple TV+, Fleishman Is in Trouble kan je bekijken op Disney+ en Full Circle is te zien op HBO Max.