'Nacho': extreme uitvergroting van toxic masculinity
Een seksueel gefrustreerde tiener groeit uit tot een befaamd pornoster.
Nacho fictionaliseert het leven van de Spaanse pornoster Nacho Vidal, die in meer dan 1500 pornovideo's acteerde en een bewogen leven leidde. Op non-lineaire wijze zien we delen van zijn jeugd, en hoe de bijzondere omgeving waarin hij opgroeide heeft geleid tot een leven in de porno-industrie. De focus ligt voornamelijk op zijn tijd in Valencia, waar hij in aanraking komt met pornofilms. Nacho Vidal is nog steeds een bekendheid in Spanje en komt de laatste tijd steeds vaker in het nieuws met juridische problemen. Kortom, meer dan genoeg materiaal voor een zesdelige serie.
In tegenstelling tot veel recente series durft Nacho wat tijd te nemen alvorens het conflict te presenteren, waardoor we kunnen wennen aan het personage en de wereld. Ook is er een unieke vormgeving, die inspeelt op de jaren tachtig. De jaren waarin videogames hun intrede maakten. Die unieke vormgeving wordt op speelse wijze geïmplementeerd tijdens de introductie van hoofdpersonage Nacho. Dit geeft de kijker, ondanks het gebrek aan conflict, genoeg houvast en motivatie om te blijven kijken.
Als twaalfjarige beginnen er bij Nacho wat dingen te veranderen, zoals bij meeste jongens van die leeftijd, maar daar stuit hij op een probleem. Zoals ook in het bekende boek De Penismonoloog van Nigel Williams beschreven wordt, kunnen jongens moeilijk bij hun ouders terecht met vragen over deze eerste tekenen van puberteit. Moeders sturen ze vaak door naar hun vader, die ze vervolgens terugsturen naar hun moeder. Zo hangt er een mystieke sfeer om dat ding dat ineens een rol begint te spelen. Het gebrek aan communicatie hierover resulteert in schaamte, waardoor jongens dit elders gaan compenseren.
Zo gebeurt dit ook bij Nacho, die zich nog extra gaat portretteren als het zelfingenomen rijkeluiskindje. Niet alleen de ontwikkeling van het mannelijke geslachtsorgaan speelt mee in de karakterontwikkeling van Nacho. Ook zijn vader helpt niet mee in Nacho's beeldvorming van wat een man hoort te zijn. Vader Vidal is een stoïcijnse man die zijn emoties voor zichzelf houdt, zijn gezicht is als een stuk karton met lippen. Dit alles draagt bij aan de hypermasculiene eigenschappen die we op latere leeftijd bij Nacho zien.
Tegen de verwachting in blijkt hij toch een emotioneel persoon en heeft behoeftes om dit te uiten. Wanneer hij dienstplicht heeft belt hij met zijn vrienden en vertelt hem dat hij ze mist. Iets dat hij maar net zijn kaken uit weet te persen. Een ontroerend moment, wat symboliseert wat er nog steeds mis is met onze beeldvorming van mannen.
Helaas worden deze thema's ietwat overschaduwd door de bombastische toon. Ook zijn er wat irrelevante plotlijnen die meer kwaad dan goed doen. Hierdoor verliezen we de focus op Nacho, een personage dat toch echt wel genoeg meemaakt voor een interessant verhaal. Desondanks is Nacho een vermakelijke serie die op originele wijze een onderbelicht thema weet te vangen.
Nacho is te zien bij Prime Video.