Regie: Lucy Tcherniak, Colin Bucksey, Dearbhla Walsh, e.a. | Cast: Rashida Jones (Suzie), Anna Tanaka (Mixxy), Judy Ongg (Noriko Sakamoto), Joanna Sotomura (Sunny - stem), Hidetoshi Nishijima (Masa Sakamoto), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 30-37 minuten | Jaar: 2024

Apple TV+ timmert flink aan de weg om het beste serieaanbod te hebben. Bij parels als Severance, Ted Lasso en Silo straalt de productiewaarde er vanaf, waardoor de kwaliteitsgarantie van deze streamingdienst begint te lijken op die van het HBO van weleer. Sunny kan zich vol vertrouwen in dit indrukwekkende rijtje titels scharen.

In de nabije toekomst komt het leven van expat Suzie volledig op zijn kop te staan wanneer haar zoon en echtgenoot omkomen bij een vliegtuigongeluk. Wanneer Suzie als onderdeel van een gezamenlijk verwerkingsproces telefonisch contact met hen opneemt, om via de voicemail nog een laatste keer hun stem te horen, gaat de telefoon van haar man nog gewoon over. Suzie krijgt hoop dat haar man en zoon nog in leven zijn en gaat op onderzoek uit.

Wat direct opvalt aan Sunny is de onberispelijke stijl. Sciencefiction met een Japanse setting is niets nieuws, maar blijft een geweldig goed werkende combinatie. Met een perfect samenspel van sereniteit en uitbundigheid in de sets, cinematografie en kleding doet de stijl denken aan die van After Yang. De makers tonen een duidelijke visie, die goed uitpakt.

In dit futuristische Japan komen robots voor die niet op mensen lijken maar vooral doen denken aan zorgrobots, alleen dan geavanceerder en met een menselijke stem. Het bedrijf waarvoor Suzies man werkte schenkt haar een robot genaamd Sunny. In principe om haar te helpen met het rouwproces, maar al snel blijkt dat Sunny's programmering verdergaat dan de norm. Zij helpt Suzie met haar zoektocht, wat resulteert in een bijzonder leuke chemie tussen de twee. Actrice Joanna Sotomura voorziet Sunny van haar stem en legt daarin veel persoonlijkheid en charme.

Wat charme betreft doet Rashida Jones niet onder voor haar robotische tegenspeler. Ze zit volledig in haar rol en krijgt genoeg ruimte om haar personage van diepgang te voorzien. De relatie tussen Suzie en haar schoonmoeder is ook leuk uitgevoerd en bevat genoeg grappige momenten, zonder iets aan gelaagdheid in te leveren.

Veel van deze momenten komen voort uit de cultuurverschillen tussen de Amerikaanse Suzie en de Japanse samenleving, zonder beledigend te zijn. Het valt juist te prijzen dat Sunny de Japanse cultuur zo omarmt en zelfs de meer obscure cultuurverschijnselen behandelt. De humor werkt overigens niet altijd. Er wordt net te veel gescholden zonder inhoud en niet alle grappen treffen doel.

Gelukkig steekt het verhaal goed in elkaar, zorgen voor veel emotie en weten de afleveringen de spanning steeds weer op te voeren. Vooral later in de serie wordt vrijwel elk personage op een gelaagde wijze uitgediept. Toch lijkt er iets te weinig verhaal te zijn voor de hoeveelheid afleveringen, waardoor de serie af en toe een tikkeltje langdradig aanvoelt.

Met de originaliteit, stijl, humor en het emotionele verhaal laat dit gekke avontuur wederom de kwaliteit van Apple TV+ zien. Die originaliteit komt overigens tot een hoogtepunt in de een-na-laatste aflevering dankzij vooruitstrevende verhaalvertelling. Een intrigerend en spannend kijkje in de nabije toekomst. Met de deur open voor een nieuw seizoen ziet de toekomst er zonnig uit.



Sunny is te zien bij Apple TV+.

Regie: Kevin Phillips, Quinn Shephard, Catherine Hardwicke, e.a. | Cast: Riley Keough (Rebecca Godfrey), Lily Gladstone (Cam Bentland), Vritika Gupta (Reena Virk), Chloe Guidry (Josephine Bell), Izzy G (Kelly Ellard), Javon Walton (Warren Glowatski), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 35-60 minuten | Jaar: 2024

Zevenentwintig jaar geleden beleefde Canada een moment van ontnuchtering door de moord op Reena Virk. Deze veertienjarige werd niet het slachtoffer van een psychopaat of een verkrachter, maar van losgeslagen pubers. Haar eigen leeftijdgenoten dus. Rebecca Godfrey schreef er in 2005 een boek over en nu is er de serie. De makers baseerden zich zo veel mogelijk op de feiten, maar hebben het verhaal toch sterk gefictionaliseerd. Maar goed ook, want op deze manier bevat Under the Bridge een heel boeiende gelaagdheid. Mis deze kandidaat voor de beste serie van 2024 absoluut niet.

Wie niet weet dat Under the Bridge is gebaseerd op feiten, zal waarschijnlijk denken dat de serie een nieuw seizoen is van True Detective. Ook hier heb je twee speurders met jeugdtrauma's – de ene een schrijfster, de andere een politieagente – die samen een mysterieuze moordzaak proberen op te lossen. Het truecrimeverhaal is dus in een genremal gegoten, maar de verhaalstructuur wijkt toch stevig af van het detectivegenre. Zo laat een onverwachte flashback zien hoe de ouders van Reena bij elkaar zijn gekomen.

De hoofdstructuur schakelt heen en weer tussen het heden met schrijfster Godfrey en agente Cam Bentland als protagonisten en het verleden met Reena als hoofdpersonage. Interessant is dat de in 2022 overleden Godfrey, die als producent betrokken was, zichzelf liet fictionaliseren. Haar boezemvriendin in de serie, Cam Bentland, heeft zelfs nooit bestaan. Dit personage werd gecreëerd om Godfrey meer drama te geven en nauwer te betrekken bij het politieonderzoek.

De moord zelf, het leven van Reena en de hoofddaders komen wel rechtstreeks uit de realiteit. In Canada kent iedereen het verhaal van dit gruwelijk incident over uit de hand gelopen pesterijen door jongeren – in dit geval vooral meisjes – met een acuut gebrek aan ouderlijk toezicht. Maar deze serie van Quinn Shephard biedt veel meer dan een verslag van een misdaad en een detectiveverhaal. En toch zat de thematiek die Shephard en haar scenaristen blootleggen en uitvergroten, al verscholen in het echte verhaal.

De ouders van Reena waren Indiase immigranten die erin slaagden om de Canadian Dream te verwezenlijken. Zij begrijpen dan ook niet dat hun dochter slecht in haar vel zit. Reena voelt niets voor de geloofsovertuigingen van haarouders en wil ergens bij horen. Op veertienjarige leeftijd is het voor zo'n meisje enorm belangrijk om echte vriendinnen te hebben. Maar de meisjes uit haar klas en buurt die indruk op haar maken zijn verwaarloosd of letterlijk verbannen omdat ze gewelddadig gedrag vertoonden. Reena wil dus wanhopig iets en zoekt het binnen een extreem toxische omgeving.

De gevolgen zijn niet te overzien wanneer de ene droomvriendin een sadistisch genoegen schept in pesten en een andere een onversneden psychopaat blijkt. Shephard spiegelt Reena's vurige drang om ergens bij te horen naar de andere personages. Zo wordt de vader van Reena aanvankelijk niet geaccepteerd door de familie van zijn vrouw omdat hij geen Jehova's Getuige is. Godfrey, die zelf kampt met een rebels verleden, wil dan weer aansluiten bij de pubers. Shephard kneedt haar tot een Truman Capote die een In Cold Blood wil schrijven terwijl ze zich aangetrokken voelt door haar eigen Perry Smith.

In de serie spelen ook ras en gender een belangrijke rol. Reena en haar zwarte 'vriendin' Dusty worden door de twee bazen van hun clubje beschouwd als tweederangsmensen die de ene keer lid mogen zijn en dan weer niet – afhankelijk van het humeur van die leidsters. Agente Cam vraagt zich de hele tijd af of ze nu door haar adoptie blank is of Indiaans. En wie queer is, wordt bekeken als iemand die niet tot de groep behoort.

Under the Bridge is zo'n serie waarin alles perfect samenkomt. Riley Keough, Lily Gladstone en alle andere acteurs zijn perfect gecast, het script bevat een enorme gelaagdheid en er zijn momenten van gitzwarte humor. In een van de 'grappigste' scènes ontvangen de ouders van Reena haar 'vriendinnen'. Maar wanneer haar vader denkt dat hij in zijn eigen huis over alles en nog wat zijn mening mag ventileren, krijgt hij ontzettend de deksel op zijn neus. Begin maar te bingewatchen, want Under the Bridge is mogelijk de rijkste en beste serie die je dit jaar zult zien.



Under the Bridge is te zien bij Disney+.

Regie: Josh Allott | Afleveringen: 3 | Speelduur: 40-43 minuten | Jaar: 2024

"Dierenfokken is beter gereguleerd dan internationale spermadonatie." Dat klinkt misschien overdreven, maar de documentaire The Man with 1000 Kids weet dit statement aardig te onderbouwen. In drie afleveringen wordt de internationale spermadonorfraude onderzocht vanuit het perspectief van gedupeerde ouders, met als centrale boef een Nederlander met lugubere obsessies.

Aan het woord komen vooral vrouwen die voor het verwekken van hun kinderen dezelfde spermadonor hebben gebruikt. Dit gebeurde via een niet-gereguleerd traject, middels een 'onafhankelijke' donor en een thuis uitgevoerd inseminatieproces. De uitverkorene is de Haagse Jonathan Jacob Meijer, een pseudo-influencer met lang blond haar en blauwe ogen. Aan elke familie vertelt hij hetzelfde verhaal: hij wil maximaal vijf families helpen en heeft ervoor gekozen om deze familie een kind te schenken. Maar bij een niet-gereguleerd traject is er geen garantie dat een donor de waarheid spreekt over hoeveel kinderen er met zijn zaad zijn verwekt.

Dat maakt dit niet het moment om de schuld bij de ouders te leggen – eerder om te reflecteren op de huidige situatie van de donormarkt – maar The Man with 1000 Kids zet deze moeders toch vrij vaak neer als oppervlakkig. Sommigen nemen de illegale donorroute vanuit de behoefte aan vroegtijdig contact met de donor, voor anderen is het een manier om invloed te hebben op het uiterlijk of de persoonlijkheid van het kind. Maar door veelvuldig de aandacht te vestigen op Meijers Arische uiterlijk geeft de documentaire een vertekend beeld van de intentie van deze moeders.

Wat evenmin helpt is het ongemak dat met de gekozen taal komt. Voor internationaal bereik is het logisch dat de interviews in het Engels zijn afgenomen, maar dit verhindert enige vrijheid van uitdrukking. In hun moedertaal hadden deze vrouwen veel soepeler en dieper op hun emoties in kunnen gaan, in plaats van te hakkelen in steenkolenengels. Dit laatste is mogelijk enkel voor Nederlanders een afleidend aspect, maar is wel het benoemen waard.

Maar wat de gedupeerde ouders vertellen is een van de meest bizarre truecrimeverhalen van de afgelopen jaren. Dit meeslepende en misselijkmakende verhaal plaatst de moeilijke situaties waar ouders met een kinderwens in terechtkomen in perspectief. Naast de interviews zijn er nagespeelde scènes en worden bepaalde zaken in beeld gebracht met Google Earth en emoji's. Deze momenten voegen echter maar weinig toe aan het verhaal, dat prima zonder dergelijke afleidingen kan.

Aan het einde van aflevering twee begint het verhaal écht uit de hand te lopen en wordt de vertelling soms wat warrig. Te veel verschrikkelijke kanten van het verhaal worden belicht, met lang niet altijd concreet bewijs. Hierdoor worden te veel grote onderwerpen in één keer aangehaald, zoals een donorkartel, rassenuitwissing en hervorming van de donorwet. En met twee internationaal opgepikte spermadonorschandalen uit ons kleine kikkerlandje – vergeet gynaecoloog Jan Karbaat niet – verdienen deze laatste onderwerpen eigenlijk hun eigen serie.

Oplettende kijkers zullen merken dat de intro sommige kronkels van het verhaal al meteen blootlegt. Laat dit je vooral niet afschrikken, want deze miniserie is zeker geschikt voor truecrimefans die alle verhalen al kennen. En in de drie afleveringen wordt genoeg verteld dat niet in de intro zit. The Man with 1000 Kids zet aan het denken en presenteert een waarschuwing voor ieder met een kinderwens.



The Man with 1000 Kids is te zien bij Netflix.

De Netflix Top 10 is opnieuw een Braziliaanse Netflix Original rijker. De serie Pedaço de Mim komt binnen op de zesde plek in de toplijst en lijkt komende dagen verder te gaan stijgen.

Pedaço de Mim alias Desperate Lies heeft rollen voor lokale sterren als Juliana Paes, Vladimir Brichta, Felipe Abib, Paloma Duarte en João Vitti en de streamingdienst omschrijft de serie met keywords als Duister, Ontroerend en Soapserie.

Onduidelijke ontvangst

Heel veel ontvangstcijfers zijn er helaas niet te vinden. Op Rotten Tomatoes staat slechts één 'rotten' recensie. "Er werd een poging gedaan om er een boeiende kijkervaring van te maken. Helaas gaat het plot al binnen de eerste paar afleveringen verloren," aldus Archi Sengupta van LeisureByte.com.

SerieTotaal-recensent Rick Vissers lijkt het ermee eens te zijn in zijn recensie: "In alle bombarie en veelheid verliest de serie bij tijd en wijle haar focus op het centrale conflict. Vanwege de opeenstapeling van alle groteske dilemma's is het als kijker moeilijk je ergens aan vast te klampen."

Nu te zien

Als je Pedaço de Mim een kans wilt geven, dan vind je de 17 afleveringen nu op Netflix.



De synopsis van Netflix: Na een zeldzaam fenomeen is een vrouw zwanger van een tweeling van twee mannen. Ze probeert haar geheimen te verbergen en haar gezin bijeen te houden.

De geweldige en voor veel mensen nog onbekende fantasyserie Delicious in Dungeon is gewoon te bekijken op Netflix. De anime scoort bovendien waanzinnig op Rotten Tomatoes.

De Japanse anime Delicious in Dungeon (originele titel ダンジョン飯, of wel letterlijk vertaald Dungeon Meal) kwam dit jaar nog uit. De serie is gebaseerd op de gelijknamige manga, die liep van 2014 tot 2013. Een tweede seizoen van de serie is bevestigd.

Ridder in een kerker

Delicious in Dungeon gaat over de avontuurlijke ridder Laios Touden, die een klein groepje door een eindeloze kerker begeleidt. De kerker is een ondergronds doolhof vol gevaarlijke monsters.

Wanneer Falin, de zus van Laios, wordt opgegeten door een draak, moet hij haar zien te redden voordat de draak haar kan verteren. Samen met twee kameraden die aan zijn zijde blijven, zet Falin de tocht door de kerker door om zijn zus te vinden.

Culinaire missie

Hij en zijn gezelschap hebben echter een groot probleem: vanwege hun gebrek aan voorraad is er een grote kans dat ze zullen uithongeren voordat hun missie is opgelost. Gelukkig is er iemand die hen daarbij kan helpen…



Op Rotten Tomatoes krijgt de serie van de critics de perfecte score van 100%. Ook het publiek is erg enthousiast en geeft de serie een score van 93%.

De waarde van kookrituelen

Critic Kambole Campbell van IGN Movies zegt het volgende: "De wereldopbouw en oprechte reflecties over de waarde van de kookrituelen – ook al steekt het de draak met de absurde mentaliteit van de hoofdpersoon – maken deze serie onmisbaar".

Bekijk Delicious in Dungeon op Netflix.

Regie: Maurício Farias | Cast: Juliana Paes (Liana), Felipe Abib (Oscar), Vladimir Brichta (Tomás), Palomma Duarte (Sílvia), e.a. | Afleveringen: 17 | Speelduur: 36-59 minuten| Jaar: 2024

Liana's huwelijk staat al langere tijd onder spanning omdat het maar niet lukt om zwanger te worden. Wanneer ze erachter komt dat haar man Tomás het bed heeft gedeeld met een ander is de liefde definitief voorbij. Echter, wanneer ze een dag na hun scheiding wordt verkracht, wordt Liana alsnog zwanger. Uiteindelijk bevalt ze van een tweeling, waarvan het ene kind de zoon is van haar ex-partner en het andere van haar verkrachter.

Een tweeling van twee verschillende vaders klinkt mogelijk ongeloofwaardig, maar dit komt soms voor. Van dit fenomeen, genaamd heteropaternale superfecundatie, bestaan wereldwijd niet meer dan negentien geregistreerde gevallen. Een interessant concept voor een gedramatiseerde vertelling, maar het Braziliaanse Pedaço de Mim maakt het wel heel dramatisch. Dat het hoofdpersonage kinderen draagt van haar ex-man en haar verkrachter zorgt voor een langdurige moraliteitskwestie voor Liana en Tomás. Ook de relatie met deze kinderen staat vanaf het begin op losse schroeven. Doordat dit tweetal zeer uiteenlopende eigenschappen ontwikkelt, beginnen ze zich dingen af te vragen.

Pedaço de Mim heeft een mooie kans om een onderbelicht onderwerp te verkennen, maar door de talloze ongeloofwaardige plotpunten valt het verhaal al vanaf het begin moeilijk te geloven. Een zwangerschap die veroorzaakt is door twee verschillende mannen lijkt namelijk zo'n bizar idee dat de serie er goed aan had gedaan om met wat creativiteit voor een geloofwaardiger verloop te zorgen. Nu volgen de soapachtige verwikkelingen elkaar in sneltreinvaart op, waardoor de serie een soort Braziliaanse Goede Tijden, Slechte Tijden lijkt.

Waar de serie wel in excelleert is het vangen van het tijdsverloop. Vaak zien acteurs er een beetje duf uit wanneer een flinke laag make-up hen ouder moet doen lijken, maar in Pedaço de Mim gebeurt dit ontzettend geloofwaardig. Ook de casting van de kinderen op diverse leeftijden is duidelijk aandachtig uitgevoerd.

Door de sterke weergave van het verstrijken van de tijd komt de lange boog van de personages – we zien ruim zeventien jaar zien passeren – goed tot zijn recht. Daarmee toont de serie in wat voor ellende je als gezin terecht kan komen door het verzwijgen van belangrijke geheimen. Daarbij worden vooral de momenten getoond, terwijl ook wat kleinere scènes hadden kunnen zorgen voor meer inleving met de personages.

Pedaço de Mim bevat enkele ontroerende scènes en is met veel optimisme gemaakt. Dat de makers hun grote ideeën durven te verwezenlijken valt op zichzelf te prijzen, maar toch komt het geheel niet helemaal over. In alle bombarie en veelheid verliest de serie bij tijd en wijle haar focus op het centrale conflict. Vanwege de opeenstapeling van alle groteske dilemma's is het als kijker moeilijk je ergens aan vast te klampen, wat resulteert in een overprikkelende kijkervaring die niet aanzet tot nadenken over de behandelde thema's.



Pedaço de Mim is te zien bij Netflix.

De Star Wars-franchise bestaat niet enkel uit films, maar ook uit tal van series en films gemaakt voor televisie. Op dit moment zijn er al 29 Star Wars-series gemaakt als je elk seizoen apart telt, zowel geanimeerd als live-action. Hier zijn ze alle 29, gerangschikt van goed naar slecht. Ben jij hiermee eens?

We beginnen met de beste Star Wars-serie van dit moment, Andor, die uitkwam in 2022. Het is gemaakt door Tony Gilroy en is een prequel van de film Rogue One (2016), die op zijn beurt een prequel is van de originele Star Wars-film (1977). Diego Luna herneemt zijn rol als Cassian Andor uit Rogue One, een dief die een rebellen-spion wordt. We volgen Andor gedurende de vijf jaren die leiden tot de gebeurtenissen van de twee films. Een tweede en laatste seizoen komt eraan in 2025.

Star Wars: Visions en eerste live-action serie

Op de tweede plek vinden we het eerste deel van Star Wars: Visions, een geanimeerde anthologieserie, die bestaat uit originele geanimeerde kortfilms die zich afspelen in of geïnspireerd zijn door het Star Wars-universum. Elk hoofdstuk heeft een op zichzelf staand verhaal en is geproduceerd door verschillende studio's. Deel 1 van Star Wars: Visions kwam uit in 2021.

De top drie eindigen we met de eerste Star Wars-live-actionserie die gemaakt werd: The Mandalorian. Het eerste seizoen van de serie staat op de derde plaats, gevolgd door het tweede seizoen op de vierde plaats. The Mandalorian is gemaakt door Jon Favreau en begint vijf jaar na de gebeurtenissen van de film Return of the Jedi (1983). Het volgt een eenzame premiejager, gespeeld door Pedro Pascal, die een Force-gevoelig kind, Grogu, beschermt tegen de overblijfselen van de Imperial-strijdkrachten.

Nieuwste series

Op dit moment kan je elke week een nieuwe aflevering zien van de nieuwste Star Wars-serie The Acolyte. Er is daar al veel over te doen geweest, maar toch zijn de meeste critici positief over de serie, die op Rotten Tomatoes een score van 83% heeft. The Acolyte staat zo op de vijfde plaats. Het is gemaakt door Leslye Headland en speelt zich af aan het einde van het High Republic-tijdperk, voorafgaand aan de gebeurtenissen van de Skywalker-saga, en volgt een Jedi die een reeks misdaden onderzoekt.



Plaats zes is voor het derde seizoen van The Mandalorian, die gevolgd wordt door een andere recente serie, Ahsoka, dat op de zevende plaats staat. Ahsoka is een spin-off van The Mandalorian en speelt zich af in dezelfde tijdsperiode als die serie en na de gebeurtenissen van de film Return of the Jedi. Het volgt de voormalige Jedi-leerling Ahsoka Tano en haar bondgenoten terwijl ze vechten tegen de overblijfselen van het Galactische Keizerrijk tijdens de begintijd van de Nieuwe Republiek. Rosario Dawson speelt de hoofdrol en herneemt haar rol als Ahsoka Tano uit The Mandalorian. Ahsoka komt terug met een tweede seizoen en van The Mandalorian staat een vierde seizoen gepland.

The Bad Batch en Obi-Wan

Op de achtste plek vinden we het eerste seizoen van de geanimeerde serie The Bad Batch. Het is gemaakt door Dave Filoni en is een spin-off van Star Wars: The Clone Wars. Het gaat verder vanaf het einde van die serie om de nasleep van Order 66 en het einde van de Clone Wars te tonen. Dee Bradley Baker spreekt de stemmen in van de Bad Batch, evenals de meeste andere klonen in de serie, net zoals hij deed in The Clone Wars.



Obi-Wan Kenobi is een van de bekendste personages in Star Wars en volgen we al lang. In 2022 kreeg hij zijn eigen serie met Ewan McGregor die zijn rol uit de Star Wars-prequeltrilogie hernam. Obi-Wan Kenobi, die op plek negen staat, speelt zich tien jaar na de zuivering van de Jedi-orde af tijdens de gebeurtenissen van de film Revenge of the Sith (2005). De serie volgt de overlevende Jedi Meester Obi-Wan Kenobi, die uit zijn schuilplaats komt om de ontvoerde Prinses Leia te redden van de Inquisiteurs van het Galactische Keizerrijk. Dit brengt Kenobi in conflict met zijn voormalige leerling Darth Vader.

Lego Star Wars Holiday Special en Tales of the Jedi

De voorbije jaren zijn er veel Lego-films en -series gemaakt en Star Wars kon niet ontbreken. In 2020 werd een speciale kerstversie gemaakt met The Lego Star Wars Holiday Special, die op de tiende plek staat. Het werd geregisseerd door Ken Cunningham en speelt zich af na The Rise of Skywalker. Het volgt Rey die Finn traint in de manieren van de Force.



Op plaats 11 heb je de animatieserie Tales of the Jedi, het eerste deel van de Star Wars: Tales-anthologieserie. Het werd gemaakt door Filoni en bestaat uit zes afleveringen, waarvan drie afleveringen die zich richten op Ahsoka Tano gedurende haar leven en de andere drie die zich richten op een jonge Graaf Dooku en zijn padawan Qui-Gon Jinn.

Deel 2 van Visions en laatste seizoen van Rebels

In 2023 kwam het tweede deel van Star Wars: Visions uit, die je kan vinden op plaats 12. Het eerste deel was zo'n succes dat er een tweede deel kwam. Terwijl deel 1 enkel geproduceerd werd door animatiestudio's uit Japan, breidde het tweede deel van de serie uit naar animatiestudio's over de hele wereld.



Op de 13e plaats vinden we het vierde en laatste seizoen van Star Wars: Rebels terug met het tweede en derde seizoen, die volgen op plaats 14 en 15. Deze animatieserie speelt zich 14 jaar na Revenge of the Sith af en vordert richting de gebeurtenissen van de originele Star Wars-film. Het toont hoe het Galactische Keizerrijk de laatste Jedi opjaagt terwijl een opkomende rebellie tegen het Keizerrijk ontstaat.

Lego Star Wars: Terrifying Tales en Resistance

Naast de Lego-kerstspecial, werden er heel wat andere Lego-versies van Star Wars gemaakt en op de 16e plek vinden we daar een van. Lego Star Wars: Terrifying Tales werd net als The Lego Star Wars Holiday Special geregisseerd door Cunningham. Het is een op zichzelf staand vervolg op de Star Wars-sequeltrilogie.



Op de 17e plaats vinden we dan het eerste seizoen van Star Wars: Rebels, die uitkwam in 2014. Zo hebben we alle vier seizoenen van deze serie gehad. Deze wordt gevolgd door het eerste seizoen van Star Wars: Resistance, die op de 18e plaats staat. Deze animatieserie volgt Kazuda Xiono, een piloot van de Nieuwe Republiek die door het Verzet wordt gerekruteerd om te spioneren op de groeiende dreiging van de First Order, kort voor en tijdens de gebeurtenissen van de sequeltrilogie.

The Bad Batch seizoen 2 en 3

Na het eerste seizoen van The Bad Batch kwam er een tweede seizoen uit, dat op plaats 19 staat. Deze wordt gevolgd door nog een andere Lego-versie: Lego Star Wars Summer Vacation op plaats 20. Deze kwam uit in 2022 en speelt zich af na The Rise of Skywalker, waarin Finn een zomervakantie plant voor de rest van zijn vrienden voordat ze hun eigen weg gaan.



Plaats 21 is voor het tweede deel van Star Wars: Tales, getiteld Star Wars: Tales of the Empire. Dit tweede deel is net als Tales of the Jedi verdeeld in twee verhaallijnen: de ene volgt Morgan Elsbeth en de andere volgt de voormalige Jedi Barriss Offee. Op plek 22 vinden we dan het derde en laatste seizoen van The Bad Batch, dat eerder dit jaar uitkwam.

Clone Wars en The Book of Boba Fett

De animatieserie Star Wars: Clone Wars kwam eerst uit in 2003 en was zo'n succes dat het in 2008 een eigen CGI-spin-off kreeg. Het eerste seizoen van The Clone Wars vinden we terug op de 23e plaats. Het speelt zich af tussen de Star Wars-prequeltrilogie-films Attack of the Clones en Revenge of the Sith en is een van de eerste van vele werken die de Clone Wars verkennen.



Op plek 24 vinden we een andere live-actionserie die gemaakt werd, The Book of Boba Fett. Deze serie is een andere spin-off van The Mandalorian en speelt zich af in dezelfde tijdsperiode als die serie. The Book of Boba Fett volgt premiejager Boba Fett, gespeeld door Temuera Morrison, terwijl hij zich vestigt als de nieuwe misdaadheer van Jabba the Hutt's voormalige gebied.

Holiday special en de Ewoks

Voordat er een kerstspecial werd gemaakt in de versie van Lego, was er in 1978 de Star Wars Holiday Special. Geregisseerd door Steve Binder, was het de eerste Star Wars-spin-off. Het is gesitueerd tussen de gebeurtenissen van de originele film en de toen nog niet uitgebrachte sequel The Empire Strikes Back. De special heeft de hoofdcast van de originele Star Wars-film en introduceert het personage Boba Fett, dat in latere films zou verschijnen.



Op plaats 26 en 27 staan twee televisiefilms over de Ewoks. Eerst heb je The Ewok Adventure uit 1984. Het speelt zich af op de maan Endor en bevat de Ewoks, die twee jonge menselijke broers en zussen helpen terwijl zij proberen hun ouders te vinden. Deze wordt gevolgd door het vervolg Ewoks: The Battle for Endor uit 1985. Het volgt Cindel Towani, het menselijke meisje uit de eerste film, die na wees te zijn geworden, zich bij de Ewoks voegt om hun dorp te beschermen en de plunderaars te verslaan die de controle over de maan Endor hebben overgenomen.

Droids en Ewoks

Op de twee laatste plaatsen heb je de twee eerste Star Wars-series die gemaakt werden: Star Wars: Droids en Star Wars: Ewoks. Droids (1985) is een spin-off van de originele Star Wars-trilogie en richt zich op de avonturen van de droids R2-D2 en C-3PO tussen de gebeurtenissen van Revenge of the Sith en A New Hope. De serie liep één seizoen van 13 afleveringen van een halfuur. Een special van een uur, uitgezonden in 1986, diende als de finale.



Ewoks, dat op de 29e en laatste plaats staat, kwam ook uit in 1985 en liep twee seizoenen. Het belicht de Ewok-personages uit Return of the Jedi en richt zich op de avonturen van Wicket W. Warrick en zijn vrienden op de bosmaan Endor voor de gebeurtenissen van de originele Star Wars-film.

Toekomst

De Star Wars-franchise blijft maar groeien met nieuwe seizoenen die uitkomen en nieuwe series. Het is dus afwachten hoe die het zal doen. Zo komt er een nieuw seizoen van The Mandalorian, Andor en Ahsoka. En er komt een nieuwe serie, getiteld Star Wars: Skeleton Crew, die zich afspeelt in dezelfde tijdsperiode als The Mandalorian. De serie komt later dit jaar uit.



Wil je al deze Star Wars-series zien? Je kan ze allemaal bekijken op Disney+.

Vanaf deze week bekijk je de nieuwe thrillerserie Under the Bridge op Disney+. In dit artikel lees je alles wat je moet weten over deze spannende serie, die nu al hoog scoort.

Waar gaat Under the Bridge over?

De serie is gebaseerd op een waargebeurde moord die plaatsvond in 1997. De 14-jarige Canadese Reena Virk ging naar een feestje, maar keerde nooit meer terug. Na een zoektocht werd haar lichaam gevonden en bleek ze te zijn vermoord.

Zeven tieners worden aangeklaagd voor de gruwelijke moord op Reena. In Under the Bridge zien we hoe een schrijfster de verborgen wereld van de tieners binnentreedt, om te onderzoeken wat er precies gebeurd is.

Wie spelen er in de serie?

De rol van detective Cam Bentland wordt gespeeld door Lily Gladstone (Killers of the Flower Moon). Daarnaast zien we Riley Keough (Daisy Jones & The Six) als Rebecca Godfrey, Vritika Gupta als Reena Virk, Chloe Guidry als Josephine Bell en Javon Walton (Euphoria) als Warren Glowatski.

Wie is de maker van de serie?

Under the Bridge is gemaakt door Quinn Shephard, een Amerikaanse actrice, producer en regisseur. De serie is gebaseerd op het gelijknamige boek van Rebecca Godfrey, dat gepubliceerd werd in 2005.

Is de serie het kijken waard?

In Amerika is Under the Bridge al vanaf april te zien op Hulu. Daardoor weten we of de serie goed beoordeeld wordt of niet. En een hoge beoordeling krijgt de serie zeker, want op Rotten Tomatoes scoort deze 85% op de tomatometer.

Voor wie is Under the Bridge een aanrader?

Voor liefhebbers van spannende en donkere thrillerseries zoals Fool Me Once en The Watcher is dit absoluut een aanrader. Ook als je geïnteresseerd bent in waargebeurde misdaadzaken moet je deze serie zeker gezien hebben.

Under the Bridge is vanaf woensdag 10 juli te zien op Disney+.

Met de uitbreiding van het 'Star Wars'-universum worden bestaande elementen uitgebreid en uitgediept. Zo zie je als kijker verschillende kleuren lichtzwaard voorbijkomen. Dit is visueel aantrekkelijk in de gevechten, maar er zit een diepere betekenis achter. Lichtzwaarden geven de energie weer van degene die ze gebruikt.

Kyber is een kristal dat het hart van een lichtzwaard vormt. Tijdens de Jedi-training verkleurt het zwaard als gevolg van een natuurlijk proces, terwijl de Sith hun wil opleggen aan het kyber, het zogeheten bloeden. De blauwe, groene en oranje lichtzwaarden zeggen iets over de energie en karaktereigenschappen van de gebruikers. Hierbij is wit het meest zeldzame lichtzwaard en één manier om aan een wit lichtzwaard te komen is door het 'zuiveren' van een Sith-zwaard. Ahsoka Tano is een goed voorbeeld in dit opzicht.

Blauw en groen

Blauwe lichtzwaarden komen het meeste voor en staan voor eigenschappen als moed en rechtvaardigheid. Een blauw lichtzwaard is verbonden aan de Jedi Guardian, die een vaardig vechter is en een beschermer van de Jedi Order. Er ligt wat meer de nadruk op vaardigheden dan op het gebruik van de Force. Bekende gebruikers zijn Obi-Wan Kenobi en Anakin Skywalker.

Groene lichtzwaarden zijn minder vaak te zien dan de blauwe, maar nog steeds redelijk algemeen. De kleur groen wijst op een diepe connectie met de Force en een voorkeur voor harmonie. Het gebruik van tact en diplomatie geniet de voorkeur en het zwaard pas in laatste instantie getrokken wordt. Yoda, Qui-Gon Jinn en master Indara zijn Jedi die een groen lichtzwaard hebben.

Drastische maatregelen

Oranje lichtzwaarden zijn redelijk zeldzaam en er is niet zo veel over deze lichtzwaarden bekend. De personages van Baylon Skoll en Shin Hati bieden hints in dit opzicht. Beiden zijn zelfstandige Force-gebruikers die niet bij de Jedi horen en ze bewegen zich in de grijze gebieden. Hoewel hun zwaarden een rode gloed hebben, blijft de kleur oranje. Ze zijn geen Sith, maar zijn niet bang om drastische maatregelen te nemen mochten ze dit nodig vinden. Je kunt de gebruiker van een oranje lichtzwaard dus zien als iemand met een creatieve kant en een rebels trekje.



De kleur rood wordt overwegend met de Sith geassocieerd, maar dit hoeft niet zo te zijn. Ook zijn er Sith die een zwaard in een andere kleur hebben dan rood. Omgekeerd geldt hetzelfde: er zijn Jedi met een rood lichtzwaard, aangezien rood niet per sé voor kwaad staat, maar voor woede en pijn. Jedi met een rood lichtzwaard bestaan wel in Star Wars Legends, maar zij vormen de uitzondering.

Uniek

Het witte lichtzwaard is uniek, aangezien deze kleur het minste voorkomt. De kleur staat voor puurheid en autonomie. Dit lichtzwaard kan gezien worden bij Force-gebruikers die geen Jedi en geen Sith zijn, maar wel leunen naar de Light Side. Ahsoka past goed in dit plaatje, maar er is nog een manier om aan een wit lichtzwaard te komen. Het kan namelijk ontstaan door het 'zuiveren' van een Sith-zwaard. Wanneer Ahsoka de Inquisitor Sixth Brother doodt is in de desbetreffende scène te zien dat het zwaard van rood naar wit verkleurt.



Kijk Ahsoka en The Acolyte op Disney+.

Netflix betrad op 11 september 2013 de Nederlandse markt en sindsdien is hun catalogus gegroeid tot grote hoogte. Te midden van deze lading aan topseries zijn verborgen juweeltjes die vaak over het hoofd worden gezien. We hebben vier van deze series voor je uitgelicht. Zijn deze iets voor jou?

Safe

---

Het was even wennen om Dexter-ster Michael C. Hall te zien en horen spreken met een Brits accent in deze serie op Netflix. Op Rotten Tomatoes laten publiek en critici zien dat ze de serie top vinden. Het krijgt een score van 75%.

Na de verdwijning van zijn tienerdochter ontdekt een weduwnaar en chirurg in Safe de duistere geheimen van de mensen in zijn nabije omgeving.

Maniac

---

Met twee grote Hollywoodsterren in de hoofdrollen, waren de verwachtingen hoog. Die worden op Rotten Tomatoes ook waargemaakt met een uitstekende waardering van 85%. Je streamt alle afleveringen op Netflix.

Twee mensen met problemen krijgen in Maniac een band tijdens een farmaceutisch onderzoek, waarbij een arts met een moedercomplex en een emotioneel complexe computer betrokken zijn.

The Innocents

---

Deze romantische dramaserie kwam in 2018 naar Netflix. Met maar één seizoen weet de serie toch een geweldige score neer te zetten op de Tomatometer. Het krijgt een fantastische score van 86%.

De tieners June en Harry lopen samen weg en worden meegesleept in een gevaarlijke en verwarrende nieuwe wereld, wanneer June mysterieuze krachten blijkt te hebben. Ontdek hun avonturen in The Innocents.

American Manhunt: The Boston Marathon Bombing

---

De meeste mensen zullen zich deze tragische gebeurtenis uit 2013 nog wel herinneren. Deze aangrijpende docuserie wordt hoog gewaardeerd, te zien aan de score van 89%. Stream alle afleveringen op Netflix.

American Manhunt: The Boston Marathon Bombing volgt de tragedie waarbij terroristen een bom tot ontploffing brachten bij de finish van de Boston Marathon; zij voerden de aanslag uit met twee zelfgemaakte snelkookpanbommen, wat leidde tot drie doden en talloze gewonden.

Vooral Dominic Purcell en Wentworth Miller kennen mensen van de serie Prison Break als de hoofdpersonages Lincoln Burrows en Michael Scofield. Maar heel wat andere acteurs speelden ook mee in de serie. Zo had je William Fichtner die de rol speelde van Alexander Mahone vanaf het tweede seizoen. Hoe gaat het nu eigenlijk met hem?

Fichtner ken je misschien niet bij naam, maar wanneer je hem ziet, zal je hem waarschijnlijk herkennen. De Amerikaanse acteur heeft in zijn carrière in tal van films en series gespeeld, waaronder dus Prison Break, en dat bijna altijd in een kleinere rol.

Vooral bijrollen

Fichtner begon zijn acteercarrière in 1987 met de rol van Rod Landry in de serie As the World Turns. Hij heeft ook in de films Contact, Heat, Armageddon, Go, Equilibrium, Black Hawk Down, The Perfect Storm, The Longest Yard, Crash, Ultraviolet en Drive Angry gespeeld.

Hij speelt vooral bijrollen. Een van zijn weinige hoofdrollen is in Passion of Mind, waarin hij ook samen met Demi Moore en Stellan Skarsgård speelt. Zijn rol in Crash (2004) leverde hem een SAG Award op. In 2004 had hij ook een gastrol als rechter Christopher Mulready in de The West Wing-aflevering The Supremes.

Invasion en Prison Break

Fichtner sprak de stem in van Ken Rosenberg in de videospellen Grand Theft Auto: Vice City en Grand Theft Auto: San Andreas. Hij sprak ook de stem in van Master Sergeant Sandman in de videogame Call of Duty: Modern Warfare 3. Tussen 2005 en 2006 speelde hij in de scifi-serie Invasion als sheriff Tom Underlay. Voor deze rol werd hij genomineerd voor de Saturn Award voor Beste Acteur op Televisie.



Na de annulering van Invasion speelde Fichtner de meedogenloze FBI-agent Alexander Mahone in drie seizoenen van Prison Break (2006-2009). Mahone werd geïntroduceerd in de eerste aflevering van het tweede seizoen als een speciale agent van de FBI, gespecialiseerd in het opsporen van ontsnapte gevangenen gedurende 14 jaar.

Andere series

Tijdens de periode dat Fichtner in Prison Break speelde, was hij ook te zien in een aantal films. Zo speelde hij de corrupte manager van de Gotham National Bank in The Dark Knight. Na Prison Break, had Fichtner een terugkerende rol als tv-producer Phil Yagoda in de serie Entourage.



Fichtner speelde daarna van 2013 tot 2014 een van de grotere rollen in Crossing Lines om dan een kleine rol te spelen in Empire. Vanaf 2016 verscheen Fichtner in de sitcom Mom, waarin hij de rol van Adam Janikowski speelde. Hij speelde deze rol tot het einde van de serie in 2021.

Films en hoofdrol

Naast deze series, speelde Fichtner in die periode ook in tal van films. Zo was hij te zien in The Lone Ranger, Elysium, Teenage Mutant Ninja Turtles, Independence Day: Resurgence, 12 Strong en Cold Brook (die hij ook geregisseerd en mede-geschreven heeft).



In 2023 was hij te zien in de film Hypnotic en speelde hij een van zijn weinige hoofdrollen in de serie The Company You Keep. Fichtner speelde in deze serie de rol van Leo Nicoletti, een staalwerker die oplichter is geworden en worstelt met vroege geheugenverlies.

Toekomst

Fichtner is nu nog steeds aan het acteren en heeft een aantal projecten op de planning. Zo zal hij verschijnen in de film That's Amore! naast John Travolta en Katherine Heigl, zal hij te horen zijn in de documentaire The Gettysburg Address en zal hij te zien zijn in de films The Sound, St. Sebastian en Cutman, die allemaal in postproductie zijn en gepland staan voor later dit jaar en 2025.



Wil je Fichtner zien in Prison Break? Je kan de serie bekijken op Disney+. De serie Mom kan je ook bekijken en dat op Prime Video.

De beste relaties zijn te zien in films en series. Fans vragen zich soms ook af hoe acteurs deze scènes kunnen spelen zonder gevoelens te krijgen voor elkaar. Het eerlijke antwoord? Soms lukt dat niet en beginnen de twee acteurs ook in de werkelijkheid te daten.

Ook in de hitserie The Big Bang Theory ontstaan enkele relaties. Zo beginnen Sheldon en Amy te daten, komen Bernadette en Howard bij elkaar en vormen Penny en Leonard een koppel. Hoewel deze koppels in de serie een mooi einde hadden, was dat in werkelijkheid niet het geval.

Voor en achter de camera

Tijdens het filmen van The Big Bang Theory kregen Kaley Cuoco (Penny) en Johnny Galecki (Leonard) gevoelens voor elkaar en besloten ze om ook achter de camera te daten. Helaas was TBBT uiteindelijk ook de reden waarom hun relatie stukliep.

Er wordt vaak gezegd dat je je privéleven niet moet mengen met je werk en Cuoco en Galecki hebben dit ervaren. In een interview voor het boek The Big Bang Theory: The Definitive, Inside Story of the Epic Hit Series vertelt Galecki hoe de serie hun relatie heeft beïnvloed.

Professioneel blijven

Galecki vertelde: "Ik denk dat een van de dingen die een kloof tussen ons heeft veroorzaakt, mijn strikte privacybeleid was en dat Kaley heel, heel open was over haar leven. [...] Het was zeker niet omdat ik me schaamde voor haar of onze relatie, maar ik wilde [niet] afgeleid worden door de roddelbladen."



Deze onenigheid over open zijn over hun leven en zichzelf beschermen van de media zorgde dus voor grote conflicten in hun relatie. Beide kanten van het verhaal zijn goed te begrijpen, maar uit elkaar gaan is nooit makkelijk. Zeker niet als je daarna professioneel moet blijven op set. Gelukkig ging dat de twee sterren goed af en eindigde de serie zonder groot drama achter de schermen.

HBO Max

De hitserie The Big Bang Theory is te streamen op HBO Max.

Regie: James Strong, Camilla Strøm Henriksen | Cast: Aidan Turner (Joe O'Loughlin), Camilla Beeput (Julianne), Adam James (Jack Owens), Bobby Schofield (Bobby), Shaun Parkes (Ruiz), e.a. | Afleveringen: 5 | Speelduur: 46-49 minuten | Jaar: 2022

Heel wat schuldige mannen zijn lang weggekomen met hun daden. Vandaar 'Time's Up' als slogan van de beweging die daar verandering in wil brengen. Een serie als The Undoing liet zien hoe manipulatief en ijskoud een man zijn onschuld kan volhouden terwijl hij de dader is. Presumed Innocent, momenteel te zien bij Apple TV+, laat tot de laatste aflevering in het midden of de door Jake Gyllenhaal gespeelde hoofdpersoon een moordenaar is. Wat de Britse serie The Suspect ons wil vertellen is een stuk moeilijker te duiden, behalve dat de politie volkomen onbekwaam is.

Wanneer op een begraafplaats een lijk wordt gevonden, benadert de politie psycholoog Joe O'Loughlin voor inzicht in wat voor type persoon de dader zou kunnen zijn. De dode vrouw is eenentwintig keer met een mes gestoken en laat Joe nou net een patiënt hebben met een agressieprobleem en een obsessie met dat getal. Alleen is Joe ook niet helemaal eerlijk tegen de politie, want hij heeft kennelijk iets te verbergen.

The Suspect opent met een citaat van semi-cultleider Eckhart Tolle dat stelt dat problemen slechts illusies van ieders eigen geest zijn. Probeer zo'n 'filosofie' maar eens te verkopen aan slachtoffers van de toeslagenaffaire. Of aan Joe, die een jonge knul met terminale kanker moet overhalen om niet van een gebouw te springen. Aan het einde van de serie blijkt het citaat geen zak te maken te hebben met het verhaal. Iemand merkt zelfs letterlijk op dat Tolle dit zegt maar dat het niet klopt.

Het citaat maakt al direct duidelijk dat deze serie niet veel soeps is. Joe blijkt de vermoorde vrouw te kennen, maar doordat hij dit tegenover de politie verzwijgt – waarvoor geen enkele reden is – wordt hij de primaire verdachte. Lekker makkelijk zo. De twee rechercheurs die de moord onderzoeken spreken hun gedachten hardop naar elkaar uit en het is te belachelijk voor woorden hoe die twee zonder enig bewijs conclusies uit hun mouw schudden.

Het ene moment kijkt The Suspect best lekker weg, het andere moment is het ergerlijk hoe ongeloofwaardig personages zich gedragen om het plot gaande te houden, om nog maar te zwijgen van al dat geheugenverlies waar iedereen last van lijkt te hebben. De serie bevat flink wat doodlopende eindjes en hanteert behoorlijk wat slappe trucjes om verwarring te creëren over de vraag of Joe wel of niet schuldig is.

Joe is overigens niet de enige die informatie achterhoudt. Dit blijkt toe te schrijven aan miscommunicatie, maar op een manier die te duidelijk het verhaal dient en alle menselijke logica negeert. Er zijn wat details die best leuk verzonnen zijn om het verhaal iets extra's te geven, bijvoorbeeld dat Joe net heeft geleerd dat hij de ziekte van Parkinson heeft, maar dat voegt dan weer helemaal niets toe.

Sommige acteurs doen het prima, anderen niet. Zo lijkt de acteur die Joe's patiënt speelt te hebben gekozen voor optie "ik heb net de toneelschool afgerond en speel het maar zo voor de hand liggend mogelijk". Ook de kostuumafdeling bestaat mogelijk uit een nieuwe lichting, want met grote regelmaat valt op dat personages rondlopen in kleding die niet past bij hun karakter.

De climax in de laatste aflevering gaat voor het meest clichématige middel om het spannend te maken. Zoals wel meer zaken komt dit element uit de lucht vallen en heeft het eigenlijk niets te zoeken in deze serie. Ook de afronding bestaat uit een te makkelijke uitvlucht. Er kan nog even enkele minuten interessant drama komen – in vijf afleveringen zijn verhoudingen veranderd en is met heel wat modder gegooid, hoe gaan de personages daar nu mee om? – maar er volgt nog een duffe en korte scène, en klaar.

Wie vrede heeft met onrealistische handelingen van vage personages zal zich met The Suspect prima vermaken en de serie misschien zelfs spannend vinden. Britse misdaadproducties hebben immers het voordeel dat onder Nederlandse kijkers het beeld bestaat dat ze allemaal van hoge kwaliteit zijn. Wie dit per se een goede serie wil vinden en er met oogkleppen op naar kijkt, zal niets te klagen hebben.



The Suspect is te zien bij NPO Start.