'Bad Monkey': Vince Vaughn in de rol van zijn leven
Lachen geblazen met een gezellige neo-noir vol geestige dialogen en gekke personages.
Bad Monkey is als een film noir gebaseerd op het werk van Jim Thompson (The Killer inside Me), maar dan met een antiheld die niets wegheeft van een gedeprimeerde Philip Marlowe of Sam Spade. Er zijn moorden en schietpartijen, maar over de hele lijn heerst er een 'laten we het op zijn minst gezellig houden'-sfeertje. Schepper van deze zeer grappige neo-noir is Carl Hiaasen, de auteur van onder meer het boek dat aan de basis lag van Striptease met Demi Moore. De verfilming van Bad Monkey had door de specifieke toon flink fout kunnen lopen, maar showrunner Bill Lawrence (Ted Lasso) heeft alles juist gedaan.
Andrew Yancy is een man met simpele behoeften. Een stoel op het strand van Key West, een biertje in zijn hand en een het regelmatige bezoek van een hertje: meer heeft hij niet nodig. Maar zoals ieder mens sukkelt hij met enkele problemen. Zo kijkt hij uit op een wansmakelijk huis dat zijn buur liet bouwen en raakte hij zijn baan als rechercheur in Miami kwijt nadat hij de gewelddadige echtgenoot van zijn minnares in zee katapulteerde. Wanneer zijn beste vriend en collega Rogelio hem een kleine opdracht aanbiedt, ziet hij een kans om zijn badge terug te verdienen.
Een in de Florida Keys opgeviste arm – met opgestoken middenvinger nota bene – kan duiden op een misdaad. De politiechef wil liever geen (eventuele) moordzaak en stuurt Yancy met de arm naar Miami, maar die keert van een vruchteloze reis terug. Rogelio adviseert hem de arm weg te gooien, maar zoals kan worden verwacht van een man die in zijn leven nog nooit een misdaad onopgelost heeft gelaten, bijt Yancy zich vast in de zaak. Maar lukt het hem deze op te lossen wanneer hij gedegradeerd wordt tot inspecteur van de plaatselijke snackbars vol ratten en ander ongedierte?
Andrew Yancy is een heerlijk personage dat door Vince Vaughn voortreffelijk wordt neergezet. Yancy kan nooit zijn mond houden; hij wil altijd het laatste woord en spuwt de oneliners eruit alsof hij in de leer is geweest bij Billy Crystal. Zelfs in de meest penibele situaties, met een shotgun op zijn borst gericht, komt hij op de proppen met hilarisch commentaar: "Mijn bloed geeft meer vlekken dan dat van de meeste mensen. Dat weet ik uit ervaring." Yancy kan vergevingsgezind zijn, maar hij wil en zal gerechtigheid krijgen. Die karaktertrek vormt uiteindelijk de spanningsboog voor zijn personage.
In tegenstelling tot veel noirs handelt Bad Monkey niet alleen over de speurder. Parallel aan Yancy's verhaal loopt dat van Neville, een visser op de Bahama's wiens eigendom en huis is ingepalmd door uiterst verdachte projectontwikkelaars. Bij elke aflevering duiken nieuwe personages op die elk een verhaallijn krijgen: minnares Bonnie die door haar verleden wordt achtervolgd, lijkschouwer Rosa die te veel doden heeft gezien, een voodooheks die moeite heeft om het juiste pad te vinden, een psychopathische actrice die iedereen manipuleert, een arrogante presentatrice, een piloot die snakt naar vriendschap, een ondeugend aapje en nog vele anderen.
Er duiken minstens twintig nevenpersonages op, waardoor Bad Monkey een mozaïekschilderij wordt van het leven in Miami, de Florida Keys en de Bahama's. Maar steeds wordt er door een ironische en speelse bril gekeken. Enorm dramatische dingen kunnen in een oogwenk veranderen in een gezellige boel. Gewetenloze schurken blijken bij momenten een klein hartje te hebben, waardoor ze toch menselijk en zelfs een beetje schattig overkomen. Een van de boosdoeners is zo'n naïeve idioot dat je goed begrijpt waarom hij gruwelijke dingen doet.
Dit perfect gebalanceerd kluwen van de centrale verhaallijn en nevenplots wordt, passend in de noirtraditie, aan elkaar gepraat door een ironische commentaarstem. Anders dan in meeste noirs heeft de verteller amper iets met het verhaal te maken. En hoewel je ergens zou verwachten dat men de oplossing van het mysterie zo lang mogelijk uitstelt, worden al na slechts een paar afleveringen alle kaarten op tafel gelegd. Dit alles functioneert prima binnen Hiaasens opzet om het genre via humor en kleine ingrepen te ondermijnen en te vernieuwen.
Wanneer de laatste aftiteling het beeld vult, ben je onder de indruk van de prestatie van showrunner Bill Lawrence. Hij is er helemaal in geslaagd die grappige toon nooit te laten ontsporen en de vrolijkheid tien afleveringen lang consistent aan te houden. Vraag het aan de grootste filmmakers en ze zullen allemaal zeggen dat de juiste toon het moeilijkst is om te verwezenlijken. Na deze schitterende Bad Monkey mag je er zeker van zijn dat straks ook Razor Girl, het tweede Yancy-avontuur van Hiaasen, zal worden verfilmd. Trakteer jezelf op de leukste bingewatch van de zomer.
Bad Monkey is te zien bij Apple TV+.