Recensie
'The Reunion': Frans mysterie bezaaid met clichés en tenenkrommende dialogen
Na vijf middelmatige afleveringen gaat de laatste voor een onverdedigbare slotstuk.
Regie: Bill Eagles | Cast: Ioan Gruffudd (Thomas Degalais), Ivanna Sakhno (Vinca Rockwell), Grégory Fitoussi (Maxime Biancardini), Dervla Kirwan (Annabelle Degalais), Vahina Giocante (Fanny Brahimi), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 43-47 minuten | Jaar: 2022
Tijdens hun studie aan een elitaire universiteit aan de Franse Riviera waren Thomas, Fanny, Max en Vinca de beste vrienden. Totdat de enigmatische Vinca op een dag verdween en de vriendengroep uit elkaar viel. Vijfentwintig jaar later ontvangt Thomas, inmiddels een succesvolle schrijver in Londen, een uitnodiging voor een reünie die lijkt te impliceren dat hij meer weet over Vinca's vermissing. En dus holt hij naar Zuid-Frankrijk om uit te vogelen wie de geschiedenis van zijn vriendengroep wil blootleggen.
De internationale coproductie The Reunion is gebaseerd op de Franse bestseller La Jeune Fille et la Nuit van Guillaume Musso. Dat boek lijkt al niet bepaald hoogstaande literatuur, maar het is moeilijk voor te stellen dat het net zo slecht is als deze verfilming. De tandenknarsende dialogen hadden mogelijk kunnen werken met makers die de materie niet te serieus nemen, maar in The Reunion wordt elke gebeurtenis met dezelfde grafsfeer overgebracht en worden clichés braaf uitgewerkt alsof ze nooit eerder zijn toegepast.
De opzet zal sommigen herinneren aan de jarennegentigslasher I Know What You Did Last Summer, waarin een moordenaar wraak neemt op enkele tieners die een jaar eerder een misdrijf verdoezelden. Maar The Reunion is meer een ouderwets melodramatisch mysterie, met elke aflevering een kleine plottwist of cliffhanger. Net zoals het eerste seizoen van Twin Peaks, ook een serie over het noodlot van een populair meisje.
Het plaatsje Twin Peaks werd door die moord uiteengescheurd, waarna de serie toonde hoe gemeenschappelijk leed wordt verwerkt. Dat gevoel is in The Reunion niet te vinden. Iedereen wekt de indruk dat de verdwijning van Vinca vooral heel irritant was. Niet dat Vinca bijzonder goed uit de verf komt in de eindeloze flashbacks. Geheel in lijn met het madonna/hoer-complex is zij zowel een hulpeloos depressief engeltje als een verleidelijke trut. De relatief getalenteerde Ivanna Sakhno worstelt zichtbaar met deze oppervlakkige rol.
Thomas wordt daarentegen uitzonderlijk slecht gespeeld door Ioan Gruffudd, maar hij is dan ook een uitzonderlijk irritante hoofdpersoon. Gedurende zes afleveringen verhaalt hij de gebeurtenissen en zijn perspectief met alle diepgang van de tekst in een gelukskoekje. Zijn monologen zijn zo nietszeggend dat je je afvraagt of de serie zich afspeelt in een andere werkelijkheid, waarin deze sul het kan schoppen tot succesvol auteur. De rest van de cast rommelt maar een beetje aan. De Britse Dervla Kirwan en Rupert Graves zijn veel te goed voor een scenario van dit niveau.
In de laatste aflevering overstijgen de schrijvers hun middelmatigheid voor oprecht walgelijke homofobie. Er is geen beter bewijs voor hun gebrek aan fantasie dan de 'erotische' en 'gevaarlijke' plottwist die voor een slot moet doorgaan. In de jaren negentig had je dit nog afgezaagd mogen noemen, tegenwoordig valt het niet meer te verdedigen. Dit soort gedateerde en beledigende stereotypen voelen als een extra middelvinger voor de paar kijkers die misschien oprecht benieuwd waren naar de climax. Maar wie deze onzin na twee afleveringen nog niet heeft afgezet, heeft het aanschouwen van dit onthutsende einde aan zichzelf te wijten.
Behalve grotesk schrijfwerk is ook technische onkunde altijd nabij. Tijdens een van de belangrijkste onthullingen wordt ingezoomd middels videobewerkingssoftware, in plaats van tijdens de opnamen. Deze methode is makkelijk te herkennen en, tenzij gebruikt voor komisch effect, getuigt bijna altijd van een gehaast en ondoordachte productie. Film maar wat, we poetsen het achteraf wel op. De mantra van een stel prutsers.
The Reunion heeft mogelijk de aspiraties van de Millennium-boeken en -films, met als doel het misbruik en geweld dat veel vrouwen treft bloot te leggen. Maar met Thomas als hoofdpersoon is de serie eerder de droom van elke corpsbal: niet meer gebukt gaan onder de schaamte van de domme en amorele dingen die je tijdens je studietijd hebt uitgevreten, zonder daar ooit daadwerkelijk consequenties voor te ondergaan. Een klaagzang voor de Vindicat-alumni. Hou toch op.
The Reunion is te zien bij NPO Start.
Tijdens hun studie aan een elitaire universiteit aan de Franse Riviera waren Thomas, Fanny, Max en Vinca de beste vrienden. Totdat de enigmatische Vinca op een dag verdween en de vriendengroep uit elkaar viel. Vijfentwintig jaar later ontvangt Thomas, inmiddels een succesvolle schrijver in Londen, een uitnodiging voor een reünie die lijkt te impliceren dat hij meer weet over Vinca's vermissing. En dus holt hij naar Zuid-Frankrijk om uit te vogelen wie de geschiedenis van zijn vriendengroep wil blootleggen.
De internationale coproductie The Reunion is gebaseerd op de Franse bestseller La Jeune Fille et la Nuit van Guillaume Musso. Dat boek lijkt al niet bepaald hoogstaande literatuur, maar het is moeilijk voor te stellen dat het net zo slecht is als deze verfilming. De tandenknarsende dialogen hadden mogelijk kunnen werken met makers die de materie niet te serieus nemen, maar in The Reunion wordt elke gebeurtenis met dezelfde grafsfeer overgebracht en worden clichés braaf uitgewerkt alsof ze nooit eerder zijn toegepast.
De opzet zal sommigen herinneren aan de jarennegentigslasher I Know What You Did Last Summer, waarin een moordenaar wraak neemt op enkele tieners die een jaar eerder een misdrijf verdoezelden. Maar The Reunion is meer een ouderwets melodramatisch mysterie, met elke aflevering een kleine plottwist of cliffhanger. Net zoals het eerste seizoen van Twin Peaks, ook een serie over het noodlot van een populair meisje.
Het plaatsje Twin Peaks werd door die moord uiteengescheurd, waarna de serie toonde hoe gemeenschappelijk leed wordt verwerkt. Dat gevoel is in The Reunion niet te vinden. Iedereen wekt de indruk dat de verdwijning van Vinca vooral heel irritant was. Niet dat Vinca bijzonder goed uit de verf komt in de eindeloze flashbacks. Geheel in lijn met het madonna/hoer-complex is zij zowel een hulpeloos depressief engeltje als een verleidelijke trut. De relatief getalenteerde Ivanna Sakhno worstelt zichtbaar met deze oppervlakkige rol.
Thomas wordt daarentegen uitzonderlijk slecht gespeeld door Ioan Gruffudd, maar hij is dan ook een uitzonderlijk irritante hoofdpersoon. Gedurende zes afleveringen verhaalt hij de gebeurtenissen en zijn perspectief met alle diepgang van de tekst in een gelukskoekje. Zijn monologen zijn zo nietszeggend dat je je afvraagt of de serie zich afspeelt in een andere werkelijkheid, waarin deze sul het kan schoppen tot succesvol auteur. De rest van de cast rommelt maar een beetje aan. De Britse Dervla Kirwan en Rupert Graves zijn veel te goed voor een scenario van dit niveau.
In de laatste aflevering overstijgen de schrijvers hun middelmatigheid voor oprecht walgelijke homofobie. Er is geen beter bewijs voor hun gebrek aan fantasie dan de 'erotische' en 'gevaarlijke' plottwist die voor een slot moet doorgaan. In de jaren negentig had je dit nog afgezaagd mogen noemen, tegenwoordig valt het niet meer te verdedigen. Dit soort gedateerde en beledigende stereotypen voelen als een extra middelvinger voor de paar kijkers die misschien oprecht benieuwd waren naar de climax. Maar wie deze onzin na twee afleveringen nog niet heeft afgezet, heeft het aanschouwen van dit onthutsende einde aan zichzelf te wijten.
Behalve grotesk schrijfwerk is ook technische onkunde altijd nabij. Tijdens een van de belangrijkste onthullingen wordt ingezoomd middels videobewerkingssoftware, in plaats van tijdens de opnamen. Deze methode is makkelijk te herkennen en, tenzij gebruikt voor komisch effect, getuigt bijna altijd van een gehaast en ondoordachte productie. Film maar wat, we poetsen het achteraf wel op. De mantra van een stel prutsers.
The Reunion heeft mogelijk de aspiraties van de Millennium-boeken en -films, met als doel het misbruik en geweld dat veel vrouwen treft bloot te leggen. Maar met Thomas als hoofdpersoon is de serie eerder de droom van elke corpsbal: niet meer gebukt gaan onder de schaamte van de domme en amorele dingen die je tijdens je studietijd hebt uitgevreten, zonder daar ooit daadwerkelijk consequenties voor te ondergaan. Een klaagzang voor de Vindicat-alumni. Hou toch op.
The Reunion is te zien bij NPO Start.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 