Recensie
'The Perfect Couple': een moord was zelden zinlozer
Het grootste mysterie is wat Nicole Kidman en Liev Schreiber heeft aangetrokken tot dit wankele moorddrama.
Regie: Susanne Bier | Cast: Nicole Kidman (Greer Garrison Winbury), Liev Schreiber (Tag Winbury), Eve Hewson (Amelia Sacks), Billy Howle (Benji Winbury), Meghann Fahy (Merritt Monaco), Michael Beach (Dan Carter), Donna Lynne Champlin (Nikky Henry), Jack Reynor (Thomas Winbury), Dakota Fanning (Abby Winbury), Ishaan Khattar (Schooter Dival), Isabelle Adjani (Isabel Nallet), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 42-63 minuten | Jaar: 2024
De geliefde boeken van Agatha Christie hebben een even simpel als geniaal uitgangspunt: zet een aantal excentrieke personages met dubbele agenda's op een afgebakende locatie bij elkaar en laat er een moord plaatsvinden. Iedereen heeft wel een motief om het slachtoffer naar de andere wereld te willen helpen en en terwijl het mysterie wordt ontrafeld komen er nog wat andere spreekwoordelijke lijken uit de kast. Er gaat niets boven een ongecompliceerde maar onvervalste whodunit.
Dat het genre verre van dood is, blijkt onder meer uit het gegeven dat Christie's The Mousetrap al ruim zeventig jaar op West End te zien is (op een corona-onderbreking na), dat Kenneth Brannagh reeds drie Hercule Poirot-films maakte en dat Rian Johnson het klassieke moordmysterie omarmde voor zijn Knives Out-reeks. En tja, dan heb je nog die schrijvers en regisseurs die een moedige poging ondernemen om met het genre aan de haal te gaan.
Zo'n voorbeeld is de zesdelige miniserie The Perfect Couple, waarin het in de eerste aflevering kennelijk niet eens uitmaakt wie er levenloos aanspoelt. Dit infantiele moordmysterie is gebaseerd op een boek van Elin Hilderbrand en geregisseerd door de vermaarde Deense cineast Susanne Bier, die een vleugje Knives Out en een snufje White Lotus toevoegt.
Van de vele personages die een chique bruiloft bijwonen op Nantucket, een eiland voor de kust van Massachusetts, komen we de meest essentiële informatie niet meteen te weten. Alles draait om de rijke familie van het voor de buitenwereld perfecte stel Greer en Tag Winbury. Waarom ze zo lekker boeren is niet meteen duidelijk, maar het is ook geen grote verrassing dat Greer een succesvol auteur is. Het stel heeft drie zonen, waarvan de middelste op het punt staat te trouwen met een jongedame van eenvoudige komaf die maar moeilijk de goedkeuring van de snobistische Greer kan wegdragen.
Waar de aanloop naar de huwelijksvoltrekking in alle vrolijkheid van start gaat met een diner waar de diverse bruiloftsgasten zich lekker laten gaan, begint de ochtend erna met een flinke kater: er spoelt een lijk aan. De feestelijkheden worden afgeblazen, waarna de lokale politierechercheurs kunnen beginnen met hun verhoren. Met obligate flashbacks krijgt de kijker steeds meer informatie te verstouwen. Waar de vermaarde Alfred Hitchcock de filosofie had dat de kijker altijd een beetje meer moest weten dan de personages om de spanning erin te houden, voert Bier ons alleen de informatie die we nodig hebben.
Onderlinge verhoudingen, affaires, leugens en achtergrondverhalen worden een voor een uit de doeken gedaan, maar een echte binding met de personages krijgen we niet. Daarvoor zijn ze te onbelangrijk of simpelweg te onuitstaanbaar. Het is de eerste twee afleveringen zelfs volstrekt onduidelijk waarom Bier en haar team grote namen als Nicole Kidman en Liev Schreiber aan zich wilden binden, aangezien deze twee topacteurs teleurstellend weinig te doen hebben.
Gaandeweg worden hun rollen groter en hun sympathiefactor lager. Kidman speelt maar moeizaam door haar slechte pruiken heen en doet goed wat ze eigenlijk het beste kan: het onuitstaanbare ijskonijn uithangen. Schreibers personage hangt er vaak maar een beetje bij. Waar hij nou precies zijn dagen mee vult is grotendeels onduidelijk.
The Perfect Couple investeert volop in matig uitgewerkte subplots, maar nauwelijks in invoelbare driedimensionale personages. Details blijken vaak afgezaagde zijstraten en personages worden enkel en alleen opgevoerd omdat ze goed van pas komen. Vooral in de slotaflevering, waarin zo'n beetje iedereen en diens oma verdacht lijkt te zijn, wisselen de perspectieven en verdachtmakingen elkaar in een rap tempo af. De vermoeidheid en verveling slaan dan ook toe wanneer de ontknoping en de bijbehorende teleurstelling zich aandienen. Het vermoorde personage is daarnaast tamelijk onbelangrijk. Hetzelfde kan worden gezegd over dit vermakelijke maar onevenwichtige moordmysterie dat grossiert in gemiste kansen.
The Perfect Couple is te zien bij Netflix.
Lees ook
Eerste recensies van nieuwe serie met Nicole Kidman 'The Perfect Couple': grote hit of dikke flop?
De serie The Perfect Couple op Netflix krijgt gemengde recensies van critici op Rotten Tomatoes.... Lees verder
De geliefde boeken van Agatha Christie hebben een even simpel als geniaal uitgangspunt: zet een aantal excentrieke personages met dubbele agenda's op een afgebakende locatie bij elkaar en laat er een moord plaatsvinden. Iedereen heeft wel een motief om het slachtoffer naar de andere wereld te willen helpen en en terwijl het mysterie wordt ontrafeld komen er nog wat andere spreekwoordelijke lijken uit de kast. Er gaat niets boven een ongecompliceerde maar onvervalste whodunit.
Dat het genre verre van dood is, blijkt onder meer uit het gegeven dat Christie's The Mousetrap al ruim zeventig jaar op West End te zien is (op een corona-onderbreking na), dat Kenneth Brannagh reeds drie Hercule Poirot-films maakte en dat Rian Johnson het klassieke moordmysterie omarmde voor zijn Knives Out-reeks. En tja, dan heb je nog die schrijvers en regisseurs die een moedige poging ondernemen om met het genre aan de haal te gaan.
Zo'n voorbeeld is de zesdelige miniserie The Perfect Couple, waarin het in de eerste aflevering kennelijk niet eens uitmaakt wie er levenloos aanspoelt. Dit infantiele moordmysterie is gebaseerd op een boek van Elin Hilderbrand en geregisseerd door de vermaarde Deense cineast Susanne Bier, die een vleugje Knives Out en een snufje White Lotus toevoegt.
Van de vele personages die een chique bruiloft bijwonen op Nantucket, een eiland voor de kust van Massachusetts, komen we de meest essentiële informatie niet meteen te weten. Alles draait om de rijke familie van het voor de buitenwereld perfecte stel Greer en Tag Winbury. Waarom ze zo lekker boeren is niet meteen duidelijk, maar het is ook geen grote verrassing dat Greer een succesvol auteur is. Het stel heeft drie zonen, waarvan de middelste op het punt staat te trouwen met een jongedame van eenvoudige komaf die maar moeilijk de goedkeuring van de snobistische Greer kan wegdragen.
Waar de aanloop naar de huwelijksvoltrekking in alle vrolijkheid van start gaat met een diner waar de diverse bruiloftsgasten zich lekker laten gaan, begint de ochtend erna met een flinke kater: er spoelt een lijk aan. De feestelijkheden worden afgeblazen, waarna de lokale politierechercheurs kunnen beginnen met hun verhoren. Met obligate flashbacks krijgt de kijker steeds meer informatie te verstouwen. Waar de vermaarde Alfred Hitchcock de filosofie had dat de kijker altijd een beetje meer moest weten dan de personages om de spanning erin te houden, voert Bier ons alleen de informatie die we nodig hebben.
Onderlinge verhoudingen, affaires, leugens en achtergrondverhalen worden een voor een uit de doeken gedaan, maar een echte binding met de personages krijgen we niet. Daarvoor zijn ze te onbelangrijk of simpelweg te onuitstaanbaar. Het is de eerste twee afleveringen zelfs volstrekt onduidelijk waarom Bier en haar team grote namen als Nicole Kidman en Liev Schreiber aan zich wilden binden, aangezien deze twee topacteurs teleurstellend weinig te doen hebben.
Gaandeweg worden hun rollen groter en hun sympathiefactor lager. Kidman speelt maar moeizaam door haar slechte pruiken heen en doet goed wat ze eigenlijk het beste kan: het onuitstaanbare ijskonijn uithangen. Schreibers personage hangt er vaak maar een beetje bij. Waar hij nou precies zijn dagen mee vult is grotendeels onduidelijk.
The Perfect Couple investeert volop in matig uitgewerkte subplots, maar nauwelijks in invoelbare driedimensionale personages. Details blijken vaak afgezaagde zijstraten en personages worden enkel en alleen opgevoerd omdat ze goed van pas komen. Vooral in de slotaflevering, waarin zo'n beetje iedereen en diens oma verdacht lijkt te zijn, wisselen de perspectieven en verdachtmakingen elkaar in een rap tempo af. De vermoeidheid en verveling slaan dan ook toe wanneer de ontknoping en de bijbehorende teleurstelling zich aandienen. Het vermoorde personage is daarnaast tamelijk onbelangrijk. Hetzelfde kan worden gezegd over dit vermakelijke maar onevenwichtige moordmysterie dat grossiert in gemiste kansen.
The Perfect Couple is te zien bij Netflix.
Lees ook
Eerste recensies van nieuwe serie met Nicole Kidman 'The Perfect Couple': grote hit of dikke flop?
De serie The Perfect Couple op Netflix krijgt gemengde recensies van critici op Rotten Tomatoes.... Lees verder
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 