The Rings of Power noemde de balrog in het eerste seizoen van de fantasyserie. De verhaallijn werd voortgezet in het tweede seizoen, waarin de demon ontwaakte. In de slotaflevering [url1=https://x.com/baron_loyd/status/1841764904811823511]brengt het gedrocht verschrikking[/url], voordat het opgesloten wordt in de dieptes van de mijnen van Khazad-dûm.

In de Tweede Era is de balrog een van de laatsten van zijn soort. De demon keert terug in de Derde Era, wanneer het Reisgezelschap door het verwoeste Khazad-dûm reist. Het verlaten koninkrijk heet inmiddels Moria ('zwarte put') en Gandalf gaat op de Brug van Moria de strijd aan met de balrog, die Durins Vloek genoemd wordt. The Rings of Power laat zien waar deze naam vandaan komt.

Spelonken

In Tolkiens werk bestaan verschillende omschrijvingen van de balrog. In 'De Silmarillion', de mythologie van Midden-aarde, zijn de balrogs gecorrumpeerde spirituele wezens. Ze vallen hierdoor in dezelfde categorie als Sauron en zijn meester Morgoth. Het gaat om sinistere creaturen die bestaan uit schaduw en zwepen gebruiken die van vuur zijn gemaakt. Durins Vloek overleefde de Oorlog van Gramschap tijdens de Eerste Era, waarin Morgoth werd verslagen. De demon vluchtte naar de Nevelbergen en sliep daar vervolgens gedurende duizenden jaren.

In de Tweede Era was het dwergenrijk opgebloeid en strekte zich uit over grote delen van de bergketen. De makers van de serie laten gedurende het tweede seizoen zien dat de Ringen van Macht hun invloed langzaam maar zeker laten gelden. Koning Durin III (Peter Mullan) wordt te gretig en laat te diep in de mijnen graven. op zoek naar meer en meer mithril. Hierdoor ontwaakt het monster dat diep onder de aarde slaapt, met alle gevolgen van dien. In de finale vindt een confrontatie plaats tussen koning Durin III en het beest en in een daad van zelfopoffering springt de koning met de demon in de spelonken van de mijnen. Hierdoor worden beiden opgesloten.

Gecondenseerd

The Rings of Power wijkt hierdoor af van de boeken. In de trilogie ontwaakt de balrog pas gedurende de Derde Era, en het is koning Durin VI die sneuvelt in de strijd tegen de demon. Uiteindelijk betekent dit het einde van Khazad-dûm, en de dwergen trekken massaal weg uit hun thuisland. De makers van de serie hebben de tijdlijn gecondenseerd, wat betekent dat het ontwaken beduidend eerder plaatsvindt. Het offer van koning Durin betekent dat prins Durin (Owain Arthur) de nieuwe koning wordt. Het zou dus best kunnen dat het einde van het dwergenrijk gedurende het derde seizoen getoond wordt. De balrog is een van de meest angstaanjagende wezens in Midden-aarde. Daarnaast heeft de demon duidelijk een grote invloed uitgeoefend op een aantal van de grote gebeurtenissen van Midden-aarde.



The Rings of Power kun je zien op Prime Video.

Het is officieel spooky season en met Halloween die dichterbij komt, is het het perfecte moment om te griezelen en naar horrorseries te kijken. Daarnaast is het een uitstekende gelegenheid om terug te blikken op de beste horrorseries uit de jaren 80.

In de jaren 80 kwamen heel wat goede horrorfilms uit die nu klassiekers zijn geworden. Denk maar aan Poltergeist, The Thing, A Nightmare on Elm Street, The Evil Dead, Child's Play en Friday the 13th. Daarnaast waren er ook heel wat goede horrorseries. Hier zijn de vijf beste horrorseries uit de jaren 80.

Tales from the Darkside

We beginnen met Tales from the Darkside, een anthologieserie gemaakt door George A. Romero, het meesterbrein achter Night of the Living Dead. De serie had een wisselende cast van zowel gevestigde als opkomende sterren en liep vier seizoenen van 1983 tot 1988.

De serie hield kijkers op het puntje van hun stoel met huiveringwekkende verhalen die waren ontworpen om een blijvende indruk achter te laten. Met de spookachtige themamuziek en griezelige settings wist Tales from the Darkside een loyale schare fans te behouden die hunkerden naar de bloedstollende spanning van elke aflevering. Dit zorgde ervoor dat de serie een vaste plek kreeg in de geschiedenis van horror op televisie.

Tales from the Crypt

Tales from the Darkside wordt gevolgd door een andere anthologieserie die de horrorwereld in de jaren '80, en ook in de jaren 90, domineerde: Tales from the Crypt. Het werd gemaakt door William Gaines en Steven Dodd en liep zeven seizoenen van 1989 tot 1996. De titel van de serie is gebaseerd op de gelijknamige EC Comics-serie uit de jaren '50. De meeste afleveringen van de serie zijn gebaseerd op verhalen die oorspronkelijk in die strip verschenen.



Tales from the Crypt bracht bloedstollende verhalen, verteld door de mysterieuze Cryptkeeper, een geestige, pratende, skeletachtige pop die door verschillende poppenspelers werd bediend en werd ingesproken door John Kassir. Met zijn duistere humor en sterrencast van gastoptredens werd Tales from the Crypt een iconisch onderdeel van het horrorlandschap van de jaren '80, waarbij de huiveringwekkende lach van de Cryptkeeper voor altijd in onze nachtmerries werd gegrift.

Friday the 13th: The Series

In 1980 kwam de eerste Friday the 13th-film uit. Wat daarna volgde was een volledige franchise die niet enkel bestaat uit films maar ook uit een serie. Friday the 13th: The Series liep drie seizoenen van 1987 tot 1990. De serie hield geen verband met de filmfranchise, zo verschijnt Jason Voorhees niet, maar het draaide wel om een groep onverschrokken avonturiers die op zoek gingen naar vervloekte voorwerpen.



Friday the 13th: The Series betrad het horrorlandschap als een meeslepende reis naar het macabere, waarbij kijkers werden meegenomen op een spannende, bovennatuurlijke schattenjacht. Met zijn griezelige sfeer, onvergetelijke personages en zenuwslopende drama, verwierf Friday the 13th: The Series een eigen plek in de harten van fans en kreeg het een ware cultstatus.

Monsters

De volgende serie is één die ontstond uit Tales from the Darkside. Monsters werd oorspronkelijk uitgezonden van 1988 tot 1991 en in de jaren '90 werd het opnieuw uitgezonden. In tegenstelling tot Tales from the Darkside, dat soms sciencefiction- en fantasieverhalen bevatte, was Monsters puur gebaseerd op horror.



Monsters is een vaak over het hoofd geziene parel in de horror-tv-wereld van de jaren '80 en bood wekelijks monsterlijke verhalen met een verontrustende twist. Zoals de naam al aangeeft, draaiden de meeste afleveringen om een ander monster centraal in het verhaal, die varieerden van angstaanjagend tot tragisch. Met rauwe special effects en gedenkwaardige verhaallijnen wist Monsters een trouwe schare fans aan te trekken en bleef het een cultfavoriet voor liefhebbers van horror.

Freddy's Nightmares

Naast Friday the 13th die zijn eigen serie kreeg, werd in de jaren 80 ook een serie gemaakt gebaseerd op de iconische A Nightmare on Elm Street-franchise. Freddy's Nightmares was een anthologieserie die liep van 1988 tot 1990 en was een spin-off van de films. Elke aflevering van Freddy's Nightmares bevat twee verschillende verhalen en wordt ingeleid door Freddy Krueger, gespeeld door Robert Englund, net als in de films.



In acht afleveringen speelt Freddy Krueger daadwerkelijk de hoofdrol als antagonist. Zo begint de pilotaflevering met de rechtszaak tegen Krueger, waarin hij wordt vervolgd wegens kindermoorden. Hoewel de serie van korte duur was, wist het de aandacht en bewondering te trekken van horrorliefhebbers over de hele wereld.

Kijken?

Wil je deze series zien? Alle vijf series zijn op dit moment niet te vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kan ze wel kopen op dvd.



Lees ook
Deze scifi-serie uit de jaren 90 begon als cult en eindigde iconisch
De serie met de twee legendarische hoofdpersonen werd een van de langstlopende series in het genre.... Lees verder

Met het langverwachte vervolg van een van de duurste series ooit, staat Citadel: Diana op het punt om je opnieuw in een wereld van spionage en intriges te trekken. Wat kun je verwachten van dit spectaculaire tweede hoofdstuk? Hier zijn vijf dingen die je moet weten voordat je kijkt.

Waar gaat de serie over?

Citadel: Diana volgt de nasleep van de gebeurtenissen uit het eerste seizoen van Citadel, maar dit keer is de focus gericht op Diana, een geheim agente die te maken krijgt met een samenzwering die haar diep in de Italiaanse onderwereld brengt. Terwijl ze de waarheid probeert te achterhalen, komt ze oog in oog te staan met oude vijanden en onverwachte bondgenoten.

Wie heeft de serie gemaakt?

De serie is geproduceerd door de broers Anthony en Joe Russo, bekend van hun werk aan de Avengers-films. Het creatieve team van Citadel: Diana bestaat verder uit top-scenaristen die eerder werkten aan series zoals Westworld en The Umbrella Academy, waardoor je je kunt voorbereiden op een verhaal vol twists en epische actie.

Wie spelen er in de serie?

Diana wordt gespeeld door de Italiaanse actrice Matilda De Angelis, bekend van haar rollen in The Undoing en Rose Island. Richard Madden keert terug als Mason Kane, een ex-spion die in het eerste seizoen een cruciale rol speelde, bekend van Game of Thrones. Priyanka Chopra Jonas herneemt haar rol als Nadia Sinh, die zowel een bondgenoot als een tegenstander kan zijn, bekend van Quantico.

Voor wie is deze serie?

Deze serie is ideaal voor fans van high-stakes spionageverhalen en explosieve actie. Als je van series als The Night Manager of Bodyguard houdt, dan mag je Citadel: Diana zeker niet missen. De combinatie van drama, spanning en visuele pracht maakt het een must-watch.

Is de serie te bingen?

Met zes afleveringen van ongeveer 50 minuten is Citadel: Diana gemakkelijk in één weekend te bingen. De snelle actie en onverwachte wendingen zorgen ervoor dat je op het puntje van je stoel blijft zitten, met een totale kijktijd van ongeveer vijf uur.



Vanaf donderdag 10 oktober 2024 kun je Citadel: Diana exclusief streamen op Prime Video.

Lees ook
Slechts 2 acteurs wisten een van duurste tv-series ooit gemaakt compleet te verpesten
Richard Madden en Priyanka Chopra Jonas spelen de hoofdrollen in de serie 'Citadel'.... Lees verder

Iedereen kan wel iets vinden wat diegene leuk vindt in het grote aanbod van Netflix. Helaas voor abonnees worden er elke week opnieuw projecten verwijderd. In dit artikel lees je twee leuke kijktips die je nog kan bekijken voordat ze verdwijnen.

Top Five

---

Deze romcom uit 2014 is geregisseerd door Chris Rock, die ook schittert in de hoofdrol. Hij is vooral bekend van zijn rol in Grown Ups en zijn eigen praatprogramma The Chris Rock Show.

In Top Five speelt Rock de komiek Andre Allen. Journalist Chelsea Brown krijgt één dag om het perfecte interview af te leggen, maar dan bloeit er een liefde op tussen de twee.



Laatste kans: tot en met 11 oktober op Netflix.

Rocketman

---

In 2019 kwam deze musical en biografie van Elton John uit. Onder de regie van Dexter Fletcher schittert Taron Egerton in de hoofdrol en weet de film het publiek een nieuwe kijk te geven op het leven van de wereldberoemde zanger.

Rocketman volgt Elton van zijn eenvoudige komaf en moeilijke jeugd tot de piek van zijn carrière en zijn heftige tijd in rehab.



Laatste kans: tot en met 9 oktober op Netflix.

Lees ook
Laatste kans op Netflix: Deze klassieker verdwijnt binnenkort
Dit zijn alle titels die deze week van Netflix worden verwijdert.... Lees verder

Regie: Charlotte Brandström, Louise Hooper, Sanaa Hamri | Cast: Morfydd Clark (Galadriel), Charlie Vickers (Sauron/Annatar), Owain Arthur (Prince Durin IV), Charles Edwards (Celebrimbor), Daniel Weyman (The Stranger/Istar), Ciarán Hinds (Dark Wizard), Sophia Nomvete (Princess Disa), Trystan Gravella (Pharazôn), Cynthia Addai-Robinson (Míriel), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 61-76 minuten | Jaar: 2024

Toen het almachtige Amazon van de erven Tolkien de rechten kocht voor een serie over alles wat er aan het smeden van die ene ring en de rijzende macht van Sauron voorafging, was er scepsis alom. Scepsis die omsloeg in teleurstelling. Hoewel het budget nauwelijks onderdeed voor het bnp van een klein land, werd het eerste seizoen van The Lord of the Rings: The Rings of Power niet het succes waarop iedereen rekende of hoopte.

Het is lastig te duiden waarom de serie niet echt wilde beklijven. Er viel namelijk een boel te zeggen voor de ambitieuze aanpak. Elke aflevering had de omvang en productiewaarde van een speelfilm. De decors, kostuums en visuele effecten spatten van het scherm. Het eerste seizoen had een totale lengte vergelijkbaar met die van een filmtrilogie van Peter Jackson en sloot daar ook nog eens prachtig op aan.

Een mogelijke oorzaak voor de lauwe ontvangst van het eerste seizoen is dat het veel uiterlijk vertoon behelsde, maar emotioneel compleet doodsloeg. Het ontbreken van bekende acteurs was best verfrissend, maar de schrijvers moesten alle zeilen bijzetten om personages interessant in te kleuren, vooral met de wetenschap dat bekende figuren als Galadriel, Elrond en Sauron-slayer Isildur het toch wel zouden overleven.

En dan waren er nog de onthullingen. De ultieme slechterik had zich voorgedaan als de menselijke Halbrand. De zonderlinge vreemdeling die bij wijze van meteoorinslag een hobbitstam verraste zou weleens een bekende tovenaar kunnen zijn. Seizoen twee pakt de draad meteen op met een ijzersterke terugblik waarin de gevallen elf Adar een centrale rol speelt. Dat belooft veel goeds.

Ondertussen worden er diverse nieuwe verhaallijnen opgetuigd. De vreemdeling, die zichzelf nu aanduidt als Istar, gaat in het woestijnachtige Rhûn op zoek naar antwoorden en zichzelf. Dwerg Durin gaat de machts- en egostrijd aan met zijn vader, die steeds meer naar de waanzin toetrekt. In eilandstaat Númenor woedt een machtsstrijd. En elvensmid Celebrimbor krijgt na het maken van de drie elvenringen hulp bij het smeden van zeven ringen voor de dwergen en negen ringen voor de mensen.

De mystieke corrumperende krachten van de halve juwelierszaak die J.R.R. Tolkien in zijn boeken introduceerde, blijven een zwak punt in de verder zo zorgvuldig en uitgebreid uitgewerkte mythologie. Toch weten de schrijvers de toxische relatie tussen Celebrimbor en 'afgezant van de Valar' Annatar, oftewel Sauron in elfengedaante, krachtig vorm te geven. Het helpt dat de kijker inmiddels weet welke krachten in de smederij zijn gewerkt en die arme smid geen flauw idee heeft wat hem te wachten staat. Dat Annatar ook de geest kan beïnvloeden wordt doeltreffend uitgewerkt.

De enige grote nieuwkomer in de cast is de Ierse Ciarán Hinds als een van de vijf grote tovenaars wiens missie nog wat obscuur blijft. Ook het aantreden van een bekende uit de oorspronkelijke Tolkien-boeken zal veel fans kunnen bekoren, ook al was hij in geschreven vorm tamelijk irritant. Canadese zanger Rufus Wainwright mocht met zijn krachtige nasale stemgeluid het lijflied van dit personage inzingen.

Seizoen twee van The Rings of Power zet veel stappen in de juiste richting door meer te investeren in de connecties tussen personages, hun achtergronden en hun innerlijke strijd. De nadruk ligt vanzelfsprekend op het herrijzen van Sauron, een personage dat vertolker Charlie Vickers in vergelijking met het vorige seizoen ditmaal een compleet nieuwe dimensie geeft. Secundaire verhaallijnen in het dwergenrijk en in Númenor krijgen ook een grondige behandeling, maar daarmee dreigt de serie plotmatig dicht te slibben.

Het zou overdreven zijn om voortdurend panisch tussen hobbits, mensen, elven en dwergen heen en weer te zappen, maar er zijn afleveringen waarin vooraanstaande personages lang niet te zien zijn. Ook elf Arondir heeft op momenten teleurstellend weinig te doen en een zoekgeraakte Isildur mag zichzelf gelukkige prijzen met een lullige scène. Nee, de balans is soms ver te zoeken. De terugblikken waarmee de afleveringen openen blijken geen overbodige luxe.

Bovendien ligt het zwaartepunt van dit tweede seizoen op de zevende aflevering, waarin niet alleen alles samenkomt, maar ook het cinematografisch hoogstaande gehalte van deze serie nog maar weer eens blijkt. Het aflevering knalt werkelijk van het scherm, maar is eveneens een ware uitputtingsslag waar je echt even een avondje van moet bijkomen.

Waar de moed je bij het eerste seizoen nog wel eens in de schoenen zakte dat zo veel visueel moois zo weinig inhoud kon opleveren, nemen de makers dit keer voorzichtig revanche. Het zal nog wel een jaar of twee wachten zijn voordat we zien hoe het verdergaat. Het werk aan seizoen drie is inmiddels van start gegaan, zij het met een flink verminderd budget. Zou de productie toch nog lijden aan een gebrek aan (zelf)vertrouwen?



The Lord of the Rings: The Rings of Power is te zien bij Prime Video.

Even geleden konden we nog melden dat de kijkcijfers van The Lord of the Rings: The Rings of Power waren ingestort ten opzichte van het eerste seizoen. Nu heeft Prime Video iets meer laten weten over hoe goed, of slecht, de serie wordt bekeken op de streamer.

Afgelopen donderdag werd de laatste aflevering van het tweede seizoen uitgezonden op Prime Video. Hiermee kwam het achtdelige tweede seizoen aan zijn einde.

150 miljoen kijkers

Nu heeft Jennifer Salke, het hoofd van Amazon MGM Studios, tijdens een bijeenkomst in het Verenigd Koninkrijk meer duidelijkheid gegeven over de kijkcijfers van een van de duurste series ooit gemaakt. Dit bericht komt via Deadline.

Volgens Salke heeft het eerste seizoen al meer dan 150 miljoen kijkers getrokken sinds de release in 2022. Het tweede seizoen is tot nu toe door 55 miljoen mensen bekeken, voorafgaand aan de laatste aflevering. Vermoedelijk bedoelt Salke met het aantal kijkers het aantal huishoudens dat naar de serie heeft gekeken.

Groei

In het Verenigd Koninkrijk wordt de serie erg goed bekeken en er wordt door Prime Video verwacht dat het tweede seizoen de komende periode en daarna meer kijkers zal trekken. Een kijkersaantal van 150 miljoen sinds de release is overigens opmerkelijk goed.



De succesvolste serie van Netflix is Squid Game en deze serie werd sinds de release door 265,2 miljoen huishoudens bekeken. Wednesday staat op een goede tweede plaats met 252,1 miljoen huishoudens. Op de derde plaats staat Stranger Things 4 met 140,7 miljoen huishoudens.

Lees ook
Wie zijn eigenlijk de grafgeesten in 'The Rings of Power'?
De langverwachte antagonisten waren niet te zien in de filmtrilogie en maken nu hun opwachting.... Lees verder

Het is intussen al meer dan tien jaar geleden dat de laatste aflevering van Breaking Bad uitkwam. In de serie volgen we Walter White (Bryan Cranston), een scheikundeleraar die een leven van criminaliteit begint. Hij doet het om zijn familie te helpen, waaronder zijn vrouw Skyler White, die gespeeld wordt door Anna Gunn. Hoe gaat het nu eigenlijk met haar?

De eerste keer dat Gunn op televisie te zien was, was in de aflevering The Play's the Thing van Quantum Leap in 1992. Nadat ze verscheen in series zoals Seinfeld, NYPD Blue en Chicago Hope, kreeg Gunn haar eerste grote rol in de serie The Practice. Ze had toen een terugkerende rol als assistent-officier van justitie Jean Ward in de serie, die liep van 1997 tot 2002.

Deadwood en Breaking Bad

Haar volgende grote rol was als Martha Bullock in Deadwood van 2005 tot 2006. Dit was de eerste keer dat ze een hoofdrol had in een serie. Tussen haar rol in The Practice en Deadwood maakte Gunn vooral gastoptredens in series als ER, Bull, The Guardian en Six Feet Under. Ze hernam haar rol als Martha in de vervolgfilm van Deadwood uit 2019.

Vanaf 2008 speelde Gunn de rol van Skyler White in Breaking Bad en dat in alle vijf seizoenen van de serie tot het einde in 2013. Ze werd voor deze rol genomineerd voor de Primetime Emmy Award voor Beste Vrouwelijke Bijrol in een Dramaserie in 2012, 2013 en 2014. Ze won de prijs in 2013 en 2014. Dit is en blijft een van haar grootste en bekendste rollen.

Gracepoint

Haar rol als Skylar betekende zoveel voor haar, dat ze in augustus 2013 zelfs een opiniestuk schreef voor The New York Times waarin ze het publieke ongenoegen tegen haar personage onder de loep nam.



In 2014 speelde Gunn de hoofdrol naast David Tennant in de misdaadserie Gracepoint. Deze serie was een remake van de Britse serie Broadchurch waarin Tennant ook speelde. Dat jaar speelde Gunn samen met Billy Magnussen in het toneelstuk Sex with Strangers, geregisseerd door David Schwimmer (Ross uit Friends).

Verdere carrière

In 2015 verscheen Gunn in een aflevering van Criminal Minds en een jaar later speelde ze de rol van Julia Ayres in het tweede seizoen van Shades of Blue. Na een gastoptreden in Prodigal Son in 2021, speelde Gunn de voorbije twee jaar kleine rollen in Physical en Most Dangerous Game en had ze een terugkerende rol als Margit Sorensen in Sugar, die eerder dit jaar uitkwam.



Naast haar televisiewerk, speelde Gunn ook in tal van films. Zo verscheen ze in Enemy of the State (1998), Red State (2011), Sassy Pants (2012), Equity (2016), Sully (2016), Being Frank (2018) en Land of Dreams (2021). Ze verleende ook haar stem aan Ariel in de videospelreeks Legacy of Kain van 1996 tot 2003.

Kijken?

Sugar is voorlopig het laatste project waarin Gunn te zien is en voorlopig staat er geen ander project op haar planning. Je kan haar wel steeds zien als Skyler White in Breaking Bad, die je kan bekijken op Netflix.



Je kan Gunn ook zien in haar andere rollen. Zo is Deadwood te vinden op Canal+ en is de vervolgfilm van de serie Deadwood: the Movie te vinden op HBO Max, en je kan haar voorlopig laatste serie Sugar bekijken op Apple TV+.

Lees ook
Hoe gaat het nu met de opvallende 'Claire Littleton' uit de hitserie 'Lost'?
Het personage Claire Littleton uit 'Lost' werd gespeeld door Emilie de Ravin.... Lees verder