Recensie
'Inganno': als een warm mes door geile boter
Zindert van alle kanten, maar heeft net als de personages weinig om het lijf.
Regie: Pappi Corsicato | Cast: Monica Guerritore (Gabriella), Giacomo Gianniotti (Elia), Emanuel Caserio (Stefano), Dharma Mangia Woods (Gulia), Francesco Del Gaudio (Nico), Denise Capezza (Marina), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 46-52 minuten | Jaar: 2024
Het zijn hitsige toestanden aan de Amalfikust. In de wreef van de Italiaanse laars staat een weldadig hotel met uitzicht op de Tyrreense Zee waar de zestigjarige Gabriella de touwtjes in handen heeft. Wanneer deze hotelier uit het raam van haar riant ingerichte woonvertrek kijkt, ziet ze een dertiger naakt de zee induiken. Even later, wanneer ze de hond uitlaat die ze zojuist voor haar verjaardag heeft gekregen, staan de twee oog in oog met elkaar. Hij heeft panne en mag van Gabriella in afwachting van de wegenwacht wel even bij haar schuilen voor de regen.
De al dan niet onderdrukte geilheid druipt ervanaf in de zesdelige Italiaanse miniserie Inganno. Die titel laat zich niet voor niets vertalen als 'bedrog', want de affaire tussen Gabriella en de veel jongere Elia kan rekenen op een flinke dosis scepsis van haar drie kinderen en ex-man. Zodra Elia zijn doorweekte shirt uittrekt en zijn imposante fysiek aan de rijpere vrouw toont, is er geen houden meer aan. De lust zal worden geconsumeerd, maar het wantrouwen blijft.
Inganno is een bewerking van de Britse miniserie Gold Digger en ook met die titel weet je het wel. Het is overduidelijk dat Elia een boel voor zijn nieuwe vriendin te verbergen heeft en er geen moeite mee heeft dat zij goed in de slappe was zit. Met zijn aantrekkelijke voorkomen weet hij elke ruzie en elk leugentje weg te poetsen. Zelfs Gabriella's jongste zoon Nico kan zijn aanstaande stiefvader maar moeilijk weerstaan.
De hete Italiaanse verwikkelingen glijden als een warm mes door de boter. Elia is allesbehalve een gladjakker, maar zijn onuitgesproken vertrouwen dat iedereen toch wel voor hem valt wekt naast jaloezie ook voortdurende ergernis op. De rol wordt vertolkt door de Italiaans-Canadese Giacomo Gianniotti, die eerder in witte jas te zien was in Grey's Anatomy. Hij krijgt krachtig tegenspel van Monica Guerritore, ooit de muze van cineast Gabriele Lava die haar in veel soft-erotische producties inzette.
Guerritore is de grote kracht van Inganno. Ze is inmiddels de vijfenzestig gepasseerd, maar duidelijk niet bang zichzelf letterlijk en figuurlijk bloot te geven. Tegenover het lef dat Guerritore hier tentoonspreidt voelt het sportschoolabonnement van haar tegenspeler als een zwaktebod Want waarom zou een vrouw van haar leeftijd niet haar schoonheid mogen vieren? Deed de iets jongere Demi Moore onlangs niet hetzelfde in The Substance?
De miniserie wordt voortdurend geplaagd door soapperikelen, losse eindjes en onzinnige zijpaden. Dochter Giulia wordt gestalkt door een onbekende smeerlap. Oudste zoon Stefano houdt er een affaire op na met een politieagent. De zeventienjarige Nico worstelt met de drang van de maatschappij om hem in (seksueel definieerbare) hokjes in te delen. De subplots komen weliswaar van pas bij Elia's missie, maar het zijn wel schoten voor open doel. Dat geldt eveneens voor Gabriella's drang om nu eens een keer voor zichzelf te kiezen; een thema dat er te pas en te onpas bij wordt gesleept.
De complexiteit van Gabriella's gevoelswereld en de broeierige sfeer zijn niet voldoende om de aandacht viereneenhalf uur vast te houden. Daarvoor zijn de verwikkelingen te vluchtig. Klaarblijkelijk is de macht van de fysieke aantrekkingskracht zo groot dat elk vermogen om nog logisch na te denken meteen vervliegt. Als kijker prik je hier al snel doorheen, hoe prettig de plaatjes van Amalfikust en knappe mensen op het eerste oog ook mogen zijn.
Inganno is te zien bij Netflix.
Het zijn hitsige toestanden aan de Amalfikust. In de wreef van de Italiaanse laars staat een weldadig hotel met uitzicht op de Tyrreense Zee waar de zestigjarige Gabriella de touwtjes in handen heeft. Wanneer deze hotelier uit het raam van haar riant ingerichte woonvertrek kijkt, ziet ze een dertiger naakt de zee induiken. Even later, wanneer ze de hond uitlaat die ze zojuist voor haar verjaardag heeft gekregen, staan de twee oog in oog met elkaar. Hij heeft panne en mag van Gabriella in afwachting van de wegenwacht wel even bij haar schuilen voor de regen.
De al dan niet onderdrukte geilheid druipt ervanaf in de zesdelige Italiaanse miniserie Inganno. Die titel laat zich niet voor niets vertalen als 'bedrog', want de affaire tussen Gabriella en de veel jongere Elia kan rekenen op een flinke dosis scepsis van haar drie kinderen en ex-man. Zodra Elia zijn doorweekte shirt uittrekt en zijn imposante fysiek aan de rijpere vrouw toont, is er geen houden meer aan. De lust zal worden geconsumeerd, maar het wantrouwen blijft.
Inganno is een bewerking van de Britse miniserie Gold Digger en ook met die titel weet je het wel. Het is overduidelijk dat Elia een boel voor zijn nieuwe vriendin te verbergen heeft en er geen moeite mee heeft dat zij goed in de slappe was zit. Met zijn aantrekkelijke voorkomen weet hij elke ruzie en elk leugentje weg te poetsen. Zelfs Gabriella's jongste zoon Nico kan zijn aanstaande stiefvader maar moeilijk weerstaan.
De hete Italiaanse verwikkelingen glijden als een warm mes door de boter. Elia is allesbehalve een gladjakker, maar zijn onuitgesproken vertrouwen dat iedereen toch wel voor hem valt wekt naast jaloezie ook voortdurende ergernis op. De rol wordt vertolkt door de Italiaans-Canadese Giacomo Gianniotti, die eerder in witte jas te zien was in Grey's Anatomy. Hij krijgt krachtig tegenspel van Monica Guerritore, ooit de muze van cineast Gabriele Lava die haar in veel soft-erotische producties inzette.
Guerritore is de grote kracht van Inganno. Ze is inmiddels de vijfenzestig gepasseerd, maar duidelijk niet bang zichzelf letterlijk en figuurlijk bloot te geven. Tegenover het lef dat Guerritore hier tentoonspreidt voelt het sportschoolabonnement van haar tegenspeler als een zwaktebod Want waarom zou een vrouw van haar leeftijd niet haar schoonheid mogen vieren? Deed de iets jongere Demi Moore onlangs niet hetzelfde in The Substance?
De miniserie wordt voortdurend geplaagd door soapperikelen, losse eindjes en onzinnige zijpaden. Dochter Giulia wordt gestalkt door een onbekende smeerlap. Oudste zoon Stefano houdt er een affaire op na met een politieagent. De zeventienjarige Nico worstelt met de drang van de maatschappij om hem in (seksueel definieerbare) hokjes in te delen. De subplots komen weliswaar van pas bij Elia's missie, maar het zijn wel schoten voor open doel. Dat geldt eveneens voor Gabriella's drang om nu eens een keer voor zichzelf te kiezen; een thema dat er te pas en te onpas bij wordt gesleept.
De complexiteit van Gabriella's gevoelswereld en de broeierige sfeer zijn niet voldoende om de aandacht viereneenhalf uur vast te houden. Daarvoor zijn de verwikkelingen te vluchtig. Klaarblijkelijk is de macht van de fysieke aantrekkingskracht zo groot dat elk vermogen om nog logisch na te denken meteen vervliegt. Als kijker prik je hier al snel doorheen, hoe prettig de plaatjes van Amalfikust en knappe mensen op het eerste oog ook mogen zijn.
Inganno is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 