'The Diplomat' seizoen 2: leuke genderswitch van 'The West Wing'
Het politieke thrillerdrama houdt de spanning erin, ook al voelt dit aan als een half seizoen.
Meer dan twintig jaar geleden was The West Wing van Aaron Sorkin hét voorbeeld van een intelligente politieke soap. Debora Cahn, een van de vele scenaristen en producenten van die serie, probeerde met het eerste seizoen van The Diplomat iets gelijkaardigs op te starten, met een genderswitch. Ondanks een paar mankementen slaagde ze daar zeer goed in. Maar zou ze dat volhouden in het tweede seizoen? Reken maar.
In het eerste seizoen trad Kate Wyler onverwacht aan als Amerikaanse ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk. Ze moest meteen aan de slag toen een Britse kruiser werd beschoten. Was het Iran? Of waren het de Russen? De Britse premier kondigde aan zo snel mogelijk vergelding te willen. In het tweede seizoen hoopt Kate vooralsnog de lont uit het kruitvat te halen, totdat ze te weten komt dat de mogelijke daders dichter bij huis zijn dan ze ooit had kunnen vermoeden.
The Diplomat mag dan zijn opgehangen aan een interessante premisse, het hart van de serie is Kates relatie met haar echtgenoot Hal. Kate en Hal zitten in zo’n situatie dat ze niet weten of ze nu moeten scheiden of samenblijven. Enerzijds heeft Hal de neiging om Kates voorzichtige aanpak te ondergraven en achter haar rug om dingen te doen die haar kunnen schaden. Anderzijds is hij de perfecte loodgieter en de enige in haar entourage die in crisistijden met geniale oplossingen op de proppen komt.
Zelden heb je een interessanter koppel op het scherm gezien. De gevoelens van Kate voor haar manipulatieve echtgenoot fluctueren van bewondering tot haat. Het ene moment vraagt ze hem welke jurk ze moet dragen en wat ze moet zeggen tegen de president, het volgende slaat ze hem in het gezicht en wil ze hem aan de andere kant van de wereld omdat hij een controversiële ontmoeting heeft gehad. Dit zijn twee politici die niet zonder elkaar kunnen, juist omdat ze als politici denken. Keri Russell en Rufus Sewell zijn het dreamteam om dat koppel te vertolken.
Speciale vermelding verdient Roy Kinnear als de Britse premier. Deze intelligente bullebak met een kort lontje, die een kruisbestuiving lijkt tussen Boris Johnson en David Cameron, stuurt een minister naar buiten met: "Of you go and fuck a friend!" Kinnear is zo hilarisch dat je hem mist wanneer hij niet meer in beeld is. Dit kan je niet zeggen van David Gyasi als Britse minister van buitenlandse zaken. Niet zijn fout. Hij is gewoon miscast. Wel leuk is het gastoptreden van Oscarwinnares Allison Janney, een oudgediende van The West Wing, als Amerikaanse vicepresident.
Verwacht echter geen dialogen à la The West Wing. Ze zijn wel snedig, maar duidelijk niet geschreven door Aaron Sorkin. Eveneens net iets minder dan in Sorkins hitserie is de geloofwaardigheid van de belangrijkste intrige. En toch... Ter verdediging van Cahn, die zonder enige twijfel de relatie tussen de VS en het VK heeft geresearcht, kun je stellen dat alles draait rond een wat-als-situatie. We blijven hier cryptisch om niets weg te geven, maar het zou best kunnen dat die situatie zich ooit voordoet.
Met slechts zes afleveringen en een verrassende, maar niet zo spectaculaire cliffhanger lijkt dit seizoen meer op het eerste deel van iets groters. Het bewijs daarvan kwam enkele weken geleden toen het derde seizoen werd aangekondigd. Netflix wacht dus niet op de kijkcijfers. Waarschijnlijk zat het derde seizoen (of, zo je wil, het tweede deel van seizoen twee) al lang in de planning. En maar goed ook, want je wil weten of Kate – bijna stond hier Kamala – kans maakt om president van de VS te worden.
The Diplomat is te zien bij Netflix.