Recensie
'Frasier' seizoen 2: de teruggekeerde psychiater voelt al iets minder onwennig
Frasiers herstart komt ditmaal een stuk beter uit de verf.
Regie: James Burrows, Kelsey Grammer, Kelly Park, e.a. | Cast: Kelsey Grammer (Frasier Crane), Jack Cutmore-Scott (Freddy Crane), Toks Olagundoye (Olivia Finch), Jess Salgueiro (Eve), Nicholas Lyndhurst (Alan Cornwall), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 22-31 minuten | Jaar: 2024
Dr. Frasier Crane is met afstand Kelsey Grammers meest bekende personage. De arrogante psychiater verscheen eerst als typetje in de populaire sitcom Cheers en werd daarna een icoon in zijn eigen spin-off, die tot 2004 liep. In 2023 vond Grammer het tijd om de inmiddels bejaarde psychiater terug te brengen. Dat voelde toen wat onwennig, maar gelukkig laat het tweede seizoen verbetering zien. Het resulteert in een oubollige maar comfortabel degelijke sitcom.
De nieuwe Frasier stond al direct met flink wat punten achter, want behalve Grammer keerde vrijwel niemand van de oude cast terug. Daardoor moest het eerste seizoen een hoop nieuwe personages introduceren. Allemaal figuren met sterke persoonlijkheden, maar niet altijd geslaagd. Wie wel terugkeerde, was Peri Gilpin als Roz Doyle, de oude radioproducer van Frasier. Zij laat zich in het tweede seizoen zelfs in meerdere afleveringen zien. Ook zien we wat bijpersonages uit de oude serie, maar de hoofdcast laat het opnieuw afweten.
Vooral Frasiers neurotische broer Niles schittert door afwezigheid, aangezien vertolker David Hyde Pierce bedankte voor de terugkeer. Jammer, want voor velen was dit het grappigste personage uit de originele serie. Dat blijkt opnieuw wanneer zijn zoon David een vlijmscherpe recensie van Niles voorleest over Frasiers manuscript voor zijn memoires. Kort gezegd: de broers kunnen nog steeds niet met of zonder elkaar.
David is met Frasier mee naar Boston gereisd om te studeren aan Harvard, waar de psychiater tegenwoordig lesgeeft. Die gaat daar vooral om met de cynische Britse hoogleraar Alan Cornwall en de overijverige directeur Olivia Finch. Ook raakt hij bevriend met zijn overbuurvrouw, de jonge alleenstaande moeder Eve, waarvan hij hoopt dat zijn zoon Freddy er nog eens mee aanpapt.
Het zijn een hoop personages om aan te wennen, maar dat lukt in het tweede seizoen stukken beter. De schrijvers hebben duidelijk geluisterd naar de kritiek en een paar eigenschappen van deze typetjes wat teruggeschroefd. Waar David in het eerste seizoen zo ongemakkelijk overkwam dat je vermoedde dat hij op het autismespectrum zat, verkeert hij nu meer op de achtergrond en blijven zijn neurotische momenten tot een minimum beperkt. Freddy is ook minder gedreven om zijn vader een hak te zetten en Eve praat niet meer uitsluitend over haar falende acteercarrière.
De sterkste verbeteringen zien we bij Olivia en Alan. Met haar zogenaamd perfecte zus krijgt Olivia een goede verklaring waarom ze in alles zo extreem ambitieus is. Ondertussen grijpt Alan niet meer naar de fles, omdat hij wil overkomen als een oude Victoriaanse Engelsman. Hij heeft wel degelijk een reden om zo depressief over te komen en in een van de betere afleveringen durft hij die aan Frasier te vertellen.
Dat Roz vaker opduikt in de nieuwe avonturen dreigt geforceerd over te komen, maar de schrijvers weten telkens goede redenen te vinden waarom ze in de streken van Frasier terechtkomt. Daarover gesproken: een van de bekendste onderdelen van de oude sitcom is dat Frasiers feestjes altijd in het honderd lopen door zijn extreme drang naar perfectionisme. Een leuke twist dus dat hij in het nieuwe seizoen expres een van zijn feestjes moet verpesten… waardoor het een groot succes wordt. Erg grappig!
Frasier gaat nooit meer hetzelfde niveau bereiken als in de jaren negentig, omdat komedie nu eenmaal is veranderd. Je merkt dat aan alles in de nieuwe serie: de sets zien er nep uit, de lachband voelt oubollig en bij veel van de dialogen weet je niet of je moet lachen of met je ogen rollen. Maar die drang naar oud en vertrouwd is precies wat sommige streamingdiensten zoeken. Wat dat betreft zijn de nieuwe sessies met Frasier absoluut een aanrader, dus de tweede afspraak kun je meteen in de agenda zetten.
Frasier is te zien bij SkyShowtime.
Dr. Frasier Crane is met afstand Kelsey Grammers meest bekende personage. De arrogante psychiater verscheen eerst als typetje in de populaire sitcom Cheers en werd daarna een icoon in zijn eigen spin-off, die tot 2004 liep. In 2023 vond Grammer het tijd om de inmiddels bejaarde psychiater terug te brengen. Dat voelde toen wat onwennig, maar gelukkig laat het tweede seizoen verbetering zien. Het resulteert in een oubollige maar comfortabel degelijke sitcom.
De nieuwe Frasier stond al direct met flink wat punten achter, want behalve Grammer keerde vrijwel niemand van de oude cast terug. Daardoor moest het eerste seizoen een hoop nieuwe personages introduceren. Allemaal figuren met sterke persoonlijkheden, maar niet altijd geslaagd. Wie wel terugkeerde, was Peri Gilpin als Roz Doyle, de oude radioproducer van Frasier. Zij laat zich in het tweede seizoen zelfs in meerdere afleveringen zien. Ook zien we wat bijpersonages uit de oude serie, maar de hoofdcast laat het opnieuw afweten.
Vooral Frasiers neurotische broer Niles schittert door afwezigheid, aangezien vertolker David Hyde Pierce bedankte voor de terugkeer. Jammer, want voor velen was dit het grappigste personage uit de originele serie. Dat blijkt opnieuw wanneer zijn zoon David een vlijmscherpe recensie van Niles voorleest over Frasiers manuscript voor zijn memoires. Kort gezegd: de broers kunnen nog steeds niet met of zonder elkaar.
David is met Frasier mee naar Boston gereisd om te studeren aan Harvard, waar de psychiater tegenwoordig lesgeeft. Die gaat daar vooral om met de cynische Britse hoogleraar Alan Cornwall en de overijverige directeur Olivia Finch. Ook raakt hij bevriend met zijn overbuurvrouw, de jonge alleenstaande moeder Eve, waarvan hij hoopt dat zijn zoon Freddy er nog eens mee aanpapt.
Het zijn een hoop personages om aan te wennen, maar dat lukt in het tweede seizoen stukken beter. De schrijvers hebben duidelijk geluisterd naar de kritiek en een paar eigenschappen van deze typetjes wat teruggeschroefd. Waar David in het eerste seizoen zo ongemakkelijk overkwam dat je vermoedde dat hij op het autismespectrum zat, verkeert hij nu meer op de achtergrond en blijven zijn neurotische momenten tot een minimum beperkt. Freddy is ook minder gedreven om zijn vader een hak te zetten en Eve praat niet meer uitsluitend over haar falende acteercarrière.
De sterkste verbeteringen zien we bij Olivia en Alan. Met haar zogenaamd perfecte zus krijgt Olivia een goede verklaring waarom ze in alles zo extreem ambitieus is. Ondertussen grijpt Alan niet meer naar de fles, omdat hij wil overkomen als een oude Victoriaanse Engelsman. Hij heeft wel degelijk een reden om zo depressief over te komen en in een van de betere afleveringen durft hij die aan Frasier te vertellen.
Dat Roz vaker opduikt in de nieuwe avonturen dreigt geforceerd over te komen, maar de schrijvers weten telkens goede redenen te vinden waarom ze in de streken van Frasier terechtkomt. Daarover gesproken: een van de bekendste onderdelen van de oude sitcom is dat Frasiers feestjes altijd in het honderd lopen door zijn extreme drang naar perfectionisme. Een leuke twist dus dat hij in het nieuwe seizoen expres een van zijn feestjes moet verpesten… waardoor het een groot succes wordt. Erg grappig!
Frasier gaat nooit meer hetzelfde niveau bereiken als in de jaren negentig, omdat komedie nu eenmaal is veranderd. Je merkt dat aan alles in de nieuwe serie: de sets zien er nep uit, de lachband voelt oubollig en bij veel van de dialogen weet je niet of je moet lachen of met je ogen rollen. Maar die drang naar oud en vertrouwd is precies wat sommige streamingdiensten zoeken. Wat dat betreft zijn de nieuwe sessies met Frasier absoluut een aanrader, dus de tweede afspraak kun je meteen in de agenda zetten.
Frasier is te zien bij SkyShowtime.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag 