Recensie
'Star Wars: Skeleton Crew': een avontuur dat de zin voor avontuur van kinderen beloont
Deze bemanning sluit je in je hart. Zeker dat blauwe olifantje.
Regie: David Lowery, Jon Watts, Bryce Dallas Howard, e.a. | Cast: Ravi Cabot-Conyers (Wim), Robert Timothy Smith (Neel), Ryan Kiera Armstrong (Fern), Kyriana Kratter (KB), Jude Law (Jod Na Nawood), Kerry Condon (Fara), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 42-49 minuten | Jaar: 2024-2025
Hoewel de openingsscène van de nieuwste Star Wars-serie erg op die van A New Hope, laten we hierin de Skywalkers, Mandaloreans, het Keizerrijk en zelfs de (echte) Jedi even voor wat ze zijn. Star Wars: Skeleton Crew draait om de ruimteodyssee van een kwartet gewone kinderen, vergezeld door de leukste ruimteschelm sinds Han Solo. Ook de verplichte pratende robot is aan boord, dus alle ingrediënten voor acht vermakelijke afleveringen zijn aanwezig.
De schoolgaande kids vinden een aftands, verlaten ruimteschip en drukken natuurlijk op de verkeerde knop. Zoeeef, daar schieten ze met lichtsnelheid het sterrenstelsel in. Wat volgt is een aaneenschakeling van mini-avontuurtjes terwijl ze zoeken naar hun thuisplaneet, die de wonderlijke naam At Attin draagt. De ongeplande reis brengt hen langs verschillende locaties waar steeds een nieuw stukje van de puzzel moet worden gelegd om de weg terug te vinden.
At Attin is namelijk letterlijk en figuurlijk in nevelen gehuld. Onder ruimtepiraten en andere meedogenloze gelukszoekers leeft de legende dat er een enorme schat te vinden is, maar niemand weet waar die ligt. Als blijkt dat de kinderen keizerlijke munten bezitten, is de interesse van al dat ruimtetuig helemaal gewekt. De grootste boef die hun pad kruist is de piratenkapitein Jod, een opportunist van het zuiverste soort die ondanks zijn soms charmante presentatie aan kindermishandeling doet wanneer dat in zijn voordeel werkt.
Het laagdrempelige Skeleton Crew dient puur ter vermaak en slaagt daar uitstekend in. Het is een avontuur dat de zin voor avontuur van de kinderen beloont, zowel vanuit het perspectief van de personages als dat van de kijkers. Voordat de beste vrienden Wim en Neel aan hun grote reis beginnen zien we ze in de schoolbanken zitten, maar liever spelen ze buiten en doen ze alsof ze Jedi zijn. Ze verzamelen actiefiguurtjes en maken de geluiden die elk kind maakt wanneer die in een denkbeeldig laserzwaardduel verzeild raakt. Zzzzzzhhhiiiing!
Het is verfrissend en vaak behoorlijk komisch dat de vier kinderen tijdens de reis gewoon echt kinderen blijven, ook al is de inzet vaak hun leven. Tussen alle spannende en grootse gebeurtenissen vinden ze genoeg tijd om te spelen, te kibbelen, naïef te zijn of zich juist zorgen te maken over dingen waar ze zich helemaal geen zorgen over hoeven te maken, maar die voor de beleving van een kind wel heel groot kunnen zijn. Skeleton Crew trapt niet in de val dat de kids het grotere volk constant te slim af zijn of wijsheden gaan orakelen die niet bij hun leeftijd passen.
Hun overleven berust dan ook veel meer op geluk dan op wijsheid of kunde. Sterker nog, het plot hangt vaak van toevalligheden en onzinnigheden aan elkaar. Maar door de enthousiaste cast, het hoge tempo en de speelse sfeer is dat geen enkel probleem. Onvergetelijke avonturen als The Goonies, Willow en de Indiana Jones-films werden ook niet gehinderd door al te strikte logica. Zolang we maar worden vermaakt – en dat worden we.
Een en ander is niet in de laatste plaats te danken aan het olifantje in de kamer: Neel. Ach, wat een schatje! Flapoortjes, een slurfje, paarse tuinbroek en de meest innemende persoonlijkheid. Zonder de andere kindacteurs tekort te willen doen, kan rustig worden gesteld dat Robert Timothy Smith de show steelt, zelfs zonder zijn gezicht te laten zien. Wat een galactisch grote upgrade na de pijnlijk slechte acteerprestaties van de jonge Mae en Osha in The Acolyte. Castingdirector Sarah Finn (Agatha All Along, Deadpool & Wolverine) heeft zich bijzonder goed van haar taak gekweten.
Dat geldt ook voor het aantrekken van Jude Law als de vrijbuiter Jod. Law heeft de juiste mengeling van charisma, arrogantie en sulligheid om de hebberige ruimteschelm te portretteren. Geholpen door de uitstekend geschreven dialogen heeft hij vaak de lachers op zijn hand. Skeleton Crew is sowieso een van de grappigste Star Wars-producties onder het Disney-regime. Niet omdat iedereen constant probeert gevat uit de hoek te komen, zoals in het Marveleske The Rise of Skywalker, maar omdat de komische momenten voortvloeien uit de persoonlijkheden en relaties van de personages.
Naast het avontuur, de innemende acteerprestaties en de humor heeft Skeleton Crew ook visueel genoeg te bieden. De decors, locaties, kostuums, marionetten en CGI zijn van een prima niveau en creëren een levendige, doorleefde sfeer. Meer Andor, minder The Acolyte. Tal van nieuwe buitenaardse wezen(tje)s worden geïntroduceerd (een van de kinderen zegt op een gegeven moment: "Kijk, aliens!"), wat altijd een deel van de magie van dit verre sterrenstelsel blijft. George Lucas zegt dikwijls dat Star Wars bedoeld is voor kinderen. Skeleton Crew is een uitstekende exponent van die gedachte, maar ouders mogen deze serie ook zeker bekijken.
Star Wars: Skeleton Crew is te zien bij Disney+.
Hoewel de openingsscène van de nieuwste Star Wars-serie erg op die van A New Hope, laten we hierin de Skywalkers, Mandaloreans, het Keizerrijk en zelfs de (echte) Jedi even voor wat ze zijn. Star Wars: Skeleton Crew draait om de ruimteodyssee van een kwartet gewone kinderen, vergezeld door de leukste ruimteschelm sinds Han Solo. Ook de verplichte pratende robot is aan boord, dus alle ingrediënten voor acht vermakelijke afleveringen zijn aanwezig.
De schoolgaande kids vinden een aftands, verlaten ruimteschip en drukken natuurlijk op de verkeerde knop. Zoeeef, daar schieten ze met lichtsnelheid het sterrenstelsel in. Wat volgt is een aaneenschakeling van mini-avontuurtjes terwijl ze zoeken naar hun thuisplaneet, die de wonderlijke naam At Attin draagt. De ongeplande reis brengt hen langs verschillende locaties waar steeds een nieuw stukje van de puzzel moet worden gelegd om de weg terug te vinden.
At Attin is namelijk letterlijk en figuurlijk in nevelen gehuld. Onder ruimtepiraten en andere meedogenloze gelukszoekers leeft de legende dat er een enorme schat te vinden is, maar niemand weet waar die ligt. Als blijkt dat de kinderen keizerlijke munten bezitten, is de interesse van al dat ruimtetuig helemaal gewekt. De grootste boef die hun pad kruist is de piratenkapitein Jod, een opportunist van het zuiverste soort die ondanks zijn soms charmante presentatie aan kindermishandeling doet wanneer dat in zijn voordeel werkt.
Het laagdrempelige Skeleton Crew dient puur ter vermaak en slaagt daar uitstekend in. Het is een avontuur dat de zin voor avontuur van de kinderen beloont, zowel vanuit het perspectief van de personages als dat van de kijkers. Voordat de beste vrienden Wim en Neel aan hun grote reis beginnen zien we ze in de schoolbanken zitten, maar liever spelen ze buiten en doen ze alsof ze Jedi zijn. Ze verzamelen actiefiguurtjes en maken de geluiden die elk kind maakt wanneer die in een denkbeeldig laserzwaardduel verzeild raakt. Zzzzzzhhhiiiing!
Het is verfrissend en vaak behoorlijk komisch dat de vier kinderen tijdens de reis gewoon echt kinderen blijven, ook al is de inzet vaak hun leven. Tussen alle spannende en grootse gebeurtenissen vinden ze genoeg tijd om te spelen, te kibbelen, naïef te zijn of zich juist zorgen te maken over dingen waar ze zich helemaal geen zorgen over hoeven te maken, maar die voor de beleving van een kind wel heel groot kunnen zijn. Skeleton Crew trapt niet in de val dat de kids het grotere volk constant te slim af zijn of wijsheden gaan orakelen die niet bij hun leeftijd passen.
Hun overleven berust dan ook veel meer op geluk dan op wijsheid of kunde. Sterker nog, het plot hangt vaak van toevalligheden en onzinnigheden aan elkaar. Maar door de enthousiaste cast, het hoge tempo en de speelse sfeer is dat geen enkel probleem. Onvergetelijke avonturen als The Goonies, Willow en de Indiana Jones-films werden ook niet gehinderd door al te strikte logica. Zolang we maar worden vermaakt – en dat worden we.
Een en ander is niet in de laatste plaats te danken aan het olifantje in de kamer: Neel. Ach, wat een schatje! Flapoortjes, een slurfje, paarse tuinbroek en de meest innemende persoonlijkheid. Zonder de andere kindacteurs tekort te willen doen, kan rustig worden gesteld dat Robert Timothy Smith de show steelt, zelfs zonder zijn gezicht te laten zien. Wat een galactisch grote upgrade na de pijnlijk slechte acteerprestaties van de jonge Mae en Osha in The Acolyte. Castingdirector Sarah Finn (Agatha All Along, Deadpool & Wolverine) heeft zich bijzonder goed van haar taak gekweten.
Dat geldt ook voor het aantrekken van Jude Law als de vrijbuiter Jod. Law heeft de juiste mengeling van charisma, arrogantie en sulligheid om de hebberige ruimteschelm te portretteren. Geholpen door de uitstekend geschreven dialogen heeft hij vaak de lachers op zijn hand. Skeleton Crew is sowieso een van de grappigste Star Wars-producties onder het Disney-regime. Niet omdat iedereen constant probeert gevat uit de hoek te komen, zoals in het Marveleske The Rise of Skywalker, maar omdat de komische momenten voortvloeien uit de persoonlijkheden en relaties van de personages.
Naast het avontuur, de innemende acteerprestaties en de humor heeft Skeleton Crew ook visueel genoeg te bieden. De decors, locaties, kostuums, marionetten en CGI zijn van een prima niveau en creëren een levendige, doorleefde sfeer. Meer Andor, minder The Acolyte. Tal van nieuwe buitenaardse wezen(tje)s worden geïntroduceerd (een van de kinderen zegt op een gegeven moment: "Kijk, aliens!"), wat altijd een deel van de magie van dit verre sterrenstelsel blijft. George Lucas zegt dikwijls dat Star Wars bedoeld is voor kinderen. Skeleton Crew is een uitstekende exponent van die gedachte, maar ouders mogen deze serie ook zeker bekijken.
Star Wars: Skeleton Crew is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Vorige dag