'The Night Agent' seizoen 2: onderstreept hoezeer dit een kloon is van '24'
De hoofdrolspeler krijgt het voor elkaar om er zowaar op achteruit te gaan.
24 sloeg in 2001 in als een bom. Hoe spannend om in real-time een gespecialiseerd team een grote dreiging te zien voorkomen, binnen letterlijk vierentwintig uur. De serie heeft het heel wat seizoenen volgehouden voordat het publiek er klaar mee was. Maar één terecht punt van kritiek is dat de real-time zeer ongeloofwaardig was. Het is bijvoorbeeld onmogelijk om in Los Angeles binnen enkele minuten van A naar B te rijden. Voor wie genoot van deze serie, is er The Night Agent, dat niet aan een klok zit geankerd.
Na in het eerste seizoen zijn talent te hebben bewezen, is Peter nu officieel een Night Agent. Wanneer een missie in Thailand in de soep loopt en zijn partner wordt vermoord, concludeert hij dat er een mol is. Terwijl hij onderduikt in New York, gaat Rose naar hem op zoek. Want ze vindt het maar niks dat hij uit het niets ophield met communiceren.
De twee vinden elkaar net op tijd om samen een nieuw complot te ontrafelen. En dat is een missie die non-stop duurt. Alleen komt er nu niet om de zoveel tijd een klok in beeld die laat zien hoeveel minuten er zijn verstreken. Niet dat dit The Night Agent een betere serie maakt dan 24.
Om te beginnen is die spannend klinkende titel er enkel omdat het allemaal begon met Peter die 's nachts in de kelder van het Witte Huis naast een noodtelefoon moest zitten. Die telefoon zou zo goed als zeker nooit overgaan. In seizoen twee is het plotseling hartstikke normaal dat Night Agents via die hulplijn om assistentie vragen. En waar Jack Bauer met passie en gelaagdheid werd vertolkt door Kiefer Sutherland, moeten we het voor Peter Sutherland (subtiel, hè?) doen met Gabriel Basso (Hillbilly Elegy) die ditmaal zowaar minder acteertalent laat zien dan in het eerste seizoen.
Peter is sowieso geschreven als een redelijk nietszeggend figuur. Rose toont meer onderliggende emoties en karaktertrekken, maar de schrijvers falen wel wat betreft haar trauma. In plaats van te doen alsof er geen enkel effect was van wat ze in het eerste seizoen heeft meegemaakt, introduceren ze een mooi plotlijntje over de enorme stress die ze eraan heeft overgehouden. En doen hier vervolgens niets mee. De psycholoog keert terug in één korte scène en daar blijft het bij.
Maar goed, de makers van The Night Agent willen hun publiek graag verzadigen middels actie. De eerste twee afleveringen zijn haast als een razende trein. Dat geeft deze serie geen extra inhoud, maar het is best indrukwekkend hoe de spanning erin wordt gehouden. En zoals wel vaker wanneer de kijker is gelokt met spektakel, kakt de boel voor het middenstuk in en keert de sensatie pas terug wanneer het seizoen richting het einde gaat.
Het plot wordt gevuld met een hoop personages en flashbacks: drie maanden geleden met die, zes jaar geleden met zus, zestien jaar geleden met zo. Gooi daar nog wat doodlopende eindjes bij en het is bij vlagen nog amper te volgen hoe alles in elkaar steekt, omdat het vanwege al die doodlopende eindjes helemaal niet zo complex is als het lijkt. Er moeten simpelweg tien afleveringen gevuld worden en Netflix gaat ervanuit dat fans van het eerste seizoen kunnen leven met losse flodders.
Een meer opvallende verschijning is Amanda Warren als Peters leidinggevende, die met een koele blik autoriteit uitstraalt, oprechte sympathie toont en keiharde leugens vertelt. Wij kunnen ook nog genieten van de aanwezigheid van de Nederlander Marwan Kenzari, die er ook een paar woordjes in zijn moerstaal ingooit. Zijn Amerikaanse accent is inmiddels niet verkeerd.
Wegens het succes van het eerste seizoen werd er al een derde beloofd nog voordat dit tweede verscheen, dus daar worden opzichtig al wat zaadjes voor geplant. En wie van dat eerste seizoen genoot, zal tevreden zijn dat dit tweede dat zo ongeveer hetzelfde voorschotelt en dat nog meer dan voorheen in de stijl van 24 doet. Het succes heeft er ook voor gezorgd dat het allemaal wat meer mocht kosten, met name op het gebied van stunts.
Een van de redenen voor het succes is dat The Night Agent geen hoogvlieger is. Het is een oppervlakkige actieserie gemaakt voor het kleine scherm. Dat mag, daar is niet per definitie iets mis mee. Aan de andere kant staat de vooruitgang van televisie bij een serie als deze volledig stil. Niet geschikt dus voor abonnees die hopen op iets meer dan dat wat al vele malen eerder is gedaan.
The Night Agent is te zien bij Netflix.