Regie: Laura Bispuri | Cast: Alba Rohrwacher (Lenù), Irene Maiorino (Lila), Fabrizio Gifuni (Nino), Lino Musella (Marcello), Salvatore Striano (Rino), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 47-64 minuten | Jaar: 2024

Na bijna drie jaar wachten wordt het aangrijpende verhaal van Lenù en Lila, de jeugdvriendinnen wier levens onlosmakelijk verbonden zijn, eindelijk afgesloten. Wie de eerste drie seizoenen van De Geniale Vriendin nog niet heeft gezien, moet alles laten vallen en die meteen gaan bingen. Deze Napolitaanse serie is namelijk het allerbeste wat televisie op het gebied van familie- en streekverhalen te bieden heeft. Ook het slotstuk van de verfilming van Elena Ferrantes geniale romanreeks biedt weer evenveel pure kwaliteit.

Ondanks een nieuwe regisseur heeft de serie nog steeds dezelfde sfeer, toon en intensiteit, al worden de meeste personages nu door oudere acteurs gespeeld. Alba Rohrwacher, die voor alle seizoenen de voice-over verzorgde en van wie we in de slotscène van seizoen drie al een glimp opvingen, is de nieuwe Lenù en Irene Maiorino de nieuwe Lila. Het is misschien even wennen om niet meer naar de vertrouwde gezichten van Margherita Mazzucco en Gaia Girace te kijken, maar de onderdompeling in beider levens is na enkele afleveringen alweer compleet.

Alhoewel, van Lila vernemen we niet zoveel aan het begin van dit vierde seizoen. We duiken vooral in de giftige relatie van Lenù met de aalgladde Nino. Deze man haalt altijd het slechtste in Lenù naar boven: destructieve naïviteit, onzeker makende jaloezie en zelfs onverschilligheid ten aanzien van haar eigen dochters. Het is een frustrerend gezicht. Lenù blijft zichzelf meten aan het oordeel van anderen en ook in haar schrijverscarrière durft ze maar niet op haar eigen kompas te varen. Nino, Lila, haar uitgever en zelfs haar 'vijanden' staan eigenlijk altijd aan het roer.

De Geniale Vriendin geeft alle personages die we al vanaf hun vroege jeugd kennen een waardig en soms onwaardig afscheid in dit extra lange slotseizoen, maar trapt niet in de val om alle verhaallijnen heel precies af te ronden. Deze levens lopen ook na de laatste scène nog door. Het is altijd de kracht van de serie geweest – voor een groot deel natuurlijk te danken aan het bronmateriaal van Ferrante – om platgetreden narratieve technieken, die we zó gewend zijn in films en series dat we ze niet eens meer als dusdanig herkennen, te logenstraffen.

Dit laatste komt tot uiting in zowel de grootste thema's als de kleinste details. Liefde, wraak, verzoening en zelfverwezenlijking vormen in het echte leven nooit zo'n perfecte boog als veel verhalen ons willen doen geloven, maar volgen vaak een grillig pad waarvan de uitkomst lang niet altijd zo mooi uitkomt. Heftige conflicten en gevoelens vinden vaak geen weerklank en ebben soms ook gewoon weer weg. De Geniale Vriendin valt in die zin geheel buiten het stramien van de moderne, voorspelbare opbouw van veel producties. Beide typen vertellingen hebben bestaansrecht, maar de onvoorspelbare is veel meer gegrond in de werkelijkheid.

Die onvoorspelbaarheid zit ook in de manier waarop sommige scènes zijn opgebouwd. Wanneer een van de personages naarstig naar iemand op zoek is en we een vrachtwagen voorbij zien rijden, is de verwachting dat diegene aan de andere kant van de weg zal opdoemen, zoals we al zo vaak hebben gezien bij dit soort scènes. Maar nee, het moment gaat voorbij. Het leven is geen film.

Visueel is De Geniale Vriendin weer tot in de puntjes verzorgd. Het tijdsbeeld van rond 1980 wordt minutieus gereconstrueerd. De serie zet de juiste auto's, kleding, huizenblokken, inrichtingen en nieuwsbeelden haast achteloos perfect op het scherm. Dit ís de wereld van Lenù en Lila in de roerige tijden van Italië en Napels in het bijzonder. Een wereld waarin wij gelukkig nog tien afleveringen mogen vertoeven.

Regie: Nicole van Kilsdonk, Jamille van Wijngaarden | Cast: Wesley van Klink (Bennie), Hadewych Minis (Susanne), Fedja van Huêt (Kars), Damaris de Jong (Tess), Mo Braun (Jonas), Noortje Herlaar (Ceciel), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 41-46 minuten | Jaar: 2025

Acteur Barry Atsma verloor in 2023 zijn oudere broer Rimmert aan het coronavirus. Rimmert had het syndroom van Down. Atsma schreef op Instagram: "Hij leerde mij vele levenslessen: onvoorwaardelijk liefhebben, niet oordelen, je écht verbinden met de mensen om je heen en vol overgave plezier hebben." Atsma verwerkte zijn ervaringen, observaties en herinneringen aan zijn broer in een mooie, gebalanceerde televisieserie.

Bennie gaat niet alleen over de op Rimmert gebaseerde Bennie, maar over het hele gezinssysteem waar hij onderdeel van is. Hierin is iedereen met elkaar verbonden. Tijdens een groepstherapie maakt een van de gezinsleden een zogeheten 'familieopstelling' met andere mensen in de rollen van ouders, jongere broer en oudere zus. Degene die Bennie voor moet stellen pakt er een stoel bij en gaat erop staan, hoog boven de rest uittorenend. Dit beeldt uit hoe groot Bennies impact is op de levens van de anderen.

De achttiende verjaardag van Bennie en de groeiende drang om zijn vleugels uit te slaan brengen roerige tijden naar het gezin van vijf. Broer Jonas voelt zich amper gezien, zus Tess neemt veel te veel verantwoordelijkheden op zich, moeder Susanna heeft moeite met loslaten en ook bij vader Kars broeit van alles, ook al reageert hij aanvankelijk nog zo laconiek op de toenemende problemen. Iedereen maakt interessante ontwikkelingen door, niet in de laatste plaats Bennie zelf.

Onafhankelijkheid is een heikel thema waar het mensen met het syndroom van Down betreft. Hoe gaat dat qua huisvesting, omgaan met nieuwe mensen, dagbesteding of werk en – onvermijdelijk –seks? Over dat laatste zegt Kars tegen Susanna: "We hebben het er met hem over als het moment daar is." Waarop zij vraagt: "Wat als dit het moment is?" En inderdaad, Bennie wordt verliefd, leert lessen in intimiteit en verkent andere relaties dan die met zijn familieleden. Iemand zegt tegen hem: "Mensen zoals jij kunnen geen verhoudingen hebben." Maar dat is natuurlijk onzin.

De serie laat zien dat de ontwikkeling naar volwassenheid van mensen met Down unieke, maar juist ook algemene vraagstukken met zich meebrengt. Het proces verloopt misschien trager en ogenschijnlijk kinderlijker, maar ook Bennie moet leren omgaan met spanning, jaloezie, verdriet, vrijheid en verantwoordelijkheid. Al deze facetten van het leven worden in Bennie geconstrueerd zoals alleen iemand met directe ervaring met de materie kan overbrengen. Een buitenstaander kan onmogelijk de nuances vangen en de processen schetsen zoals Atsma dat doet.

Dat betekent niet dat elke verhaallijn even geloofwaardig is. Vooral de belevenissen van de jongste telg lijken wat vergezocht. Desondanks wordt duidelijk getoond hoe de aanwezigheid van een persoon met Down de familiestructuur beïnvloedt. Iedereen houdt met hart en ziel van Bennie, maar de omgang met hem gaat ook gepaald met heftige negatieve gevoelens en gebeurtenissen. Bennie leert ons op integere wijze dat we onze ogen daar niet voor hoeven te sluiten. Kars zegt: "Ik vind het soms echt niet te doen, maar ik zou het niet anders willen."

Een van de grootste verdiensten van Bennie is dat geen van de mensen met een beperking wordt neergezet als een (vertederende) clown, maar dat alle personages uiterst serieus worden genomen. Er zijn geen geforceerde plotwendingen waarin Bennie iedereen te slim af is of het leven ineens één groot feest is.

In de titelrol weet Wesley van Klink de bedachtzaamheid, de frustratie en het verdriet, maar ook de leermomenten goed uit te beelden. De langere dialogen zijn soms wat lastiger te volgen en voelen wel erg precies voorgeschreven, maar in de kleine gebaren en uitdrukkingen schittert Van Klink. Het maakt van Bennie een unieke, leerzame, maar ook gewoon zeer onderhoudende serie.

Regie: Daniel Prochaska | Cast: Anna Maria Mühe (Brünhilde Blum), Yousef Swaid (Reza Shadid), Britta Hammelstein (Major Birgit Wallner), Robert Palfrader (Wilhelm Danzberger), Dominic Marcus Singer (Daniel Lambert), Michou Friez (Johanna Schoenborn), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 45-48 minuten | Jaar: 2025

Bernhard Aichner schreef drie boeken over Brünhilde Blum, een Oostenrijkse begrafenisondernemer met de slechte gewoonte om mensen om zeep te helpen, dus mag je haar ook in drie seizoenen Totenfrau verwachten. Seizoen twee zal de Blum-fans zeker verblijden, ook al ligt de geloofwaardigheid ditmaal wat lager dan in het eerste seizoen. Maar geen haan die daarnaar kraait, want Totenfrau ambieert niets anders te zijn dan een vlotte thriller en kijkt in de hoedanigheid erg makkelijk weg.

Twee jaar na de gebeurtenissen van het eerste seizoen meent Blum dat ze veilig is. Er zijn namelijk geen concrete bewijzen tegen haar, al gelooft de politie wel degelijk dat ze betrokken is bij de verdwijning van enkele mannen. Een opgegraven lijkkist en de vondst van nog een ander lijk, versneden en verpakt in cellofaan, verandert de zaken. Majoor Wallner van de staatspolitie keert terug, vastberaden om Blum te arresteren, en een vrouwenhandelaar en maker van snuff-films komt orde op zaken te stellen.

Blum wordt dus van twee kanten belaagd en voelt zich steeds verder ingesloten. Maar de wraakgodin in haar komt opnieuw naar buiten wanneer haar dochter wordt ontvoerd. Uiteraard kan Blum het niet laten om tijdens haar queeste – nog maar eens – een spoor van lijken achter zich te laten. "Es war ein Unfall", klinkt ze dan bloedserieus. Maar als kijker vergeef je haar alles, want tenslotte helpt ze alleen doorslechte mensen om zeep. Al mag ze als klunzende moordenaar soms blij zijn dat ze door haar assistent wordt bijgestaan.

Aichners eerste boek over Blum, Wraakgodin, is lang niet zo origineel als velen zouden denken. Het plot komt bijna letterlijk uit The Bride Wore Black, een novelle van Cornell Woolrich uit 1940 (die François Truffaut in 1968 verfilmde met Jeanne Moreau in de hoofdrol): een vrouw neemt wraak op de vier mannen die haar echtgenoot hebben gedood. Aichner heeft van de protagonist een begrafenisondernemer gemaakt die zo veel doden heeft gezien dat ze niets voelt wanneer ze zelf iemand naar het hiernamaals stuurt. Ze handelt weliswaar uit wraak, maar er zit toch wel een Dextertje in haar verscholen.

Blum heeft ook wat weg van Lisbeth Salander uit de Millennium-trilogie, die het eveneens gemunt had op sadistische, vrouwonvriendelijke mannen. Wanneer Blum – cool met haar reflecterende helm – op haar motor over de wegen van het besneeuwde Tirol raast, kan je niet anders dan aan de wraakzuchtige Zweedse hacker denken. Over die associatie hoeft niemand over te vallen, want als schrijver kun je maar beter stelen van de beste. Met de vele platgetreden paden in het genre is er sowieso nog maar weinig ruimte voor iets volledig origineels.

Het is verleidelijk te fantaseren wat Joel en Ethan Coen met het Blum-concept zouden hebben gedaan, gezien de vele potentiële zwarte humor. Regisseur Daniel Prochaska maakt daar te weinig gebruik van. Er zijn momenten die voor lachsalvo's zouden kunnen zorgen als ze net iets absurder waren geweest, zoals wanneer Blum iemand in een doodskist ontvoert om vervolgens vast te stellen dat hij aan een hartaanval is bezweken. Maar Prochaska houdt het allemaal te ernstig, bang dat hij met humor de spanning ondergraaft.

Maar wanneer de humor wordt afgeblokt, sijpelt er toch satire naar buiten. Het o zo vreedzame Tirol, bekend om zijn lederhosen, apfelstrudel en gejodel, is in Totenfrau een rattennest vol verkrachters, moordenaars, vrouwensmokkelaars, perverselingen en corrupte agenten en politici. Wanneer het zoveelste lijk letterlijk uit de kast valt, verzucht de plaatselijke politiecommissaris: "Houdt het dan nooit op?"

Het beste aan Totenfrau is nog steeds hoofdrolspeler Anna Maria Mühe. Met haar blonde haren en open blik gaat ze direct met de sympathie van de kijker aan de haal. Maar haar uiterst kille reactie op al wat dood is, onthult een onvatbare duisternis. Bij Lisbeth Salander kon je die duisternis van haar gezicht aflezen, bij Brünhilde Blum niet zozeer. En dat maakt haar toch een beetje fascinerend.

Regisseur en acteur Osgood "Oz" Perkins is de zoon van wijlen Anthony Perkins, die Norman Bates speelde in de klassieker Psycho. Je kunt zeggen dat hij de voetsporen van zijn vader volgt en dit is duidelijk met succes. Zijn horrorthriller Longlegs pakt de koppositie in de lijst.

Perkins schreef en regisseerde de film. Maika Monroe, Nicolas Cage, Alicia Witt, KIernan Shipka, Blair Underwood en Michelle Choi-Lee spelen de overige hoofdrollen.

Ontvangst

Longlegs] deed het goed in de bioscoop en wordt door critici gewaardeerd met 86%. De kijkers zijn wat strenger, aangezien de Popcornmeter een waardering van 61% laat zien.

Volgens critici: "'Longlegs' brengt op effectieve wijze paniek over op de kijker. Deze satanische horrofilm heeft een chaotische en nachtmerrie-achtige prestatie van Nicolas Cage en is doordrenkt van een ongemakkelijke sfeer".

Waar te zien?

Longlegs kun je streamen op Prime Video.



Synopsis: De FBI-agente Lee (Monroe) moet een seriemoordenaar zien op te sporen. De clues die deze achterlaat zijn stuk voor stuk van occulte aard. Lee moet de puzzels zien op te lossen om verdere slachtoffers te voorkomen.

Sylvester Stallone keert terug als Dwight "The General" Manfredi in het derde seizoen van Tulsa King. De populaire misdaadserie blijft een succes en krijgt een vervolg op Paramount+.

De opnames voor het nieuwe seizoen zijn gestart in Atlanta en Oklahoma. Gezien het enorme succes van het tweede seizoen is deze verlenging geen verrassing. De première van seizoen twee brak records als de best bekeken wereldwijde lancering op Paramount+, en de show bleef een van de meest gestreamde titels volgens Nielsen.

Veranderingen achter de schermen

Opvallend is dat enkele sleutelfiguren uit het vorige seizoen niet genoemd worden in de aankondiging. Schrijver Terence Winter, die eerder een wisselende betrokkenheid had, lijkt niet terug te keren. Ook Craig Zisk, die een belangrijke rol speelde als regisseur en producent, ontbreekt.

Een exacte premièredatum voor seizoen drie is nog niet bekend, maar de verwachting is dat de serie eind dit jaar terugkeert.

Stallone's nieuwe politieke rol

Naast zijn rol in Tulsa King kreeg Stallone in januari een politieke benoeming. Hij werd, samen met Mel Gibson en Jon Voight, door Donald Trump aangewezen als "Special Ambassador" voor Hollywood. Wat deze titel precies inhoudt, is nog onduidelijk.

It's official! 🔥 #TulsaKing Season 3 is in the works! 👊 pic.twitter.com/HIV3ugLpLj

— Tulsa King (@TulsaKing) March 18, 2025

Taylor Sheridan blijft druk bezig met meerdere producties voor Paramount+, waaronder Landman, 1923, Lioness en Mayor of Kingstown.

Productie en verwachtingen

De productie van Tulsa King ligt in handen van MTV Entertainment Studios en 101 Studios. Onder de uitvoerend producenten bevinden zich onder andere Taylor Sheridan, Sylvester Stallone, David C. Glasser en Bob Yari.

Met de start van de opnames lijkt seizoen drie op weg om net zo’n grote hit te worden als de voorgaande seizoenen. Fans kunnen zich opnieuw verheugen op de belevenissen van Dwight Manfredi in de onderwereld van Oklahoma.

Nurse Ratched uit de iconische psychologische dramafilm One Flew Over the Cuckoo's Nest is een van de meest kwaadaardige personages ooit. Een prequel over haar geschiedenis leek dus geen slecht idee, maar dat pakte teleurstellend uit.

One Flew Over the Cuckoo's Nest is een film van Milos Forman uit 1975, gebaseerd op de gelijknamige roman van Ken Kesey. De film gaat over Randle McMurphy, een crimineel die zich laat opnemen in een psychiatrische inrichting om een gevangenisstraf te ontlopen.

Prequel

Eenmaal daar komt hij echter in conflict met de autoritaire zuster Ratched, die de patiënten onder haar strikte controle houdt. De opstandige geest van Randle inspireert de andere patiënten, maar leidt uiteindelijk tot een tragische confrontatie.

In 2020 kwamen Ryan Murphy en Evan Romansky met Ratched. Dit is een prequelserie over de zuster, die zich 16 jaar voor de gebeurtenissen in One Flew Over the Cuckoo's Nest afspeelt. We zien hoe Mildred Ratched (Sarah Paulson) arriveert in een psychiatrisch ziekenhuis in Californië.

Manipulatie

In dit ziekenhuis worden revolutionaire, maar vaak wrede behandelingen op patiënten uitgevoerd. Met haar kalme houding lijkt ze de perfecte verpleegkundige, maar al snel blijkt dat er achter deze zorgvuldig geconstrueerde houding een duistere kant schuilt.



Terwijl ze zich in het ziekenhuis omhoog werkt, manipuleert ze andere medewerkers om haar verborgen agenda te realiseren. Het verleden en de motieven van de zuster worden naarmate de serie vordert langzaam onthuld.

Netflix

De serie kreeg voorzichtig positieve tot matige recensies, met een score van 61% op Rotten Tomatoes. De critics consensus: "Ratched is onmiskenbaar stijlvol, maar plotgaten en karikaturale karakteriseringen ondermijnen de prachtige productie en toegewijde acteerprestaties".

Oorspronkelijk zou de serie 2 seizoenen krijgen, maar in 2024 werd deze officieel gecanceld. Toch benieuwd geworden? Bekijk Ratched op Netflix.

Met de start van fase vier wilde Marvel groot inzetten op tv-series. Daarbij werd een duidelijke keuze gemaakt: Marvel Studios nam zelf de touwtjes in handen en de samenwerking met Netflix, die jarenlang Marvel-series produceerde, kwam ten einde.

Fase 4 van het Marvel Cinematic Universe (MCU) is de periode in de franchise die direct volgde op Avengers: Endgame (2019) en Spider-Man: Far From Home (2019). Het markeerde een nieuwe richting voor Marvel, met een sterke focus op zowel films als tv-series op Disney+.

Netflix

In de samenwerking met Marvel verschenen zes series op Netflix, waarvan met name de eerste seizoenen van Daredevil en Jessica Jones veel lof kregen. Toch was er ook kritiek: de producties oogden soms goedkoop en leken niet altijd te profiteren van het volledige potentieel.

Netflix-topman Ted Sarandos blikte onlangs in een interview terug op de samenwerking. Hij gaf aan dat het produceren van Marvel-series niet altijd soepel verliep, vooral vanwege de strikte kostencontrole van Marvel.

Quote

“We werkten destijds samen met de oude Marvel Television-afdeling, die onafhankelijk van Disney opereerde. Ze waren zuinig. Elke keer dat we de series groter of beter wilden maken, moesten we vechten voor meer budget. Onze belangen waren niet goed op elkaar afgestemd. Wij wilden geweldige televisie maken, zij wilden vooral geld besparen. Alles wat zij niet uitgaven, mochten ze houden, waardoor het steeds een strijd werd om extra investeringen te krijgen.”



Daredevil: Born Again is een serie van Disney+, geproduceerd door Marvel Studios. Het is géén Netflix-productie, maar een volledige reboot binnen het Marvel Cinematic Universe (MCU). Hoewel de serie opnieuw Charlie Cox als Matt Murdock/Daredevil en Vincent D’Onofrio als Wilson Fisk/Kingpin terugbrengt, staat Born Again los van de originele Netflix-serie Daredevil.

De serie heeft een hoger budget en sluit aan bij het MCU, in tegenstelling tot de oude Marvel/Netflix-series die destijds apart opereerden.

Toen Netflix besloot om Carl Rinsch in 2018 de leiding te geven over een nieuwe sci-fi serie, leek dit een gouden zet te zijn. De Britse regisseur kreeg de kans om een 13-delige serie te maken, getiteld Conquest, waarin mensen en androiden een oorlog met elkaar voerden. Wat een epische productie had moeten zijn, eindigde in chaos en de uiteindelijke serie werd nooit afgeleverd.

Na de ondertekening van de deal in 2018 begon het al snel mis te gaan. Ondanks een investering van meer dan $60 miljoen kreeg de productie te maken met verschillende problemen. Bronnen beweren dat de regisseur zijn crew onder extreme omstandigheden liet werken, met 24-uurs draaidagen en acteurs die werden blootgesteld aan ijskoude temperaturen, wat leidde tot gezondheidsproblemen zoals onderkoeling. Het werd al snel duidelijk dat de serie niet alleen te maken had met financiële problemen, maar ook met de steeds meer onvoorspelbare houding van Rinsch zelf.

De weg naar rechtszaken

Volgens getuigenissen, waaronder die van zijn ex-vrouw, vertoonde Rinsch steeds vreemdere gedragingen, zoals het praten over samenzweringen. Hij kon deadlines niet halen en miste belangrijke vergaderingen met Netflix, maar bleef tegelijkertijd om meer geld vragen. In 2020, twee jaar na het ondertekenen van het contract, had Netflix al $44 miljoen aan hem betaald van de afgesproken $61 miljoen. Nadat hij nog eens $11 miljoen ontving om de serie af te maken, werd het duidelijk dat Rinsch dit geld niet gebruikte voor de productie, maar naar zijn privérekening overmaakte. Hij investeerde het in de aandelenmarkt en cryptocurrency en kocht van de winst vijf Rolls-Royces, een Ferrari en zelfs een luxe horloge.

Na verdere problemen besloot Netflix in 2021 om de productie stop te zetten. Uit een rechtszaak bleek dat de beelden toebehoren aan Netflix maar die lijkt daar verder niets meer mee te doen.

Nederlandse inbreng

Jammer, ook voor de Nederlandse inbreng van Sigrid ten Napel die hier flink wat draaidagen aan heeft meegewerkt.

De Netflix-serie When Life Gives You Tangerines maakt wereldwijd veel indruk! Waar de serie vooral razend populair is in Oosterse landen, lijkt hij aan de Westerse kant van de aardbol volledig onbekend. In Azië heeft de serie zich inmiddels opgewerkt naar de nummer 1-positie in de Netflix Top 10.

Het verhaal van When Life Gives You Tangerines biedt een frisse blik op de coming-of-age genre, met veel aandacht voor cultuur, familie en persoonlijke groei. De serie lijkt perfect in te spelen op de thema's die resoneren met jonge volwassenen in Azië. De universele thema’s van vriendschap, zelfontdekking en uitdagingen in het leven hebben de serie een enorme fanbase opgeleverd in landen als Zuid-Korea, Japan, en zelfs in delen van het Midden-Oosten.

Een internationale hit

In tegenstelling tot de populariteit van When Life Gives You Tangerines in Oosterse landen, heeft de serie in Europa en de Verenigde Staten niet dezelfde doorbraak gehad. Daar domineren andere titels de hitlijsten, zoals Adolescence, die vrijwel overal in Europa en Noord-Amerika de nummer 1-positie bezet. Een fascinerend verschil in kijkbeleving derhalve.

Terwijl in het Westen de nadruk ligt op meer dramatische of complexe verhalen, lijkt When Life Gives You Tangerines in Oosterse landen beter aan te slaan vanwege de diepgaande levenslessen.

Hoge score

De serie heeft wereldwijd positieve recensies ontvangen. De IMDb-score ligt momenteel op een fantastische 9,2!

Nederland duikt regelmatig op in internationale animatieseries, vaak als het land van drugs, prostitutie en vreemde accenten. Soms subtiel, soms keihard. Maar welke series maken echt grappen over Nederland of Nederlanders?

The Simpsons

In The Simpsons komt Nederland zeer regelmatig voorbij, meestal met een komische overdrijving. In de aflevering "The Old Man and the 'C' Student" (seizoen 10) wordt Nederland bijvoorbeeld neergezet als een bureaucratisch land wanneer een groep Nederlanders in een conferentiezaal eindeloos debatteert over regels. Daarnaast wordt Nederland in een aantal afleveringen afgeschilderd als een plek waar alles te koop is, inclusief moraliteit.

South Park

Hoewel South Park weinig aandacht besteedt aan Nederland, wordt het land wel genoemd in "Major Boobage" (seizoen 12). In deze aflevering over ‘cheesing’ (een fictieve drugsrage waarbij mensen high worden van kattenurine) wordt Nederland aangehaald als een plek waar drugs veel losser worden behandeld. Het is een speelse knipoog naar het Nederlandse gedoogbeleid, iets waar Amerikanen zich vaak over verbazen.

Family Guy

In Family Guy krijgt Nederland een korte, maar scherpe parodie. In de aflevering "Passenger Fatty-Seven" (seizoen 16) bezoekt Stewie een Nederlandse dokter die hem een bizarre diagnose stelt terwijl deze ontspannen een joint rookt. De grap speelt in op het stereotype dat Nederland extreem liberaal is, zelfs in de zorg.

Lachen

Hoewel Nederland in deze series vaak wordt neergezet als een land vol wiet, bureaucratie en vreemde gebruiken, is het duidelijk dat het vooral satire is. Wie tegen een grapje kan, kan er natuurlijk prima om lachen.

Hier tref je een compilatie aan waarbij Nederland door The Simpsons op de hak wordt genomen.

De bibliografie van Stephen King kun je gerust duizelingwekkend noemen: in zijn carrière heeft de Amerikaanse bestsellerschrijver ongeveer 65 romans en 200 korte verhalen geschreven. Hoewel hij voornamelijk bekendstaat als schrijver in het horrogenre, heeft hij ook meerdere realistische verhalen op zijn naam staan. Vele van zijn werken werden verfilmd en dit leverde wisselend succes op.

In 2017 begon een soort renaissance wat King-verfilmingen betreft, met de twee 'It'-films. De meest recente King-film is The Monkey.Veel van de bewerkingen zijn op streamingplatforms te vinden, zoals Netflix en HBO Max. Daarnaast zijn er ook verhalen van King die zeker de moeite van het verfilmen waard zijn. Hieronder bespreken we drie werken: De Zonnehond (1990), Insomnia (1994) en De Ontvoering (2007). De laatste titel schreef hij onder zijn pseudoniem Richard Bachman.

Technologische aanpassing

Het korte verhaal 'De Zonnehond' is te vinden in de bundel Tweeduister. Kevin krijgt een Sun 660 Polaroid camera cadeau voor zijn verjaardag. Het enige wat echter op deze foto's verschijnt is een angstaanjagende zwarte hond. Bij iedere foto die de tiener maakt komt het dier dichterbij. Het einde van dit verhaal brengt een grotere schok teweeg dan wat je normaal van Kings werk gewend bent. In technologisch opzicht moet er duidelijk een en ander aangepast worden, maar de inhoud staat garant voor de nodige spanning.

Weduwnaar Ralph is een bewoner van het inmiddels beroemde Derry, in Kings thuisstaat Maine. Door zijn extreme slapeloosheid heeft Ralph de gewoonte om 's nachts wandelingen te maken. Hij krijgt echter bizarre visioenen en beseft op een bepaald moment dat er meer aan de hand is. Het is in Derry niet pluis en de verschijnselen zijn duidelijk niet het gevolg van slaapgebrek. Aangezien Derry wijd en zijd bekend is door de succesvolle 'It'-films, zou een verfilming ongetwijfeld de nodige aandacht trekken. Daarnaast is 'Insomnia' verbonden met de 'Donkere Toren'-reeks, wat een interessante connectie zou kunnen vormen met Mike Flanagans aanstaande tv-bewerking van deze boeken.

Op zolder

'De Ontvoering' is een uitzondering in het rijtje aangezien dit geen horroverhaal op zich is. Het verhaal over de beroepscrimineel Clayton "Blaze" Blaisdell Jr. gaat voornamelijk in op zijn achtergrond. De plot draait om Blaze die de dochter van een magnaat ontvoert om zo de wens van zijn voormalige partner te vervullen. Het verhaal zelf richt zich echter vooral op Blaze zelf, en waarom hij is geworden zoals hij is. King schreef het boek aan het begin van zijn carrière en raakte vervolgens het manuscript kwijt. Dit was nog voor zijn doorbraak in 1974 met 'Carrie', dus het is een van zijn oudste verhalen. Toen de auteur het manuscript decennia later op zolder terugvond, herschreef hij bepaalde passages en zo werd 'De Ontvoering' in 2007 gepubliceerd onder de naam Richard Bachman. Zowel het boek zelf als de achtergrond zouden zeker een boeiende dramafilm opleveren. De 'It'-films en Doctor Sleep zijn te zien op HBO Max. Gerald's Game, The Shawshank Redemption en The Mist zijn te zien op Netflix. Uiteraard is dit geen uitputtende opsomming.

Als je houdt van spannende advocatenseries ben je vanaf vandaag aan het juiste adres bij Prime Video. Daar verschijnt vandaag namelijk de nieuwe spannende Original Tyler Perry's Duplicity.

Tyler Perry's Duplicity is een Amerikaanse advocaten-dramafilm uit 2025. Zoals de titel al suggereert is de film geschreven en geregisseerd door Tyler Perry, die je kunt kennen als acteur en regisseur. Hij regisseerde onder andere The Six Triple Eight (2024).

Waarheid achterhalen

In de film staat de succesvolle advocate Marley centraal. Wanneer de man van haar beste vriendin Fela onverwachts wordt neergeschoten, is Marley vastbesloten om de waarheid achter de aanval te achterhalen. Ze besluit de zaak persoonlijk op zich te nemen.

Hierbij krijgt ze de hulp van haar vriend Tony, een voormalig politieagent die nu als privédetective werkt. Ze duiken dieper in het mysterie en ontdekken langzamerhand dat de zaak ingewikkelder in elkaar zit dan verwacht.

Cast

Naarmate hun onderzoek vordert raken ze steeds dieper verstrikt in het web van leugens en verraad dat ze ontrafeld hebben. Ze doen riskante onthullingen die niet alleen hun carrières, maar ook hun persoonlijke levens in gevaar brengen.



De rol van Marley wordt gespeeld door Kat Graham, die je onder andere kunt kennen van The Vampire Diaries, The Holiday Calendar en All Eyez on Me. Ook zien we Meagan Tandy (Batwoman, Teen Wolf) als Fela en Tyler Lepley (Bagage Claim, Harlem) als Tony.

Streamen op Prime Video

De officiële trailer voor Tyler Perry's Duplicity verscheen op 19 februari. Hierin zien we de eerste beelden van de film, die een zeer spannend verhaal beloven.

Bekijk Tyler Perry's Duplicity vanaf donderdag 20 maart op Prime Video.

Tegenwoordig kan het veel geld kosten om een serie te maken, maar vroeger werd er soms ook veel geld gebruikt voor een serie. Uitgebracht in 1979, was Supertrain de duurste serie die ooit gemaakt was op dat moment, met een budget van 50 miljoen dollar.

Supertrain werd gemaakt door Donald E. Westlake en Earl W. Wallace en volgde het leven van passagiers en bemanning aan boord van een luxueuze nucleair aangedreven trein. De cast bestond uit onder anderen Edward Andrews, Nita Talbot, Harrison Page, Robert Alda, Patrick Collins en Charlie Brill. Het merendeel van de cast bestond echter uit gaststerren.

Budget

Supertrain had een verbluffend budget van 50 miljoen dollar, wat tegenwoordig zo’n 217 miljoen dollar zou zijn. Dit maakte het de duurste serie ooit op dat moment, voornamelijk vanwege het ingewikkelde decorontwerp en de bouw van de trein zelf, die als een gigantisch model voor de serie werd gemaakt. Dit is nu nog steeds veel geld, waardoor Supertrain nu nog duur zou zijn om te maken.

De makers legden veel nadruk op de trein en het decor, waarbij ze tot 2 miljoen dollar (9 miljoen dollar vandaag de dag) besteedden aan alleen het ontwerp, maar het verhaal kwam op de tweede plaats. Dit leidde tot kritiek over het gebrek aan boeiende verhalen, waarbij veel kijkers de afleveringen traag en goedkoop vonden.

Mislukking

Het publiek was aanvankelijk enthousiast over Supertrain, met 16,1 miljoen kijkers voor de pilotaflevering, maar dit aantal nam snel af. Tegen de tijd dat de serie haar einde bereikte, was het aantal kijkers gedaald tot slechts 7,08 miljoen en besloot NBC de serie niet te vernieuwen voor een tweede seizoen.



Supertrain werd uiteindelijk gezien als een mislukking. De focus op extravagante sets en spektakel in plaats van sterke verhalen of karakterontwikkeling liet het publiek teleurgesteld achter, en de serie wordt vaak genoemd als een voorbeeld van hoe geld en productiewaarden niet altijd succes garanderen.

Slechtste series aller tijden

De serie was zo'n mislukking dat TV Guide het in 2002 op de 28e plaats zette in hun lijst van de 50 slechtste series aller tijden, een bewijs van het slechte plot. Supertrain wordt nu vaak herinnerd als een tv-ramp, een "treinwrak" in de populaire cultuur.



Wil je Supertrain toch eens zien? Je kunt de serie op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland.

Over een kleine twee maanden vindt er een bijzondere reünie plaats in serieland. Showrunner J.J. Abrams en acteur Josh Holloway brengen dan namelijk een nieuwe serie uit. De samenwerking tussen het legendarische Lost-duo verschijnt in mei op HBO Max.

De nieuwe serie draagt de titel Duster en is een mengsel van misdaad, drama en actie. Het verhaal gaat over een vluchtautochauffeur die samenwerkt met een FBI-agente om een misdaadsyndicaat te vernietigen.

Jaren 70

De serie speelt zich af in het zuidwesten van de VS in de jaren 70. Josh Holloway speelt de vluchtautochauffeur, Rachel Hilson (Love, Victor & This Is Us) de FBI-agente. J.J. Abrams heeft Duster gecreëerd in samenwerking met LaToya Morgan, bekend van o.a. The Walking Dead en Shameless.

In totaal telt de serie acht afleveringen, die wekelijks zullen verschijnen op HBO Max. Overigens is nog geen officiële Nederlandse releasedatum, maar de verwachting is dat die rond de Amerikaanse datum (15 mei) zal zijn.

Teaser trailer

Lijkt de nieuwe serie je interessant? Lees dan vooral het langere artikel dat gisteren verscheen op SerieTotaal. De teaser trailer vind je hieronder.

Regie: Jaffar Mahmood, Liza Johnson | Cast: Uzo Aduba (Cordelia Cupp), Randall Park (Edwin Park), Giancarlo Esposito (A.B. Wynter), Susan Kelechi Watson (Jasmine Haney), Edwina Findley (Sheila Cannon), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 47-87 minuten | Jaar: 2025

Een moord, een aantal verdachten en meerdere kamers en moordwapens; het lijkt wel een potje Cluedo. Maar The Residence verdient veel meer waardering dan een vergelijking met het bekende bordspel. De makers van onder meer Bridgerton en Grey's Anatomy komen met een vermakelijke whodunit, vol satire en excentrieke personages. En hoewel het aanbod aan nieuwe én oude moordmysteries op dit moment hoog is, is deze zeker de moeite waard om te kijken.

Tijdens een groots en politiekgevoelig staatsbanket in het Amerikaanse Witte Huis wordt het hoofd van het huishouden dood aangetroffen. De beste detective van het land, Cordelia Cupp, wordt ingeschakeld om de zaak zo discreet mogelijk op te lossen. Alles behalve onopvallend gaat ze aan de slag op haar eigen excentrieke wijze.

De makers hebben een perfecte manier gevonden om het verhaal te kaderen. Maanden na het incident vindt een hoorzitting plaats waarin een commissie alle details van de zaak opnieuw onderzoekt. Betrokkenen worden ondervraagd en door middel van flashbacks krijgt de kijker een beter beeld van de gebeurtenissen. Beetje bij beetje worden nieuwe inzichten onthult. Op deze manier wordt er gespeeld met tijd en zorgen tijdsprongen voor een dynamisch verloop.

Het biedt de ondervragers van de commissie tegelijkertijd de mogelijkheid vraagtekens te zetten bij Cupps aparte, maar uiterst doeltreffende werkwijze. Actrice Uzo Aduba zet de rol van detective neer als een onverstoorbaar en scherpzinnig personage. Cupp laat zich niet intimideren door haar omgeving of de invloedrijke mensen die ze ondervraagt. In haar vrije tijd is ze een gepassioneerd vogelaar, en die vaardigheden - geduld, oog voor detail en focus - komen haar ook in haar werk van pas. Op Sherlock-achtige wijze weet ze met slechts enkele aanwijzingen een compleet beeld te schetsen van een situatie.

Het tempo van de serie ligt hoog, met snelle montages en vloeiende tijdsprongen. Dit contrasteert met de langzamere, meer introspectieve scènes waarin personages worden uitgediept. Zo volgen we Cordelia en haar neefje tijdens een zoektocht naar een bijzondere vogel aan het strand - een moment van rust en dialoog. In een latere aflevering krijgt een van de huishoudsters extra aandacht als blijkt dat zij meer informatie heeft over de moord. Haar leven buiten het Witte Huis wordt belicht. Dit maakt haar verhaal persoonlijker en versterkt de betrokkenheid van de kijker.

Het Witte Huis vormt natuurlijk het ideale decor voor een moordmysterie, want met zijn vele prachtig ingerichte ruimtes, verborgen gangen en intrigerende hiërarchie tussen de personeelsleden blijft veel verborgen. Cupp laat de locatie afsluiten, niemand mag naar buiten voordat de dader bekend is. Klinkt als een knipoog naar Murder on the Orient Express van Agatha Christie. Sowieso vind je hier en daar een hommage aan klassiekers, zoals Sherlock en moordmysteries van Hitchcock. Maar bovenal doet The Residence denken aan Knives Out, de filmreeks die zelfs door een van de personages wordt aangehaald: eigenzinnig, humorvol en luchtig.

Met een slim opgebouwd verhaal, interessante personages en op waarheid gebaseerd inkijkje achter de schermen in 's werelds bekendste huis blijft de serie boeiend van begin tot eind. De afwisseling tussen snelle montages en rustigere, karaktergedreven scènes zorgt voor een fijne balans. The Residence biedt een frisse en speelse toevoeging aan het detectivegenre en laat je na de grootse ontknoping in de achtste aflevering met een glimlach achter.

Het universum van The Big Bang Theory blijft zich uitbreiden. Na Young Sheldon en Georgie & Mandy's First Marriage is er opnieuw een spin-off in aantocht. En met de onthulling van de titel is nu duidelijk welke bekende naam centraal zal staan.

Toen The Big Bang Theory na twaalf seizoenen eindigde, hadden veel fans moeite om afscheid te nemen van Sheldon en zijn vrienden. Maar de wereld van The Big Bang Theory bleef gelukkig bestaan, met Young Sheldon als succesvolle prequel, die zeven seizoenen liep. En ook daarna stopte de uitbreiding niet.

Georgie & Mandy

In 2024 ging Georgie & Mandy’s First Marriage in première, de derde serie binnen het universum. Met een tweede seizoen al bevestigd, staat nu de vierde spin-off op het punt om van start te gaan. De afgelopen maanden werd de cast langzaam onthuld, en nu is ook de titel officieel bekend. De nieuwe serie zal Stuart Fails to Save the Universe heten.

Vast staat dat Stuart Bloom, gespeeld door Kevin Sussman, de hoofdrol krijgt. Ooit was hij een bescheiden personage in de originele serie maar de stripwinkel-eigenaar die veel pech had groeide uit tot een favoriet onder fans. Nu keert hij terug voor nieuwe avonturen—maar afgaande op de titel, zit het hem nog steeds niet mee.

Bekende gezichten keren terug

Naast Stuart zullen ook andere personages uit The Big Bang Theory opnieuw te zien zijn. John Ross Bowie keert terug als Barry Kripke, Brian Posehn speelt opnieuw geoloog Bert Kibbler, en Lauren Lapkus zal wederom te zien zijn als Denise.

Toen Sex and the City in 1998 van start ging was de komedie in meerdere opzichten baanbrekend. Vrijgezelle vrouwen van in de dertig houden zich staande in het hippe New York, waar ze zelf duidelijk onderdeel van uitmaken.

De reboot is grappig omdat de hoofdpersonages begrijpelijk wat ouder zijn, en New York is hen duidelijk voorbijgeraasd. Het derde seizoen van And Just Like That... toont het vervolg van de avonturen van Carrie (Sarah Jessica Parker), Miranda (Cynthia Nixon) en Charlotte (Kristin Davis). Showrunner Michael Patrick King was te gast in de podcast van Davis en liet vallen wanneer het derde seizoen te zien is.

Op zichzelf staand personage

In de oorspronkelijke serie was de stad New York bijna een op zichzelf staand personage en zag je de hoofdpersonen op een subtiele en strakke manier gekleed gaan. De reboot toont dat de dames, die nu gesetteld zijn, niet langer toonaangevend zijn. New York lijkt op de achtergrond verdwenen en hun garderobes zetten niet langer de trend.

Daarnaast kreeg Carrie het nodige voor haar kiezen, aangezien ze in de eerste aflevering weduwe wordt. Volgens King zal het derde seizoen aanzienlijk anders zijn. King: "Het wordt zomers. Het seizoen komt ook uit in de zomer en na de duisternis van de eerdere seizoenen wordt het nu tijd voor licht". Impliciet geeft de showrunner dus aan dat we het nieuwste seizoen binnenkort kunnen verwachten, wat goed nieuws is.

Willekeurig

Daarnaast keert New York zelf terug. In de eerdere seizoenen kreeg je bijna het gevoel dat de serie zich in elke willekeurige stad kon afspelen, maar King stelt de kijkers gerust. "Er zal meer New York te zien zijn dan in de hele voorgaande serie. Het wordt erg mooi," besluit hij. Het zal niet lang duren voor de kijkers zelf kunnen oordelen hoe het vervolg eruitziet. And Just Like That.... kun je bekijken op HBO Max.

Het verhaal House of David is een onverwachte knaller gebleken voor Prime Video. In de eerste zeventien dagen vanaf de première werd de serie in de Verenigde Staten door maar liefst 22 miljoen mensen bekeken. Tot op de dag van vandaag staat de epische productie in de Amerikaanse Top 10.

Het is dus geen verrassing dat Amazon akkoord heeft gegeven voor een tweede seizoen. Jon Erwin en Jon Gunn keren terug als schrijvers, regisseurs en uitvoerend producenten. Hoofdrolspeler Michael Iskander keert terug als David.

Lotsbestemming

Het Bijbelse verhaal biedt meer verwikkelingen dan een gemiddelde soapserie. De jonge David (Iskander) is schaapherder en niet bepaald populair in zijn eigen gemeenschap. Het is dus behoorlijk absurd wanneer de profeet Samuel (Stephen Lang) te kennen geeft dat uitgerekend David de nieuwe Joodse koning moet worden.

Koning Saul (Ali Suliman) heeft de nodige problemen gekregen door zijn hoogmoed. Om nog maar te zwijgen over de Filistijnen en hun onverslaanbare, reusachtige soldaat Goliath (Martyn Ford). Het is echter de lotsbestemming van David om een sleutelrol te spelen bij het verslaan van de Filistijnen én om koning te worden.

Vervolg

Het tweede seizoen vormt het natuurlijke vervolg en laat zien hoe David zich ontwikkelt in de breedste zin van het woord. De politieke nasleep van de gebeurtenissen uit het eerste seizoen en zijn koningschap komen uitgebreid aan bod. Het belooft een spannend tweede seizoen te worden. House of David is te streamen op Prime Video.

Na het succes van het eerste seizoen kreeg Monarch: Legacy of Monsters al snel groen licht voor een vervolg. Nu hebben de producenten goed nieuws: de opnames van seizoen twee zijn afgerond en de eerste beelden zijn vrijgegeven.

Apple TV+ deelde een afbeelding op social media die een glimp geeft van de verwoesting die kijkers kunnen verwachten. Op de foto is een stuk Monarch-technologie te zien, dat vermoedelijk is vernietigd op Skull Island. Mogelijk is Kong hier verantwoordelijk voor, maar fans weten dat hij niet de enige kaiju is die daar rondloopt.

Nieuwe plaats, nieuwe Titans

In het eerste seizoen volgde de serie twee broers en zussen die ontdekten hoe hun familie verbonden was met Monarch, de mysterieuze organisatie die zich bezighoudt met de Titans. Dit leidde hen uiteindelijk naar Lee Shaw, gespeeld door zowel Kurt als Wyatt Russell.

Het nieuwe seizoen richt zich opnieuw op Monarch en haar onderzoeken naar de Titans, maar dit keer bevindt het verhaal zich op een bijzondere locatie: Skull Island, het domein van de beruchte gorilla-kaiju Kong. Hoe groot zijn rol precies wordt, blijft vooralsnog een mysterie.

Nog even geduld

Naast Kurt en Wyatt Russell keren ook Anna Sawai, Kiersey Clemons en Ren Watabe terug in de cast. Zij krijgen gezelschap van nieuwe gezichten, die nog niet zijn onthuld. Achter de schermen nemen Chris Black en Matt Fraction opnieuw de rol van co-showrunners en uitvoerend producenten op zich.

Pay no attention to the destruction in the background. That's a wrap on #Monarch Season 2. pic.twitter.com/UZKOhyfzRC

— Apple TV (@AppleTV) March 18, 2025

Met de opnames nu afgerond, is het waarschijnlijk nog een kwestie van tijd voordat Apple TV+ een releasedatum aankondigt. Fans moeten nog even wachten op een nieuw hoofdstuk in het MonsterVerse.

Boekverfilmingen doen het vaak goed. Een redelijk recente Netflix-serie die ook gebaseerd was op een populair boek, deed het qua kijkcijfers ook erg goed. Maar kreeg vanuit andere hoek ook ongekend veel kritiek en haat.

In 2017 werd de serie 13 Reasons Why gelanceerd, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jay Asher. Hoewel de serie veel aandacht trok, kreeg het al snel felle kritiek vanwege de manier waarop het onderwerpen als zelfmoord en geestelijke gezondheidsproblemen behandelde. De expliciete weergave van het zelfmoord van het hoofdpersonage, Hannah Baker, leidde tot bezorgdheid bij experts, die vreesden dat het een negatieve invloed zou hebben op kwetsbare kijkers.

Onrealistisch

Critici gaven aan dat de serie de gevolgen van pesten en sociale uitsluiting te simplistisch en sensatiebelust voorstelde. In plaats van professionele hulp te benadrukken, leek de serie de zelfmoord van Hannah te rechtvaardigen als gevolg van haar pijn. Dit creëerde het gevaar van een onrealistisch en schadelijk beeld van geestelijke gezondheid.

De controverse leidde tot een bredere discussie over de verantwoordelijkheid van tv-makers bij het behandelen van gevoelige onderwerpen. Veel kijkers vonden dat 13 Reasons Why onvoldoende voorzorgsmaatregelen had getroffen, zoals waarschuwingen of verwijzingen naar hulpbronnen. Netflix voegde in latere seizoenen waarschuwingen toe om de impact op kwetsbare kijkers te beperken.

Ook lof

De serie werd geprezen door sommige jongeren, die zich begrepen voelden en vonden dat het belangrijke gesprekken over geestelijke gezondheid en pesten op gang bracht. Toch blijft het debat over de manier waarop dergelijke onderwerpen in de media gepresenteerd moeten worden, bestaan.

Millie Bobby Brown, bekend van Stranger Things, heeft op Instagram een krachtig statement gedeeld over de negatieve aandacht die ze krijgt rondom haar uiterlijk. De actrice voelt zich het doelwit van online pesterijen en media-artikelen die haar bekritiseren. Ze besloot de journalisten die deze stukken schreven direct aan te spreken en liet weten dat dit probleem groter is dan alleen haar.

De 21-jarige Britse actrice werd op jonge leeftijd beroemd door haar rol als Eleven in Stranger Things. Sindsdien is ze uitgegroeid tot een bekende actrice, met rollen in films zoals Enola Holmes en Damsel. Ondanks haar succes heeft ze te maken met constante media-aandacht, waarbij haar uiterlijk vaak onderwerp van discussie is.

Reactie op pesterijen

In een video op Instagram sprak Brown zich fel uit tegen de negatieve berichten. "Ik ben opgegroeid in de spotlights en toch verwachten mensen dat ik er nog steeds uitzie zoals in seizoen één van Stranger Things,” zei ze. “Omdat dat niet zo is, ben ik nu een doelwit.” Ze las enkele koppen voor waarin haar uiterlijk werd bekritiseerd en noemde het ronduit pesten.

Brown vond het vooral zorgwekkend dat sommige van deze artikelen door vrouwen waren geschreven. “We praten altijd over het ondersteunen van jonge vrouwen, maar als het erop aankomt, lijkt het makkelijker om ze neer te halen voor clicks,” merkte ze op. Ze weigerde zich te schamen voor hoe ze eruitziet en benadrukte dat dit probleem ook andere jonge meisjes treft.

Projecten

Momenteel heeft Brown verschillende projecten. Naast haar acteerwerk heeft ze haar eigen beautymerk Florence by Mills en is ze bezig met de promotie van haar nieuwste film The Electric State. In haar vrije tijd is ze druk bezig op haar boerderij en haar honden opvang.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Millie Bobby Brown (@milliebobbybrown)

In de toekomst hoopt Brown niet alleen haar filmcarrière verder uit te bouwen, maar ook haar invloed te gebruiken om jonge vrouwen te ondersteunen. Daarnaast is ze binnenkort te zien in het laatste seizoen van Stranger Things.

Netflix heeft een nieuwe megahit te pakken. Een serie die vooraf weinig hype kreeg, heeft zich in recordtempo opgewerkt naar de nummer 1-positie in meer dan 80 landen.

Grote producties met bekende namen hebben vaak een goede start en mooie kijkcijfers. Maar af en toe duikt er een titel op waarvan het succes niemand had zien aankomen. In 2024 gebeurde dat met de Britse serie Baby Reindeer, en nu lijkt Adolescence hetzelfde te doen.

Het verhaal

Op het eerste gezicht is Adolescence geen typisch kijkcijferkanon. De serie draait om de 13-jarige Jamie Miller, die beschuldigd wordt van de moord op een klasgenoot. Een zwaar onderwerp, net als Baby Reindeer, dat misbruik en stalking behandelde. Toch lijkt het internationale Netflix-publiek niet afgeschrikt te zijn door deze heftige thematiek.

Adolescence voert op dit moment de Netflix-serielijsten aan in meer dan 80 landen, waaronder Nederland. Wat deze prestatie extra bijzonder maakt, is het feit dat de serie slechts bestaat uit vier afleveringen van elk een uur.

Recensies

De reacties op Adolescence zijn overweldigend positief. Op Rotten Tomatoes scoort de serie 100% en op IMDb krijgt het een indrukwekkend gemiddelde van 8.4. Kijkers prijzen niet alleen het meeslepende verhaal, maar ook de unieke regiestijl: elke aflevering is in één lange take opgenomen, zonder zichtbare cuts.